เราเป็นเด็กม.ต้นอยู่ห้อง3โรงเรียนมี7ห้อง เราเป็นเด็กไม่ฉลาดเลยเเละโง่มาก เเต่มาอยู่ห้องท๊อปได้ไงก็ไม่รู้ คือเเบบสมองเราเป็นคนที่จดจำอะไรได้ช้ามาก เรียนในห้องโง่มากๆเลยอะ เพื่อนคนอื่นเขาเข้าใจกันหมดเเต่เราไม่เข้าอยู่คนเดียว เวลาโดนเรียกตอบคำถามก็อายมากเพราะตอบไม่เคยได้ เเต่ตอนสอบเราก็ทำได้ดีนะ คือเราท้อมากอะไม่อยากไปโรงเรียนเลยรู้สึกว่าเทอมนี้ครูสั่งงานเยอะมากอะ มีเเต่ใช้ความจำทั้งนั้น เพื่อนก็ไม่เคยให้กำลังใจเราเลยมี เเต่ว่าเรา เช่น

เรา:กูว่ากูโง่มากเลยว่ะ กูไม่อยากอยู่ห้องนี้เลยอะ
เพื่อน:ไม่ตั้งใจเรียนเองอะ
เรา:...........ฝืนยิ้ม ....อืม

ทั้งที่เราตั้งใจเรียนเต็มที่มาก กลับมาบ้านก็นั้งคิดงานทบทวนงานทุกชิ้นที่ครูสั้งตลอด จำงานนำเสนอทุกงาน ทุกงานที่ใช้ความจำ เราพยายามจำมันให้เร็วที่สุด เพื่อเพื่อนจะได้เห็นความตั้งใจของเรา

เเต่เพื่อนกลับ ว่าเราว่า ไม่ตั้งใจเรียนเองอะ คือเราเเบบหมดกำลังใจเรียนมากอะ

คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจความรู้สึกนี้นะเเต่เรารู้สึก ว่าคงไม่มีใครเข้าใจเราจริงๆอะ

เรามีเพื่อนอยู่2คน บวกเราเป็น3ไปไหนมันก็ไปด้วยกัน2คน ทิ้งเราให้เดินตามหลังคนเดียวอะ ไม่รอเดินไปพร้อมเราเลย เหมือนโลกนี้มีมันอยู่2คนอะ สนใจกันอยู่2คน มีอะไรก็ช่วยกันอยู่2คน ส่วนเราทำอะไรก็ทำคนเดียวทำงาน ตามงานครู ส่งงานครู ทำคนเดียวหมด


เราควรทำไงต่อดีอะ ❤ขอกำลังใจหน่อย
เราเเค่ต้องการกำลังใจ 😥😥