เราเป็นคนที่เหมือนจะเป็นอาการทางจิต ก็ไม่เชิง เราเป็นคนที่อ่อนไหวง่ายอ่ะค่ะ คำพูดของคนบางคนที่ว่านู่นว่านี่เรานิดๆหน่อยๆก็ทำให้เราร้องไห้มาแล้ว แต่บางครั้งเรากลับรู้สึกว่าเราแข็งแกร่งกว่าคนอื่นๆเวลาดูอะไรกับเพื่อนซึ้งๆเราจะไม่ค่อยซึ้งเท่าไหร่ ไม่ค่อยอินตามเพื่อนเท่าไหร่ แต่กะอีแค่คำพูดนิดหน่อยๆมันมากระทบใจทำให้เรารู้สึกไม่ดี บางครั้งก็แอบกลั้นนํ้าตาเอาไว้ไม่ให้ใครเห็น เวลามีคนซุบซิบนินทากันเราก็จะคิดว่า "เขาต้องพูดถึงเราแน่ๆเลย เราทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า" เวลาเดินไปไหน เขาแค่หัวเราะกันกับเพื่อนของเขาเราก็เอามาคิดอีกว่า"เขาหัวเราะเราหรอ? วันนี้เราดูไม่ปกติหรอ? มีอะไรติดหน้าเรารึเปล่าถึงทำให้เราดูตลก" ความคิดไปเอง ทำไงให้ไม่คิดมากคะ ไม่ไหวจริงๆ เราคิดว่าเรามีอาการทางจิตแน่ๆ จากพฤติกรรมหลายอย่างที่ตัวเราทำ แต่เราไม่เคยไปตรวจเลยซักครั้ง
     เราเคยมีครั้งนึงนะที่ไปเที่ยว เล่นนํ้าทะเลแล้วมีผู้ชายวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งพูดๆอยู่ด้วยกันว่าแซวๆเรา(ปล.เราไม่ได้ยินกับหูหรอกแต่น้องเรามันได้ยินแล้วเอามาพูดให้เราฟัง) เราหน้าตาไม่ดีหรอก รูปร่างหน้าตาเราเกิดมาไม่เหมือนคนทั่วไปเค้าซักเท่าไหร่ เรามีปานที่หน้า แบบใหญ่จริงๆ แล้วเค้าแซวกันในกลุ่มว่าเห้ยๆสาวหน้าแดงๆ รู้อย่างนั้นแล้วมันตัดความมั่นใจเราไปเลย เราเคยคิดว่าจะไม่แคร์คำพูดแต่มันก็ทำไม่ได้ เราก็งงใจตัวเองแคร์ทำไม แคร์เขาทำไม เอากลับมาคิดมากทำไม มันได้อะไร เราคิดแบบนี้ ปัจจุบัน เราไม่ชอบออกไปไหน ไม่ชอบไปเที่ยวถ้าไม่จำเป็นต้องไป
ทำยังไงเราถึงจะตัดมันออกไปได้ เหนื่อยจังกับการที่เอาคำพูดคนอื่นมาคิด