ชื่อกระทู้เหมือนโกรธคนมาแต่ชาติปางก่อนมาก 55555 แต่จริงๆ แล้วกระทู้นี้ไม่ได้มีนอกในอะไรนะคะ จขกท แค่อยากมาแบ่งปันมุมมองเฉยๆ

ตอนแรกเราก็ยอมรับแหละค่ะว่าเราเองก็เป็นคนคนหนึ่งที่เคยนินทาคนอื่น (สังคมผู้หญิงกับการนินทามันเป็นของคู่กันล่ะเนอะ) แต่ตั้งแต่เจอกับเพื่อนคนหนึ่ง ทำให้มุมมองของเราที่มีต่อการนินทาเปลี่ยนไปเลยค่ะ

เพื่อนคนนั้นเขาเป็นคนนินทาคนอื่นค่ะ...ตอนแรกเราก็เฉยๆ ไม่ได้ว่าอะไร คิดว่าเพื่อนระบายมาก็รับฟังไปตามเรื่อง แต่มันก็มาถึงจุดนึงที่ทำให้เราสะกิดใจขึ้นมา...เพื่อนคนนี้เขานินทาคนที่เขาไม่ชอบกับเพื่อนในคณะแบบแทบจะทั้งคณะมั้งคะ คนบางคนที่มาพูดถึงคนที่เพื่อนนินทานี่บางทีเราก็ตกใจ เราแทบไม่ได้คุยกับเพื่อนคนนั้นเลย แต่เพื่อนคนนั้นดันรู้ซะแล้วว่าเพื่อนของเรามีปัญหาอะไร

ตอนนั้นมุมมองของเราเปลี่ยนไป และเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราตั้งมั่นว่าจะพยายามไม่นินทาใครอีก เหตุผลข้อแรกคือเราจะไม่มีทางรู้ได้เลยว่าคนที่รับฟังเราเวลาเรานินทาคนอื่นเนี่ย จะไว้ใจได้มากแค่ไหน จะเก็บเราไปนินทาต่อหรือเปล่า และเหตุผลข้อที่สองซึ่งสำคัญที่สุด...สิ่งที่คนขี้นินทาจะสูญเสียไปคือความไว้ใจ

หลังจากที่เรารู้ว่าเพื่อนของเราพูดอะไรไว้กับคนในคณะบ้าง แล้วในเมื่อเพื่อนของเรานินทาคนอื่นได้ แล้วทำไมเพื่อนถึงจะนินทาเราไม่ได้ล่ะ หลังๆ มา เราเริ่มสัมผัสว่าตัวเองกำลังถอยออกห่างเพื่อนคนนี้มากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยหลายๆ เหตุผล และเริ่มทำใจแล้วว่า...เดี๋ยวเราก็ต้องโดนบ้างแหละ

(ระบาย) เฮ้อ สังคมมหาลัยนี่โหดร้ายจริงๆ นะคะ เพื่อนที่เราคิดว่าเราสนิท คิดว่าเราไว้ใจ ดันมีปัญหาซะได้ ต่อไปนี้ต้องจัดการกับปัญหาด้วยความระมัดระวังแล้วล่ะค่ะ แล้วต่อจากนี้ไปอาจจะไว้ใจใครยาก 5555 เราไม่ได้กะจะปลีกตัวห่างจากสังคมนะ เพียงแต่คงอยู่แบบวิญญาณเร่ร่อนที่ไปได้กับเพื่อนทุกคน แต่อาจจะไม่ได้มีกลุ่มไหนสนิทใจเป็นพิเศษไรงี้ เราเหนื่อยกับ คสพ ที่ต้องวิ่งไล่ตามละค่ะ 555