คือขออธิบายก่อนว่า

ผมเล่นดนตรีครับแต่ยังเป็นนร.อยู่ ชอบในการเล่นแล้วมีความสุขกับมันมากถึงบางครั้งจะท้อแต่ก็ไม่เคยทิ้งมัน แต่ตอนนี้ มันถึงเวลาต้องเลือกแล้ว เพราะใกล้จะจบม.3แล้ว ต้องเลือกแล้วว่า
ม.4 จะเรียนเอาแค่ผ่านๆไปและจะจริงจังกับดนตรีถึงที่สุด(ซึ่งดนตรีคือความฝันของผม) หรือว่า จะจริงจังกับการเรียนและเล่นดนตรีเป็นแค่งานอดิเรกเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้(ถ้าแบบนี้หน้าจะมีอาชีพที่มั่นคงกว่า ในความคิดผมนะ)

คือจริงๆแล้วก็ไม่เคยคิดว่าจะจริงจังกับดนตรีนะเพราะว่าอาชีพมันไม่ค่อยมั่นคง แต่ว่าพอเล่นไปเล่นมาก็รู้สึกรักและอยากจริงจังกับมันถึงจะรู้อยู่แล้วว่ามันเสี่ยงก็เถอะ แต่ถึงจะอยากก็ไม่เคยคิดว่าจะเอาจริงๆ จนกระทั่งมีครูคนนึงมาพูดกับเราว่า”อย่าทิ้งดนตรีนะ ครูว่าเราพัฒนาไปได้ไกลมาก”
นี้แหละคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มคิด จนปมได้ไปแข่งงาน ศิลปหัตถกรรม ครั้งที่68 ในนามวงสตริง ม.ต้น ของ รร. และได้ที่ 3 ในเขตมาทำให้ผมเริ่มคิดว่า ถ้าเราจริงจังกับมัน มันจะมีโอกาสมั้ยของแค่ 1%ก็ได้ที่เราจะประสบความสำเร็จแต่มันก็ลังเลในใจอยู่ดี ผมเลยคิดแล้วก็คิดแต่ก็ติดไม่ออกซักทีมันดูเสี่ยง แต่ใจก็อยากทำไม่รู้ทำไม

ผมเลยตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาครับ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบนะครับ
คิดเห็นอย่างไรบอกด้วยนะครับ

ขอบคุณครับ