คือเราพึ่งอยู่ม.ปลายคือม.4นั้นแหละค่ะ แต่ว่าช่วงแรกๆเราเฟรนลี่มาก(แค่ช่วงระยะหนึ่งเพราะต้องการหาเพื่อน) เราเข้าหาคนอื่นก่อนจนมีเพื่อนสนิทค่ะตอนนั้นเรารู้สึกดีมากๆที่มีเข้าอยู่แต่พอผ่านไปสักเดือนสองเดือน เพื่อนคนนั้นโดนกรอกหูจากอีกกลุ่มหนึ่งว่าเราเฟรนลี่เกินไป อย่างนู่นนี่อย่างนี้จนเพื่อนสนิทเลิกคบเราไปเลยโดยไม่มีเหตุผลค่ะ คือตอนแรกเราไม่รู้ว่าเราผิดอะไรทำไมเขาถึงเลิกคบเรากว่าจะเปิดใจเคลียร์กันกลุ่มก็แตกแยกแล้วค่ะ เราก็ออกมาอยู่คนเดียวเพราะต่างคนต่างสนิทกันเองมีกลุ่มกันเองแล้วในห้องจนครั้งต่อมาเราไปสนิทกับเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มที่เพื่อนสนิทเราไปฟังคำนินทา แต่คนที่เราสนิทเหมือนไม่ใช่พวกชอบนินทาอะไรแบบนี้เลยเป็นไม่กี่คนที่สนิทกับเรา พอสนิทได้ไม่นานกลุ่มเก่าที่นินทาเราก็แย่งพยายามพูดแทรกเรา พยายามลากเพื่อนคนนั้นให้กลับมาอยู่กลุ่มตัวเองกลายเป็นว่าเราจำใจต้องฝืนอยู่ค่ะ แล้วมันมีคนหนึ่งในกลุ่มเรารู้สึกเหมือนเขาไม่ชอบเราช่วงเวลาที่เราไม่มีเพื่อนในห้องเราก็ไปอยู่กับห้องอื่นก่อนเราเลยระบายความรู้สึกเราเพราะเราไว้ใจเขา ระบายเชิงที่เหมือนแบบเรารู้สึกว่าเหมือนเขาไม่ชอบเราอะไรแบบนี้แต่ไม่ได้ว่าร้ายอะไรคนในกลุ่ม สรุปเพื่อนต่างห้องเราเอาไปบอกคนในกลุ่มทำให้แตกแยกแล้วเคลียร์กันอีกรอบค่ะ สรุปแล้วเราก็อะไรเรียบร้อยแต่เราไม่ค่อยมีความสุขกับการไปโรงเรียนเลยค่ะ เรารู้สึกเข้ากับคนไม่ง่าย แต่เราเป็นคนอยู่คนเดียวได้ไปไหนมาไหนกินข้าวคนเดียวได้ไม่อายแต่มันอยู่ยากอะคะ แต่เราไม่ได้ให้เรื่องคสพ.มากระทบต่อการเรียน มันทำให้เราตั้งใจเรียนขึ้นจนคิดว่าเกรดเทอมนี่น่าจะอัพอะคะ เราไม่มีความสุขเลยไม่อยากไปโรงเรียนทำยังไงดีคะเราปรับไม่รู้กี่รอบแล้วจนเราเหนื่อยจนเราไม่เป็นตัวเองและเป็นคนที่เงียบในกลุ่มทั้งๆที่เราสดใสกว่านี้เยอะเลยค่ะ 😭🥹