เรื่องมีอยู่ว่าทุกๆวัน หนู จะเป็นคนผิดตลอด นั้นหมายความว่า หนูไม่เคยจะดีใน สายตาพ่อแม่ หนูเป็นลูกคนเดียว ที่ต้องรับทุกอย่างไว้ หนูรู้ทุกอย่าง หนูเห็น ตอนที่เขาทะเลาะกัน ด่ากัน จน บ้างครั้ง หนูก็ชินไปเลย (ทุกคนคงด่าหนูในใจสินะ ว่า เขาเอาหนูออกมาก็ดีเท่าไหนแล้ว) แต่ทุกคน ต้องเข้าใจหนูด้วย ว่า หนูอายุแค่16 เองนะ หนูทำงานพาสทามตอนหลังเลิกเรียน หนูอยากได้อะไรก็ซื้อเองไม่เคยขอตังแม่เลย ตั้งแต่ 2ปีที่แล้วหนูก็หยุดขอเงินเพราะเห็นแม่เหนื่อย. หนูกลับบ้านดึกทุกวัน เพราะหนูทำงานตั้งแต่บาย3โมงครึ่งถึง 4ทุ่ม แต่กว่าเก็บอะไรเสร็จก็ปาไป 4ทุ่มครึ่งบ้าง 5ทุ่ม บ้าง หนูกลับมา บ้างครั้งพ่อแม่ก็ทะเลาะกัน หนูเห็น แม่ร้องไห หนูก็ร้องเตง แต่หนูไม่เคยร้องต่อหน้าแม่สักครั้ง หนูเก็บไว้คนเดียว เก็บไว้ตอนที่ทุกคนไม่เห็นหนู ทำไมนะเหรอหนูไม่อยากให้ใครเห็น หนูออนแอ่.
  แม่บอกหนูว่า ไม่ขออะไรมากขอแค่เรียนให้จบ หนูก็บอกไม่มีปัญหา แต่ ที่แม่พูดแบบนั้นคือ หนูต้องไปโรงเรียนทุกวัน ไม่ว่าจะเจ็บป่วยก็ต้องไป ถ้าไม่ไป แม่จะโกธรหนู ด่าหนู. พอแม่เห็นกระดาษขอสอบหนู แม่ก็พูดขึ้น มา ทำไมคะแนนสอบถึงไม่ดี เพราะเอาแต่เล่นเกมส์ อ่านหนังสือก็ไม่อ่านเอาแต่เล่นเกมส์ ( หนูเล่นเกมส์เพื่อคลายเครียด แม่ไม่ให้หนูพักบ้างหรา หนูทำงานหนูไปโรงเรียน แม่รู้ไหม หนูเหนื่อย เหนื่อยขนาดไหน แค่เวลา พักผ่อนยังไม่ค่อยมี เลย. แต่ไม่เป็นไรหนูชินแล้ว)
ช่วงนี้หนูร้องไหบ่อยมาก ร้องไหทุกคืน เพราะ ทุกวันนี้แม่ก็เอาแต่พูดเรื่องเดิม แล้วเขาก็บอกว่าจะให้หนูหยุดทำงาน เพื่อ หนูจะได้ไปโรงเรียนทุกวัน  แต่ถ้าหนูหยุดทำงาน หนูจะเอาเงินที่ไหนละ หนูมีของต้องซื้อ หนูเหนื่อยจังเลย เมื่อไหร่หนูจะอายุ18คะ หนูอยากออกไปจากที่นี่ หนูอยู่ที่นี่หนูอึดอัด หนูอยู่กะยายดีกว่าอยู่กะแม่เยอะเลย หนูไม่อยากอยู่ที่ ทำให้หนูเจ็บปวด หนูอดทนขนาดไหน อดทนที่จะไม่พูดอะไรออกมา หนูกลั่นน้ำตาทุกครั้ง หนูไม่ร้องไหต่อหน้าใคร แต่ใครรู้ไหมที่หนูยิ้ม ไม่ได้แปลว่าหนูไม่รู้สึก

(หนูไม่สนหลอก ว่าใครจะว่าหนู แต่หนูแค่ อยากระบายความรู้สึกที่หนูต้องมาแบบรับ ไว้ความรู่สึกที่ต้องมานั้งระบายกับตัวเอง แล้วร้องไหกับมันทุกวัน)