ตามหัวข้อเลยค่ะ คือไม่ได้อิจฉาหมานะคะ เเค่รู้สึกว่าแม่รักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เกินไปนิดนึงค่ะ
      ตอนเอาน้องมาเลี้ยงเเรกๆ แม่บอกว่า อย่าเอามันมาเข้าบ้านตูน่ะ นู้นให้มันอยู่หน้าบ้านนู้น ใช่ค่ะ!!! ตอนนั้นน้องอยู่หน้าบ้าน เเต่ตอนนี้น้องอยู่ในห้องนอนแล้วค่ะ แล้วคราวนี้เหตุมันเกิดว่า เราจะไปถ่ายพรีเวดดิ้ง แม่ต้องการให้มีรูปน้องอยู่ในเฟรม ต้องการเอาน้องไปเที่ยวด้วย แต่คนที่จะพาน้องไปไม่ว่าง แม่ก็เลยบอกว่า งั้นแม่ไม่ไปน่ะ  แม่ไม่อยากทิ้งน้องให้อยู่คนเดียว เดี๋ยวน้องเหงา โอ้โห้ววววว แม่กลัวหมาเหงา  เราก็เลยบอก แม่มาเถอะ ถือว่ามาเที่ยว เดี๋ยวตอนเย็นก็กลับเเล้ว  แม่ไม่ยอม แม่บอกว่า งั้นก็เลื่อนถ่ายพรีเวดดิ้งสิ ฮ่าๆ ตลกร้ายมั้ยล่ะคะ คือเราเลื่อนถ่ายพรีไม่ได้ เราไม่อยากลางาน คือตอนนี้ ไม่ว่าจะไปเที่ยวไหน ใกล้หรือไกล จะต้องพาน้องไปด้วย ไม่งั้นแม่จะไม่ไป
      ผ้าห่มกี่ผืนที่หมายอมแม่ยกให้หมาหมด นอนดูทีวี นอนกอดหมา  บางที่น้องดื้อตามประสาหรือ หนีออกนอกบ้าน เราตีเพื่อให้น้องจำ แต่แม่กลับมาว่าเรา ตีน้องทำไม พูดดีๆน้องก็รู้เรื่องแล้ว แล้วน้องก็โดนขึ้นไปซุกบนตักแม่เรา

      คือตอนนี้เราอยากให้แม่รักน้องน้อยลงซักนิดก็ยังดีค่ะ ตัวติดกันขนาดนี้ ลูกทำตัวลำบาก