สวัสดีเพื่อนๆชาวพันทิปทุกคนค่ะ
เรื่องบางเรื่องมันทุกข์ใจมากไม่อยากเล่าให้ใครฟัง จึงมาระบายในนี้ เผื่อจะสบายใจขึ้นเรากับสามีคบกันมา7ปี จึงแต่งงานกัน 5ปีแรกเราอยู่ห่างไกลกันมากแต่เราไม่เคยหวงว่าเขาจะมีคนอื่น เพราะเขาเป็นคนซื่อๆเราไว้ใจเขามาก แต่กลับเป็นเขาที่หวงว่าเราจะมีคนอื่นมากกว่า 2ปี ก่อนจะแต่งงานเรากับเขาย้ายมาทำงานใกล้กัน จังหวัดเดียวกันแต่คนละอำเภอ เราจะเจอกันวันหยุดตลอดอยู่แล้วทุกอย่างปกติ ได้อยู่ใกล้กันยิ่งไม่คิดอะไรมาก
และเราก็แต่งงานกัน มีลูก 1 คน ตอนนี้ 1 ขวบ 4 เดือน สามีย้ายจากกทม.มาทำสาขาย่อย ทุกวันนี้ยังต้องเดินทางไปกทม. เป็นประจำทุกสัปดาห์ ครั้งนี้ก็เช่นเคยสามีบอกว่าจะไปทำงานกทม.2 วัน และในวันที่เขากลับมาถึง จังหวะที่เขาไปอาบน้ำมีผู้หญิงโทรมาซึ่งโทรศัพท์เครื่องนั้นไม่ใช่ของสามี เราไม่เคยเห็นมาก่อน จึงถามสามี เขาไม่ยอมรับ อ้างเหตุผลต่างๆนานา แต่เซ้นเราคิดว่ามันไม่ใช่มันต้องมีอะไรแน่นอน สามีปิดโทรศัพท์เครื่องนั้นไป เราไม่สบายใจ หลังจากที่ลูกหลับ สามีหลับเราจึงไปหยิบโทรศัพท์ของสามีและเครื่องที่เกิดเรื่องมา เรากดเปิดเห็นแวปๆรูปที่โชว ์หน้า เป็นสามีกับผู้หญิงคนนั้น แต่หน้าจอล๊อก จึงดูข้อมูลข้างในไม่ได้ เราปลุกสามีมาเคลียร์ เขายอมรับและขอโทษเรา จังหวะนั้นผู้หญิงโทรมาอีก เราจึงรู้ว่าแอบคบกันมา2ปี ผู้หญิงขอคุยกับสามี สามีจึงเคลียร์กับผญ.คนนั้น ผญ.ก็ร้องไห้ และเช่งลูกเรา สามีโมโหจึงขว้างโทรศัพท์แตกกระจ่าย และว่าเรา ว่าสะใจแล้วใช่มั้ยที่ให้คนอื่นมาเช่งลูก หลังจากนั้นเราก็ร้องไห้สุดเสียง(อยู่นอกบ้าน)แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเราจะเป็นบ้า เสียสติ ไม่อายเพื่อนบ้านได้ขนาดนี้ เสียใจ แต่เจ็บใจมากกว่า เราขออย่ากับสามี แต่เขาไม่อย่า เขาบอกว่ารักเรารักลูก ให้เห็นแก่ลูกอย่าทำแบบนั้น เราก็คิดว่าช่างเถอะยังไงเขายังกลับมาหาครอบครัว เหตุการณ์ผ่านมา1เดือนแล้ว แต่ยังไม่รู้สึกดีเลย จากไม่เคยระเวงเขา ก็ระเวง เราบอกตัวเองและสามีว่าไม่มีวันให้อภัยและไม่เชื่อใจอีก พยายามทำทุกอย่างให้ปกติให้มันดี แต่มันมีบางช่วงเวลามันชอบคิด และก็เจ็บใจ เคยคิดว่าได้สามีที่ดีและรักลูกรักครอบครัว ความคิดนั้นมันสลายไปหมดแล้ว ทำไมมันเศร้าใจจัง เรื่องร้ายๆนี้จะหลอนเราไปถึงเมื่อไร
สามีนอกใจ ความระเวง ความเชื่อใจไม่มีอีกแล้ว
เรื่องบางเรื่องมันทุกข์ใจมากไม่อยากเล่าให้ใครฟัง จึงมาระบายในนี้ เผื่อจะสบายใจขึ้นเรากับสามีคบกันมา7ปี จึงแต่งงานกัน 5ปีแรกเราอยู่ห่างไกลกันมากแต่เราไม่เคยหวงว่าเขาจะมีคนอื่น เพราะเขาเป็นคนซื่อๆเราไว้ใจเขามาก แต่กลับเป็นเขาที่หวงว่าเราจะมีคนอื่นมากกว่า 2ปี ก่อนจะแต่งงานเรากับเขาย้ายมาทำงานใกล้กัน จังหวัดเดียวกันแต่คนละอำเภอ เราจะเจอกันวันหยุดตลอดอยู่แล้วทุกอย่างปกติ ได้อยู่ใกล้กันยิ่งไม่คิดอะไรมาก
และเราก็แต่งงานกัน มีลูก 1 คน ตอนนี้ 1 ขวบ 4 เดือน สามีย้ายจากกทม.มาทำสาขาย่อย ทุกวันนี้ยังต้องเดินทางไปกทม. เป็นประจำทุกสัปดาห์ ครั้งนี้ก็เช่นเคยสามีบอกว่าจะไปทำงานกทม.2 วัน และในวันที่เขากลับมาถึง จังหวะที่เขาไปอาบน้ำมีผู้หญิงโทรมาซึ่งโทรศัพท์เครื่องนั้นไม่ใช่ของสามี เราไม่เคยเห็นมาก่อน จึงถามสามี เขาไม่ยอมรับ อ้างเหตุผลต่างๆนานา แต่เซ้นเราคิดว่ามันไม่ใช่มันต้องมีอะไรแน่นอน สามีปิดโทรศัพท์เครื่องนั้นไป เราไม่สบายใจ หลังจากที่ลูกหลับ สามีหลับเราจึงไปหยิบโทรศัพท์ของสามีและเครื่องที่เกิดเรื่องมา เรากดเปิดเห็นแวปๆรูปที่โชว ์หน้า เป็นสามีกับผู้หญิงคนนั้น แต่หน้าจอล๊อก จึงดูข้อมูลข้างในไม่ได้ เราปลุกสามีมาเคลียร์ เขายอมรับและขอโทษเรา จังหวะนั้นผู้หญิงโทรมาอีก เราจึงรู้ว่าแอบคบกันมา2ปี ผู้หญิงขอคุยกับสามี สามีจึงเคลียร์กับผญ.คนนั้น ผญ.ก็ร้องไห้ และเช่งลูกเรา สามีโมโหจึงขว้างโทรศัพท์แตกกระจ่าย และว่าเรา ว่าสะใจแล้วใช่มั้ยที่ให้คนอื่นมาเช่งลูก หลังจากนั้นเราก็ร้องไห้สุดเสียง(อยู่นอกบ้าน)แบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเราจะเป็นบ้า เสียสติ ไม่อายเพื่อนบ้านได้ขนาดนี้ เสียใจ แต่เจ็บใจมากกว่า เราขออย่ากับสามี แต่เขาไม่อย่า เขาบอกว่ารักเรารักลูก ให้เห็นแก่ลูกอย่าทำแบบนั้น เราก็คิดว่าช่างเถอะยังไงเขายังกลับมาหาครอบครัว เหตุการณ์ผ่านมา1เดือนแล้ว แต่ยังไม่รู้สึกดีเลย จากไม่เคยระเวงเขา ก็ระเวง เราบอกตัวเองและสามีว่าไม่มีวันให้อภัยและไม่เชื่อใจอีก พยายามทำทุกอย่างให้ปกติให้มันดี แต่มันมีบางช่วงเวลามันชอบคิด และก็เจ็บใจ เคยคิดว่าได้สามีที่ดีและรักลูกรักครอบครัว ความคิดนั้นมันสลายไปหมดแล้ว ทำไมมันเศร้าใจจัง เรื่องร้ายๆนี้จะหลอนเราไปถึงเมื่อไร