...สักวา         ช่างร้ายสิ้น         ลิ้นมนุษย์
ยิ่งอาวุธ         น้อยนิด             พิษล้นเหลือ
คมกว่าดาบ     แหลมกว่าเข็ม     เค็มกว่าเกลือ
โน้มจิตเชื่อ     รวยริน              เพียงลิ้นรัว

...บ้างก็รุ่ง      เรืองลิ่ว             เพราะชิวหา
บ้างก็พา         ชวนชัก          ให้รักชั่ว
ทำให้เกลียด    รักใคร่             ทำให้กลัว
อาจพาตัว      ถูกถมดิน          เพราะลิ้นเอย

(จากความทรงจำ) ไม่ทราบนามผู้ประพันธ์