สวัสดีค่ะ ผู้เขียนเคยเขียน "ไซตามะ ไอชิเตะรุโยะ ..... ค้นใจที่ไซตามะ" ไว้เมื่อ 4-5 ปีที่แล้ว (นานมาก)
เคยสัญญาว่าจะเขียนตอนพิเศษต่อ ไม่แน่ใจว่า ยังมีผู้อ่านเรื่องนี้ ยังวงเวียนอยู่แถวนี้ไหม แต่เพิ่งเขียนเสร็จเมื่อวานนี้ ลงใน แอพนิยายออนไลน์ที่หนึ่งไว้
แต่ด้วยที่ว่าลงที่นี่เป็นที่แรก และเคยบอกว่ามีตอนพิเศษที่ยังไม่ได้เขียนออกมา...ก็เลยเอามาลงตามที่เคยบอกไว้นะคะ
เผื่อนักอ่านที่เคยอ่านจะมาได้เห็น
เรื่องนี้ รีไรท์ เล็กน้อย แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น ภารกิจค้นใจ นะคะ
หากใครไม่เคยอ่านเรื่องนี้ แล้วสนใจจะอ่าน ลอง google ดู น่าจะเจอค่ะ "ภารกิจค้นใจ"
ผู้เขียน เขียนไว้เปิดให้อ่านฟรีค่ะ
(แต่ในเวบพันทิป ลบไปแล้วค่ะ ทีแรกเอาไปส่งให้สำนักพิมพ์พิจราณา แต่....ไม่ผ่านค่ะ ... เลยเอาไปลงในแอปให้อ่านกันฟรี ๆ เลย)
..................................
ตอนพิเศษ
ก่อนถึงวันกำหนดกลับเมืองไทยของพิมพ์มาดา 2 วัน
“ให้ตายเถอะ...ผมขอพูดมันอีกทีได้ไหม baby”
“คุณณณณ อีกแล้วหรอ....อ่ะ ๆ ได้ค่ะ จะพูดอีกกีทีก็ได้...ว่ามาเลย”
“Baby ยูไม่กลับไม่ได้หรอออออออออออออออ”
ชินอิจิ ที่ตอนนี้กลายร่างจากเสือหน้านิ่งเป็นแมวขี้อ้อนไปแล้วหลังจากที่พิมพ์มาดาตอบตกลงที่จะลองคบด้วย ลากเสียงยาววววววว อ้อนเรียกความสงสารจากผู้หญิงที่เดินจับมืออยู่ข้าง ๆ
“ไม่ ได้ ค่ะ” ถึงแม้พิมพ์มาดาจะตอบปฏิเสธด้วยคำตอบเดิมทุกครั้ง แต่คำตอบที่มาพร้อมตากลม ๆ หน้ายิ้ม ๆ ของผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้ชินอิจิโกรธไม่ลงทุกที
“เฮอ....เหมือนที่พี่ชุน ขู่ไว้ไม่มีผิด”
“คุณหมอขู่คุณว่าอะไรคะ”
“ความคิดถึงมันทรมาน.....แค่คุณยังไม่ได้กลับ...ผมก็คิดถึงคุณจะบ้าแล้วเนี่ย”
“ไหมว่าจะอดทนรอไปด้วยกันไง...ลืมแล้วหรอ”
“รู้....แต่มันคิดถึงจริง ๆ นี่น่า”
“เดี๋ยวนี้ปากหวานนะคุณ...ไม่เห็นขี้เก็ก หน้านิ่ง ๆ เหมือนตอนที่ฉันเจอครั้งแรกเลย”
“ไม่รู้สิ.....ก็....เพราะใครหล่ะ?”
“ฉันหรอ?” พิมพ์มาดายิ้มใส่แล้วแกล้งถาม
“ก็สามเดือนที่ผ่านมา มีคุณคนเดียวป่ะที่เป็นสิ่งที่แปลกปลอมเข้ามาในชีวิตผมเนี่ย”
“สิ่งแปลกปลอม ! ใช้คำอะไรเนี่ยชินอิจิ ... ว่าฉันเป็นสิ่งแปลกปลอมหรอ...เดี๋ยวเหอะ!” พิมพ์มาดาตั้งท่าจะจัดการตีแฟนจอมกวนของเธอ แต่เจ้าคนกวนชิงหลบ แล้วแกล้งวิ่งหนีให้คนขาสั้นกว่าวิ่งตามแทน พร้อมกับหัวเราะกับความน่ารักของแฟนตัวเอง
“เฮ้ย !!! ไอ้พิมพ์ !”
เสียงเรียกดังลั่นมาจากอีกฝากหัวมุมถนนดังขึ้นทันทีที่พิมพ์มาดาวิ่งไล่ชินอิจิที่วิ่งหนีเลี้ยวเข้ามาในอีกถนนหนึ่ง
(ภาคชินอิจิ)
ผู้ชายสี่คน...สะพายเป้แบคแพ็ค....เรียกแฟนตรูทำไมว่ะ?
เค้าและพิมพ์มาดายืน สตันท์ งง อยู่ไม่ถึงสองวินาที หนึ่งในชายสี่คนนั้น ก็ทิ้งเป้ แล้ววิ่งปรี่ เข้ามาหาแฟนเค้าทันที พร้อมกับอ้าแขนกว้างแล้วตะโกนลั่นถนน
@$*(#&$ ………พิมพ์ ………$^&$^$ :…….LOVE
WHAT????? พิมพ์ !!! LOVE ????
ชินอิจิ จับใจความจากภาษาต่างชาตินั่นได้แค่ 2 คำ แล้วก็สตั้นท์เป็นไก่ตาแตก
แล้วก็ยิ่งช็อคหนักเมื่อชายคนนั้นก็วิ่งปรี่เข้าไปกอดแฟนของเค้าที่ยืนสตั้นท์อยู่ข้าง ๆ เช่นกัน ...กอดแบบ....กอดแน่นมากอ่ะ !!!! เชี่ย...เหมือนมันจะพยายามหอมแก้มแฟนผมด้วย !!!!
##^^&&*^^*& เฮีย #%#%^&^%* ปล่อย!
ชินอิจิ จับใจความได้สองคำ คำหนึ่งแปลว่าปล่อยแน่ ๆ เพราะพิมพ์มาดาเผลอพูดออกมาบ่อย ๆ เวลาโดนเค้าแกล้ง !
“เฮ้ย !! ผู้หญิงเค้าบอกให้ปล่อยไง !”
ชินอิจิเข้าไปกระชาก ! ไอ้หน้าตี๋ออกจากแฟนเค้าทันที (โอ้ย...พ่อคุณ...พ่อคุณไม่ตี๋เลย)
“เชี่ย..ไรว่ะ ... เป็นใครเนี่ย !” ไอ้หน้าตี๋ ตั้งหลักได้ ก็พ่นภาษาอังกฤษกลับใส่เค้าทันที
“กูต้องถามมากกว่าป่ะ ว่าเป็นใคร” ชินอิจิ กวนกลับ
“สาด กวดตีนหรอ !!” ไอ้หน้าตี๋ทำท่าจะปรี่เข้าใส่เขา
“เดี๋ยวเฮีย ... ใจเย็น!” พิมพ์มาดารีบเอาตัวเข้ามาขวางทันที....ไรว่ะ ! นี่แฟนเค้าตั้งใจปกป้องเขา หรือ กลัวเขาชกกับไอ้หน้าตี๋คนนี้กันแน่ !
“WHO IS HE?????” ทั้งเขา และ ไอ้หน้าตี๋ ถามเสียงเข้มใส่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยืนตรงกลางแทบจะพร้อมกันทันที !
“ใจเย็น ๆ นะ เฮีย” พิมพ์มาดาหันไปบอกอะไรสักอย่างกับไอ้หน้าตี๋
“อ่อ...นายนี่ชื่อ Mr
หรอ !!”
(
แล้ว ชินอิจิ เฮีย โว้ย ไม่ใช่
)
“อ้าว ... ไอ้เชี่ยนี่...กวดสาด ต่อยเลยไหม” ไอ้หน้าตี๋ปรี่เข้าใส่ผมอีก จนพิมพ์มาดาต้องใช้สองมือกันไว้
“เดี๋ยวเฮีย...ใจเย็น !! เค้าเป็นคนญี่ปุ่น...เค้าออกเสียงผิด”
“ไม่อ่ะ เฮียว่ามันกวนตีน”
(ไอ้หน้าตี๋ชื่อนี้แน่ ๆ เห็นไหม เหมือนมันจะเรียกแทนตัวเองด้วย...ชินอิจิคิด)
“นี่ Mr
...นายจะเข้ามากอดใครสุ่มสี่สุ่มห้าอย่างนี้ไม่ได้นะ ดูด้วยผู้หญิงเค้าเต็มใจหรือเปล่า ! แล้วอีกอย่างเกรงใจแฟนเธอที่ยืนอยู่ตรงนี้ด้วยเข้าใจไหม...ลูกผู้ชายเค้าไม่ยุ่งกับผู้หญิงของคนอื่น เข้าใจไหม”
“เชี่ยนี่....ยังไม่เลิกเรียกกู
อีก สาด....ต้องโดนแระ” ไอ้หน้าตี๋ดูเหมือนจะโมโหขึ้นเรื่อย ๆ มันต้องโมโหเรื่อยที่ผมด่ามันเรื่องที่มันมากอดแฟนผมแน่ ๆ
“เดี๋ยวเฮียใจเย็น” พิมพ์มาดาเริ่มคิดว่าจัดการผิดคนแล้ว...แทนที่จะห้ามเฮียตัวเอง รีบหันไปเครียลกับอีกคนให้เข้าใจก่อนดีกว่า
“ชินอิจิ !!!! เค้าไม่ได้ชื่อนั้น....ฉันออกเสียงว่า เฮีย ฟังชัด ๆ เฮีย เฮีย แปลว่าพี่ชาย !!!!!”
“อ้าว!!!” อึ้ง สิครับ ชินอิจิ ซวยแล้ว
“พี่ชายคุณหรอ?”
“ใช่ !! ดุ ๆ ที่เคยเล่าให้ฟังหน่ะ! จำได้ไหม !” พิมพ์มาดาพยายามพูดลอดไรฟันให้ได้ยินกันแค่สองคน เพราะตอนนี้.....เธอกับเริ่มรู้สึกถึงพายุปัญหาที่กำลังพัดเข้ามาแล้ว แบบไม่ทันตั้งตัวด้วย
“เอิ่ม......" เอาไงดีว่ะ.....ยอมรับผิดแมนไปเลยแล้วกัน
"ผมขอโทษครับ....ผมไม่รู้ว่า...คุณเป็นพี่ชายพิมพ์มาดา” ชินอิจิปรับโหมดเรียบร้อยภายในหนึ่งวินาที
“.........”
ไอ้ตี๋...เอ้ย...พี่ชายหน้าตี๋ ยืนนิ่ง ไม่พูดว่ารับ หรือ ไม่รับคำขอโทษของชินอิจิ นายคนนั้นปรายตามองเขาแค่เสี้ยววินาที เหมือนตั้งใจแสดงให้เห็นว่า ... ตอนนี้เรื่องเรียกชื่อผิดไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไรแล้ว... ก่อนที่จะหันไปทำหน้าเข้มใส่ น้องสาวตัวเอง พร้อมกับเสียงดุระดับ 10 ด้วยภาษาอังกฤษที่เหมือนตั้งใจให้เค้าเข้าใจด้วย
“ไอ้พิมพ์ !!!!!! แก มีแฟน หรอ ??????”
(พิมพ์มาดาก้มหน้าหลบตา...............พร้อมคิดในใจ ตายห่านนนนนน แล้วววววว พายุเข้า !!!!)
ไซตามะ ไอชิเตะรุโยะ ..... ค้นใจที่ไซตามะ (ตอนพิเศษ)
เคยสัญญาว่าจะเขียนตอนพิเศษต่อ ไม่แน่ใจว่า ยังมีผู้อ่านเรื่องนี้ ยังวงเวียนอยู่แถวนี้ไหม แต่เพิ่งเขียนเสร็จเมื่อวานนี้ ลงใน แอพนิยายออนไลน์ที่หนึ่งไว้
แต่ด้วยที่ว่าลงที่นี่เป็นที่แรก และเคยบอกว่ามีตอนพิเศษที่ยังไม่ได้เขียนออกมา...ก็เลยเอามาลงตามที่เคยบอกไว้นะคะ
เผื่อนักอ่านที่เคยอ่านจะมาได้เห็น
เรื่องนี้ รีไรท์ เล็กน้อย แล้วเปลี่ยนชื่อเป็น ภารกิจค้นใจ นะคะ
หากใครไม่เคยอ่านเรื่องนี้ แล้วสนใจจะอ่าน ลอง google ดู น่าจะเจอค่ะ "ภารกิจค้นใจ"
ผู้เขียน เขียนไว้เปิดให้อ่านฟรีค่ะ
(แต่ในเวบพันทิป ลบไปแล้วค่ะ ทีแรกเอาไปส่งให้สำนักพิมพ์พิจราณา แต่....ไม่ผ่านค่ะ ... เลยเอาไปลงในแอปให้อ่านกันฟรี ๆ เลย)
..................................
ตอนพิเศษ
ก่อนถึงวันกำหนดกลับเมืองไทยของพิมพ์มาดา 2 วัน
“ให้ตายเถอะ...ผมขอพูดมันอีกทีได้ไหม baby”
“คุณณณณ อีกแล้วหรอ....อ่ะ ๆ ได้ค่ะ จะพูดอีกกีทีก็ได้...ว่ามาเลย”
“Baby ยูไม่กลับไม่ได้หรอออออออออออออออ”
ชินอิจิ ที่ตอนนี้กลายร่างจากเสือหน้านิ่งเป็นแมวขี้อ้อนไปแล้วหลังจากที่พิมพ์มาดาตอบตกลงที่จะลองคบด้วย ลากเสียงยาววววววว อ้อนเรียกความสงสารจากผู้หญิงที่เดินจับมืออยู่ข้าง ๆ
“ไม่ ได้ ค่ะ” ถึงแม้พิมพ์มาดาจะตอบปฏิเสธด้วยคำตอบเดิมทุกครั้ง แต่คำตอบที่มาพร้อมตากลม ๆ หน้ายิ้ม ๆ ของผู้หญิงคนนี้ก็ทำให้ชินอิจิโกรธไม่ลงทุกที
“เฮอ....เหมือนที่พี่ชุน ขู่ไว้ไม่มีผิด”
“คุณหมอขู่คุณว่าอะไรคะ”
“ความคิดถึงมันทรมาน.....แค่คุณยังไม่ได้กลับ...ผมก็คิดถึงคุณจะบ้าแล้วเนี่ย”
“ไหมว่าจะอดทนรอไปด้วยกันไง...ลืมแล้วหรอ”
“รู้....แต่มันคิดถึงจริง ๆ นี่น่า”
“เดี๋ยวนี้ปากหวานนะคุณ...ไม่เห็นขี้เก็ก หน้านิ่ง ๆ เหมือนตอนที่ฉันเจอครั้งแรกเลย”
“ไม่รู้สิ.....ก็....เพราะใครหล่ะ?”
“ฉันหรอ?” พิมพ์มาดายิ้มใส่แล้วแกล้งถาม
“ก็สามเดือนที่ผ่านมา มีคุณคนเดียวป่ะที่เป็นสิ่งที่แปลกปลอมเข้ามาในชีวิตผมเนี่ย”
“สิ่งแปลกปลอม ! ใช้คำอะไรเนี่ยชินอิจิ ... ว่าฉันเป็นสิ่งแปลกปลอมหรอ...เดี๋ยวเหอะ!” พิมพ์มาดาตั้งท่าจะจัดการตีแฟนจอมกวนของเธอ แต่เจ้าคนกวนชิงหลบ แล้วแกล้งวิ่งหนีให้คนขาสั้นกว่าวิ่งตามแทน พร้อมกับหัวเราะกับความน่ารักของแฟนตัวเอง
“เฮ้ย !!! ไอ้พิมพ์ !”
เสียงเรียกดังลั่นมาจากอีกฝากหัวมุมถนนดังขึ้นทันทีที่พิมพ์มาดาวิ่งไล่ชินอิจิที่วิ่งหนีเลี้ยวเข้ามาในอีกถนนหนึ่ง
(ภาคชินอิจิ)
ผู้ชายสี่คน...สะพายเป้แบคแพ็ค....เรียกแฟนตรูทำไมว่ะ?
เค้าและพิมพ์มาดายืน สตันท์ งง อยู่ไม่ถึงสองวินาที หนึ่งในชายสี่คนนั้น ก็ทิ้งเป้ แล้ววิ่งปรี่ เข้ามาหาแฟนเค้าทันที พร้อมกับอ้าแขนกว้างแล้วตะโกนลั่นถนน
@$*(#&$ ………พิมพ์ ………$^&$^$ :…….LOVE
WHAT????? พิมพ์ !!! LOVE ????
ชินอิจิ จับใจความจากภาษาต่างชาตินั่นได้แค่ 2 คำ แล้วก็สตั้นท์เป็นไก่ตาแตก
แล้วก็ยิ่งช็อคหนักเมื่อชายคนนั้นก็วิ่งปรี่เข้าไปกอดแฟนของเค้าที่ยืนสตั้นท์อยู่ข้าง ๆ เช่นกัน ...กอดแบบ....กอดแน่นมากอ่ะ !!!! เชี่ย...เหมือนมันจะพยายามหอมแก้มแฟนผมด้วย !!!!
##^^&&*^^*& เฮีย #%#%^&^%* ปล่อย!
ชินอิจิ จับใจความได้สองคำ คำหนึ่งแปลว่าปล่อยแน่ ๆ เพราะพิมพ์มาดาเผลอพูดออกมาบ่อย ๆ เวลาโดนเค้าแกล้ง !
“เฮ้ย !! ผู้หญิงเค้าบอกให้ปล่อยไง !”
ชินอิจิเข้าไปกระชาก ! ไอ้หน้าตี๋ออกจากแฟนเค้าทันที (โอ้ย...พ่อคุณ...พ่อคุณไม่ตี๋เลย)
“เชี่ย..ไรว่ะ ... เป็นใครเนี่ย !” ไอ้หน้าตี๋ ตั้งหลักได้ ก็พ่นภาษาอังกฤษกลับใส่เค้าทันที
“กูต้องถามมากกว่าป่ะ ว่าเป็นใคร” ชินอิจิ กวนกลับ
“สาด กวดตีนหรอ !!” ไอ้หน้าตี๋ทำท่าจะปรี่เข้าใส่เขา
“เดี๋ยวเฮีย ... ใจเย็น!” พิมพ์มาดารีบเอาตัวเข้ามาขวางทันที....ไรว่ะ ! นี่แฟนเค้าตั้งใจปกป้องเขา หรือ กลัวเขาชกกับไอ้หน้าตี๋คนนี้กันแน่ !
“WHO IS HE?????” ทั้งเขา และ ไอ้หน้าตี๋ ถามเสียงเข้มใส่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยืนตรงกลางแทบจะพร้อมกันทันที !
“ใจเย็น ๆ นะ เฮีย” พิมพ์มาดาหันไปบอกอะไรสักอย่างกับไอ้หน้าตี๋
“อ่อ...นายนี่ชื่อ Mr
(
“อ้าว ... ไอ้เชี่ยนี่...กวดสาด ต่อยเลยไหม” ไอ้หน้าตี๋ปรี่เข้าใส่ผมอีก จนพิมพ์มาดาต้องใช้สองมือกันไว้
“เดี๋ยวเฮีย...ใจเย็น !! เค้าเป็นคนญี่ปุ่น...เค้าออกเสียงผิด”
“ไม่อ่ะ เฮียว่ามันกวนตีน”
(ไอ้หน้าตี๋ชื่อนี้แน่ ๆ เห็นไหม เหมือนมันจะเรียกแทนตัวเองด้วย...ชินอิจิคิด)
“นี่ Mr
“เชี่ยนี่....ยังไม่เลิกเรียกกู
“เดี๋ยวเฮียใจเย็น” พิมพ์มาดาเริ่มคิดว่าจัดการผิดคนแล้ว...แทนที่จะห้ามเฮียตัวเอง รีบหันไปเครียลกับอีกคนให้เข้าใจก่อนดีกว่า
“ชินอิจิ !!!! เค้าไม่ได้ชื่อนั้น....ฉันออกเสียงว่า เฮีย ฟังชัด ๆ เฮีย เฮีย แปลว่าพี่ชาย !!!!!”
“อ้าว!!!” อึ้ง สิครับ ชินอิจิ ซวยแล้ว
“พี่ชายคุณหรอ?”
“ใช่ !! ดุ ๆ ที่เคยเล่าให้ฟังหน่ะ! จำได้ไหม !” พิมพ์มาดาพยายามพูดลอดไรฟันให้ได้ยินกันแค่สองคน เพราะตอนนี้.....เธอกับเริ่มรู้สึกถึงพายุปัญหาที่กำลังพัดเข้ามาแล้ว แบบไม่ทันตั้งตัวด้วย
“เอิ่ม......" เอาไงดีว่ะ.....ยอมรับผิดแมนไปเลยแล้วกัน
"ผมขอโทษครับ....ผมไม่รู้ว่า...คุณเป็นพี่ชายพิมพ์มาดา” ชินอิจิปรับโหมดเรียบร้อยภายในหนึ่งวินาที
“.........”
ไอ้ตี๋...เอ้ย...พี่ชายหน้าตี๋ ยืนนิ่ง ไม่พูดว่ารับ หรือ ไม่รับคำขอโทษของชินอิจิ นายคนนั้นปรายตามองเขาแค่เสี้ยววินาที เหมือนตั้งใจแสดงให้เห็นว่า ... ตอนนี้เรื่องเรียกชื่อผิดไม่ใช่ประเด็นสำคัญอะไรแล้ว... ก่อนที่จะหันไปทำหน้าเข้มใส่ น้องสาวตัวเอง พร้อมกับเสียงดุระดับ 10 ด้วยภาษาอังกฤษที่เหมือนตั้งใจให้เค้าเข้าใจด้วย
“ไอ้พิมพ์ !!!!!! แก มีแฟน หรอ ??????”
(พิมพ์มาดาก้มหน้าหลบตา...............พร้อมคิดในใจ ตายห่านนนนนน แล้วววววว พายุเข้า !!!!)