วันนี้นีย์ขอระบายเรื่องงมงายในออฟฟิศหน่อยค่ะ
โดยเนื้อแท้ของคนอย่างนีย์อ่ะนะคะ นีย์เรียนมาสูง นีย์จบสถาบันดี ดังนั้น นีย์ไม่มีวันมาเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ ผีสางนางไม้อะไรทั้งนั้น
แต่ถ้าจะมาถามนีย์ว่านีย์ชอบดูดวงมั้ย โอเค นีย์ยอมรับว่านีย์ดู ถามว่าดูบ่อยมั้ย ก็แค่เดือนละ 2 ครั้งเท่านั้น (มันก็ไม่บ่อยเท่าที่คนเราต้องกินข้าววันละ 3 มื้อใช่ไหมล่ะคะ) แล้วถ้าถามว่านีย์เชื่อหมอดูมั้ย นีย์ก็ไม่ได้ขัดอะไรที่แม่หมอเขาสั่งให้นีย์ไปทำ ให้นีย์ไปไหว้ที่ไหนนีย์ก็ไป เพราะนีย์ถือว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ เราเป็นเด็ก ผู้ใหญ่สั่งมานีย์ก็ต้องไป และถามว่านีย์ฝันเห็นเลขแล้วซื้อหวยมั้ย นีย์ก็ซื้อแหละค่ะ ก็ของมันเห็นคาตา
ใช่ค่ะ นีย์เรียนมาสูง
แต่ถ้าจะมาให้นีย์เชื่อเรื่อง ผีสางในออฟฟิศที่นีย์นั่งทำงานมาเป็นปีๆ นีย์ไม่เชื่อหรอกค่ะ แต่แล้ว...วันนี้ หลังจากที่นีย์ใช้เน็ตออฟฟิศดูซีรีส์เกาหลีจนจบ ตอนเกือบ 1 ทุ่ม
แม่บ้านสาวประเภท 2 ชื่อ พี่ชารีส (ชื่อเดิมนางชื่อ นายชริต น่ะค่ะ) นางดูแลชั้น 2 และวันนี้นางเดินปากคอสั่นมาหานีย์ถึงชั้น 36
“คุณนีย์ๆ ได้ยินเรื่องผีในตึกเราไหมคะ”
“พี่ชารีสคะ มันมีที่ไหนคะผีอะไรเนี่ย นีย์อยู่ที่นี่มานานหลายปี ไม่เคยเจอสักครั้งเดียว ใกล้เคียงผีที่สุดก็คงเป็นพี่อึ่งอ่างไฟแผนก ออดิตนี่แหละค่ะ ตามหลอกหลอน จิกเอางาน ยิ่งกว่าผี”
“คุณนีย์ไม่เชื่อพี่ ระวังเถอะค่ะ หลายคนเขาเจอที่...” พี่ชารีสกล่าวยังไม่ทันจบดี นีย์เลยสวน
“ลิฟต์ใช่มั้ยคะ หรือ บันไดหนีไฟ หรือลานจอดรถเปลี่ยวๆ หรือเป็นซีนที่คนกลับบ้านดึกนั่งอยู่คนเดียวแล้วเจอผี...นีย์เบื่อมากค่ะพี่ มันซีนในหนังผีทั้งนั้น ดูหนังมากไป แล้วก็พาลคิดกันไปเอง ถ้าใครเจอผี บอกผีแทนนีย์ด้วยนะคะ ว่าฝากถ่ายเอกสารทั้งปึ๊งให้ด้วย ไหนๆ เป็นผีในออฟฟิศก็น่าจะทำงานทำการกันบ้าง นีย์กลับก่อนนะคะ ค่ำแล้ว เดี๋ยวนีย์ไม่ทันได้เจอผู้ชายโอ๊ปป้าคนเดิมบนรถไฟฟ้าเที่ยว 19.45”
“แล้วแต่คุณนีย์เถอะค่ะ ในลิฟต์นี่แหละ คนเขาเจอกัน” นางทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่นางจะตัดสินใจโรยตัวลงไปชั้นล่างสุดด้วยการติดสอยช่างเช็ดกระจกหนุ่มหล่อล่ำที่ถอดเสื้อคลายร้อนโชว์ร่างมันแผลบคล้ายๆ กับเขียดเหงื่อออก รอนางอยู่บนนั่งร้านชั้น 35 ด้านนอกตึก
และแล้วนีย์ก็เจอจริงๆ ค่ะ แต่เป็นการเจอพี่อึ่งอ่างไฟสุดที่รักที่หน้าลิฟต์ ซึ่งนางรอลิฟต์อยู่ หน้านิ่วคิ้วขมวด ทว่าในความมืดนั้น หน้านางลอยออกมาเด่นมาก เพราะนางคงโปะแป้งก่อนกลับบ้านไปเจอสามี แป้งบนหน้านางนั้นหนาและขาวในระดับที่นีย์อยากผลักนางลงไปในกระทะที่มีน้ำมันเดือด เราคงจะได้อึ่งชุบแป้งทอดมาทานกันทั้งบริษัทแน่ๆ
และโอกาสดีๆ แบบนี้ นีย์คิดว่านีย์จะไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้ Attack ศัตรูเบอร์ 1 ของนีย์หลุดลอยไปแน่นอนค่ะ ในเมื่อกระแสผีกำลังมา และเรามีเวลาอยู่ด้วยกันนานตั้งแต่ชั้น 35 จนลงมาที่ชั้น 1 นีย์จะต้องขอโหนกระแสนี้ เพื่อเล่นงานนาง
ติ๊งงง (เสียงลิฟต์มาจอดที่ชั้น 35) นีย์เดินเข้าลิฟต์ไป แต่ทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นว่ามีใครเข้ามาด้วย และพอประตูลิฟต์ปิด...
“สวัสดีค่ะ น้องนีย์...” พี่อึ่งชุบแป้ง (ยังไม่ทอด) ทักขึ้นมา พร้อมกับดูดขวดน้ำแดงในมือ ไซส์เดียวกับที่ใช้ไหว้กุมารทอง
“ว้ายๆ ตกใจหมดเลยค่ะ พี่อึ่งเดินเข้ามาตอนไหนคะ ตอนเดินเข้ามา ไม่เห็นมีใครตามนีย์มา”
“พี่เดินเข้ามาก่อนน้องอีก ขวัญอ่อนจังนะ หึหึ” นางค้อนใส่นีย์
“นีย์กลัวน่ะค่ะ เพราะมีข่าวเรื่องผีตายทั้งกลมมาหลอกหลอนคนในออฟฟิศเรา เนี่ย นีย์ต้องทาเล็บแดงไว้กันผีเลยค่ะ”
“ทาเล็บแดง นั่นมันเอาไว้กันผีแม่ม่ายนะคะ หึหึ” นางสั่งสอนต่อ
“นั่นแหละค่ะ พอนีย์เห็นพี่ปรากฏกายในลิฟต์ พร้อมถือขวดน้ำแดง แล้วมันอดนึกถึงไม่ได้ คริคริ”
“น้องนีย์คะ พี่แค่อ้วนขึ้นค่ะ ไม่ได้ท้องอะไร และถ้าพี่ตาย น้องนีย์คือเป้าหมายของพี่ค่ะ หึหึ” นางขยายความ คงนึกว่านีย์จะกลัวคำขู่
“อ้อ หรือคะ ฮิฮิ...นีย์แค่นึกไม่ถึง ว่าพี่จะสามารถอ้วนขึ้นได้อีก แล้วที่ทาหน้าขาวจนตัดกับสีขวดน้ำแดงนี่คือพี่ตั้งใจจะใช้ความสว่างจากแป้งนำทางแทนไฟหน้ารถหรือคะ”
“ทำไมพูดจาแบบนี้คะ เดี๋ยวพี่จะฟ้องเจ้านาย ว่าน้องนีย์ลบหลู่พี่”
“ลบหลู่??? ฮ่าๆ พี่ก็...พูดซะเหมือนตัวเองเฮี้ยนเลยนะคะ”
ติ๊งงง เสียงลิฟต์จอดที่ชั้น 5 ประตูยังไม่ทันเปิด
“พี่ไปนะ ระวังตัวเอาไว้นะคะ จะเจอดี”
“อ้าว จะไปไหนล่ะคะ จอดรถชั้นนี้หรือคะ แหม่ ดูดน้ำแดงยังไม่ทันหมดขวดเลย ระวังคนที่เขาเอามาถวายจะเสียใจนะคะ คริคริ”
แล้ว...พี่อึ่งก็เดินลอยๆ ทะลุผ่านประตูออกไปทั้งที่ประตูยังไม่เปิด
นีย์สตั๊นไปจนประตูเปิดที่ชั้น 1 แล้วพบว่า พี่อึ่ง ยืนรอลิฟต์อยู่ในเวอร์ชั่นที่หน้าเทาเพราะแป้งผิดเบอร์ (ไม่ขาว) และไม่ได้ถือขวดน้ำแดง ยืนอยู่คู่กับพี่ชารีส
“น้องนีย์ ทำไมหน้าซีดงั้นล่ะคะ จะเป็นลมหรือเปล่า” พี่อึ่งกล่าวทัก
“พี่อึ่ง ไม่ได้เพิ่งออกไปที่ลานจอดชั้น 5 หรือคะ” นีย์ถาม
“อะไรคะ วันนี้พี่ลาทั้งวัน นี่แค่แวะเข้ามาเอาคอมพ์น่ะค่ะ จะไปทำงานที่บ้าน”
“เอ่อ...แล้วพี่ชารีส จะขึ้นไปทำไมอีกคะ เพิ่งลงมาทางนั่งร้านไม่ใช่หรือคะ ไหนว่ากลัวผีในลิฟต์”
“คุณนีย์นี่ท่าจะเพี้ยน วันนี้วันหยุดพี่ค่ะ พี่มาเพราะลืมโพยหวย”
ถึงตรงนี้ นีย์ขอไปเปลี่ยนกางเกงตามแบบพี่แหม่ม แคท ในบทภัสสรก่อน ไม่ใช่เพราะเปื้อนเลือดเฮียประเสริฐนะคะ นีย์ฉี่แตกละค่ะ
https://rabbittoday.com/articles/smart-living/office-horror
Author
ชัช-ชะ-นีย์
นามปากกาของผู้หญิงสวยกลางเมืองใหญ่ เธอทำงานเป็น Executive Personal Assistant ของสถาบันการเงินระดับชาติ จึงมีเรื่องสนุกเกี่ยวกับมนุษย์ออฟฟิคมาฝากเรา
ออฟฟิศนี้ ผีดุ
โดยเนื้อแท้ของคนอย่างนีย์อ่ะนะคะ นีย์เรียนมาสูง นีย์จบสถาบันดี ดังนั้น นีย์ไม่มีวันมาเชื่อเรื่องไสยศาสตร์ ผีสางนางไม้อะไรทั้งนั้น
แต่ถ้าจะมาถามนีย์ว่านีย์ชอบดูดวงมั้ย โอเค นีย์ยอมรับว่านีย์ดู ถามว่าดูบ่อยมั้ย ก็แค่เดือนละ 2 ครั้งเท่านั้น (มันก็ไม่บ่อยเท่าที่คนเราต้องกินข้าววันละ 3 มื้อใช่ไหมล่ะคะ) แล้วถ้าถามว่านีย์เชื่อหมอดูมั้ย นีย์ก็ไม่ได้ขัดอะไรที่แม่หมอเขาสั่งให้นีย์ไปทำ ให้นีย์ไปไหว้ที่ไหนนีย์ก็ไป เพราะนีย์ถือว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ เราเป็นเด็ก ผู้ใหญ่สั่งมานีย์ก็ต้องไป และถามว่านีย์ฝันเห็นเลขแล้วซื้อหวยมั้ย นีย์ก็ซื้อแหละค่ะ ก็ของมันเห็นคาตา
ใช่ค่ะ นีย์เรียนมาสูง
แต่ถ้าจะมาให้นีย์เชื่อเรื่อง ผีสางในออฟฟิศที่นีย์นั่งทำงานมาเป็นปีๆ นีย์ไม่เชื่อหรอกค่ะ แต่แล้ว...วันนี้ หลังจากที่นีย์ใช้เน็ตออฟฟิศดูซีรีส์เกาหลีจนจบ ตอนเกือบ 1 ทุ่ม
แม่บ้านสาวประเภท 2 ชื่อ พี่ชารีส (ชื่อเดิมนางชื่อ นายชริต น่ะค่ะ) นางดูแลชั้น 2 และวันนี้นางเดินปากคอสั่นมาหานีย์ถึงชั้น 36
“คุณนีย์ๆ ได้ยินเรื่องผีในตึกเราไหมคะ”
“พี่ชารีสคะ มันมีที่ไหนคะผีอะไรเนี่ย นีย์อยู่ที่นี่มานานหลายปี ไม่เคยเจอสักครั้งเดียว ใกล้เคียงผีที่สุดก็คงเป็นพี่อึ่งอ่างไฟแผนก ออดิตนี่แหละค่ะ ตามหลอกหลอน จิกเอางาน ยิ่งกว่าผี”
“คุณนีย์ไม่เชื่อพี่ ระวังเถอะค่ะ หลายคนเขาเจอที่...” พี่ชารีสกล่าวยังไม่ทันจบดี นีย์เลยสวน
“ลิฟต์ใช่มั้ยคะ หรือ บันไดหนีไฟ หรือลานจอดรถเปลี่ยวๆ หรือเป็นซีนที่คนกลับบ้านดึกนั่งอยู่คนเดียวแล้วเจอผี...นีย์เบื่อมากค่ะพี่ มันซีนในหนังผีทั้งนั้น ดูหนังมากไป แล้วก็พาลคิดกันไปเอง ถ้าใครเจอผี บอกผีแทนนีย์ด้วยนะคะ ว่าฝากถ่ายเอกสารทั้งปึ๊งให้ด้วย ไหนๆ เป็นผีในออฟฟิศก็น่าจะทำงานทำการกันบ้าง นีย์กลับก่อนนะคะ ค่ำแล้ว เดี๋ยวนีย์ไม่ทันได้เจอผู้ชายโอ๊ปป้าคนเดิมบนรถไฟฟ้าเที่ยว 19.45”
“แล้วแต่คุณนีย์เถอะค่ะ ในลิฟต์นี่แหละ คนเขาเจอกัน” นางทิ้งท้ายไว้ ก่อนที่นางจะตัดสินใจโรยตัวลงไปชั้นล่างสุดด้วยการติดสอยช่างเช็ดกระจกหนุ่มหล่อล่ำที่ถอดเสื้อคลายร้อนโชว์ร่างมันแผลบคล้ายๆ กับเขียดเหงื่อออก รอนางอยู่บนนั่งร้านชั้น 35 ด้านนอกตึก
และแล้วนีย์ก็เจอจริงๆ ค่ะ แต่เป็นการเจอพี่อึ่งอ่างไฟสุดที่รักที่หน้าลิฟต์ ซึ่งนางรอลิฟต์อยู่ หน้านิ่วคิ้วขมวด ทว่าในความมืดนั้น หน้านางลอยออกมาเด่นมาก เพราะนางคงโปะแป้งก่อนกลับบ้านไปเจอสามี แป้งบนหน้านางนั้นหนาและขาวในระดับที่นีย์อยากผลักนางลงไปในกระทะที่มีน้ำมันเดือด เราคงจะได้อึ่งชุบแป้งทอดมาทานกันทั้งบริษัทแน่ๆ
และโอกาสดีๆ แบบนี้ นีย์คิดว่านีย์จะไม่ปล่อยให้โอกาสที่จะได้ Attack ศัตรูเบอร์ 1 ของนีย์หลุดลอยไปแน่นอนค่ะ ในเมื่อกระแสผีกำลังมา และเรามีเวลาอยู่ด้วยกันนานตั้งแต่ชั้น 35 จนลงมาที่ชั้น 1 นีย์จะต้องขอโหนกระแสนี้ เพื่อเล่นงานนาง
ติ๊งงง (เสียงลิฟต์มาจอดที่ชั้น 35) นีย์เดินเข้าลิฟต์ไป แต่ทำเป็นเหมือนมองไม่เห็นว่ามีใครเข้ามาด้วย และพอประตูลิฟต์ปิด...
“สวัสดีค่ะ น้องนีย์...” พี่อึ่งชุบแป้ง (ยังไม่ทอด) ทักขึ้นมา พร้อมกับดูดขวดน้ำแดงในมือ ไซส์เดียวกับที่ใช้ไหว้กุมารทอง
“ว้ายๆ ตกใจหมดเลยค่ะ พี่อึ่งเดินเข้ามาตอนไหนคะ ตอนเดินเข้ามา ไม่เห็นมีใครตามนีย์มา”
“พี่เดินเข้ามาก่อนน้องอีก ขวัญอ่อนจังนะ หึหึ” นางค้อนใส่นีย์
“นีย์กลัวน่ะค่ะ เพราะมีข่าวเรื่องผีตายทั้งกลมมาหลอกหลอนคนในออฟฟิศเรา เนี่ย นีย์ต้องทาเล็บแดงไว้กันผีเลยค่ะ”
“ทาเล็บแดง นั่นมันเอาไว้กันผีแม่ม่ายนะคะ หึหึ” นางสั่งสอนต่อ
“นั่นแหละค่ะ พอนีย์เห็นพี่ปรากฏกายในลิฟต์ พร้อมถือขวดน้ำแดง แล้วมันอดนึกถึงไม่ได้ คริคริ”
“น้องนีย์คะ พี่แค่อ้วนขึ้นค่ะ ไม่ได้ท้องอะไร และถ้าพี่ตาย น้องนีย์คือเป้าหมายของพี่ค่ะ หึหึ” นางขยายความ คงนึกว่านีย์จะกลัวคำขู่
“อ้อ หรือคะ ฮิฮิ...นีย์แค่นึกไม่ถึง ว่าพี่จะสามารถอ้วนขึ้นได้อีก แล้วที่ทาหน้าขาวจนตัดกับสีขวดน้ำแดงนี่คือพี่ตั้งใจจะใช้ความสว่างจากแป้งนำทางแทนไฟหน้ารถหรือคะ”
“ทำไมพูดจาแบบนี้คะ เดี๋ยวพี่จะฟ้องเจ้านาย ว่าน้องนีย์ลบหลู่พี่”
“ลบหลู่??? ฮ่าๆ พี่ก็...พูดซะเหมือนตัวเองเฮี้ยนเลยนะคะ”
ติ๊งงง เสียงลิฟต์จอดที่ชั้น 5 ประตูยังไม่ทันเปิด
“พี่ไปนะ ระวังตัวเอาไว้นะคะ จะเจอดี”
“อ้าว จะไปไหนล่ะคะ จอดรถชั้นนี้หรือคะ แหม่ ดูดน้ำแดงยังไม่ทันหมดขวดเลย ระวังคนที่เขาเอามาถวายจะเสียใจนะคะ คริคริ”
แล้ว...พี่อึ่งก็เดินลอยๆ ทะลุผ่านประตูออกไปทั้งที่ประตูยังไม่เปิด
นีย์สตั๊นไปจนประตูเปิดที่ชั้น 1 แล้วพบว่า พี่อึ่ง ยืนรอลิฟต์อยู่ในเวอร์ชั่นที่หน้าเทาเพราะแป้งผิดเบอร์ (ไม่ขาว) และไม่ได้ถือขวดน้ำแดง ยืนอยู่คู่กับพี่ชารีส
“น้องนีย์ ทำไมหน้าซีดงั้นล่ะคะ จะเป็นลมหรือเปล่า” พี่อึ่งกล่าวทัก
“พี่อึ่ง ไม่ได้เพิ่งออกไปที่ลานจอดชั้น 5 หรือคะ” นีย์ถาม
“อะไรคะ วันนี้พี่ลาทั้งวัน นี่แค่แวะเข้ามาเอาคอมพ์น่ะค่ะ จะไปทำงานที่บ้าน”
“เอ่อ...แล้วพี่ชารีส จะขึ้นไปทำไมอีกคะ เพิ่งลงมาทางนั่งร้านไม่ใช่หรือคะ ไหนว่ากลัวผีในลิฟต์”
“คุณนีย์นี่ท่าจะเพี้ยน วันนี้วันหยุดพี่ค่ะ พี่มาเพราะลืมโพยหวย”
ถึงตรงนี้ นีย์ขอไปเปลี่ยนกางเกงตามแบบพี่แหม่ม แคท ในบทภัสสรก่อน ไม่ใช่เพราะเปื้อนเลือดเฮียประเสริฐนะคะ นีย์ฉี่แตกละค่ะ
https://rabbittoday.com/articles/smart-living/office-horror
Author
ชัช-ชะ-นีย์
นามปากกาของผู้หญิงสวยกลางเมืองใหญ่ เธอทำงานเป็น Executive Personal Assistant ของสถาบันการเงินระดับชาติ จึงมีเรื่องสนุกเกี่ยวกับมนุษย์ออฟฟิคมาฝากเรา