สวัสดีครับ ผมกับแฟนเราคบกันมาได้3เดือนแล้ว ซึ่งก่อนหน้านี้เธอไม่เคยมีแฟนมาก่อน ส่วนมากเธอก็มีแต่คนคุยซะส่วนใหญ่ ซึ่งก็คือผมเป็นแฟนคนแรกของเธอและเป็นคนแรกในหลายเรื่องที่เธอไม่เคยรู้สึกไม่เคยลอง
เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า    คือเรื่องมันมีอยู่ว่า แฟนผมได้ไปเที่ยวงานในที่แห่งหนึ่ง โดยแฟนผมได้ไปกับพ่อและแม่ของเธอแล้วเธอก็ได้ไปเจอกับคนคุยเก่าซึ่งเป็นรุ่นน้องที่งานนั้น เธอก็ทักทายกันคุยกันปกติในฐานะพี่น้องกันเพราะเธอเองคงไม่คิดอะไรมากไปกว่านั้นแล้ว และเขาก็ได้ชวนเธอไปคุยในที่แห่งหนึ่ง ซึ่งจากที่เธอเล่ามา ที่แห่งนั้นไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน เธอได้ถามกับเขาว่า "ไว้ใจได้ใหม" เขาเองก็ตอบกลับว่า "ไว้ใจได้เลย" จากนั้นเธอก็คุยกันไปคุยกันมาจนมาถึงเรื่องที่เขาถามกับเธอว่า ผมกับเธอมากสุดเคยทำอะไรกัน(คำว่ามากสุดในที่นี้คือ เช่นจูบ หอม แล้วก็...นั่นละครับ555) (แต่ที่จริงคือเราทั้งสองลองหมดแล้ว) ตัดมาเข้าเรื่องตอนที่เธอจะตอบเขา โดยเธอเองน่าจะอายก็เลยไม่กล้าตอบกับเขา และแล้วก็ถึงฉากที่ไม่น่าให้เกิดขึ้นเลย เขาได้คว้าและจับหัวเธอมาเพื่อจูบปาก เขาได้จูบเธอ แต่เธอเองก็ดิ้นไม่ได้เพราะเขาตัวใหญ่กว่าเธอ แล้วเขาก็พยายามจะเอามือมาล้วงในเสื้อเธอแต่เธอได้กัดปากเขาแล้วก็ดิ้นหลุดออกมาได้เธอได้ตบหน้าเขาไปทีนึง แล้วเธอก็ด่าไปชุดใหญ่เลย แล้วสิ่งที่เขาพูดกับเธอว่า "นี่คงไม่ใช่จูบแรกของเธอใช่ใหม" แล้วเขาก็ถามเธอว่า "ทำไมหละ ทำไมเขาไม่ใช่จูบแรกของเธอทั้งๆที่คุยกันตั้งเป็นปีแต่กลับไปคบกันกับคนที่คุยกันไม่ถึงปี" แล้วเธอก็เลยรีบออกห่างจากเขา แล้วเธอก็กลับไปถึงบ้าน
เธอได้วีดีโอคอลมาหาผม เธอบอกว่ามีเรื่องจะบอก ผมเองก็ไม่คิดอะไรมาก ผมก็เลยถามว่าเรื่องอะไร แต่เธอดูเหมือนกับว่าไม่กล้าบอกให้ผมฟัง ด้วยความสงสัยผมก็เลยถามตื้อกันไปเรื่อยๆ จนเธอได้เล่าให้ผมฟัง ก่อนที่เธอจะเล่าให้ฟังเธอได้บอกผมว่า "มันเป็นเรื่องที่เธอไม่ได้ตั้งใจ" หลักจากที่ผมได้ยินผมเองก็เริ่มจะหวั่นๆใจแล้ว จากนั้นเธอก็บอกกับผมอีกว่า "อย่าไปทำอะไรใครนะ" ผมก็เลยสัญญากับเธอ แล้วเธอก็เล่าเรื่องที่เธอโดนจูบให้ฟัง จากนั้นหัวใจผมก็ตกลงถึงตาตุ่ม หลังจากที่ได้ฟังเธอเล่ามา ในใจผมอยากจะไปไล่กระทืบไล่ยิงเขาเอาให้ตายเลย แต่ทำใงได้ ผมได้ให้คำสัญญากับเธอไว้แล้ว จากนั้นเธอก็ขอโทษผมหลายๆรอบเลย เธอบอกกับผมว่า เธอทำผิดต่อผมมากๆเลย  เธอเสียใจมากเลย เธอบอกว่าเธอทำให้ผมผิดหวัง แล้วเธอก็เลยบอกเลิกผมเพราะว่าเธอกลัวผมเสียใจมาก แต่ผมก็ปฏิเสธคำบอกเลิกของเธอไป แล้วผมก็บอกกับเธอว่า เธอไม่ผิดและผมก็ไม่ได้โกรธเธอด้วย คนที่ผิดและสมควรโกรธก็คือมัน ผมโคตรแค้นมันเลย และผมก็เสียใจอีกด้วยที่ผมไม่ได้อยู่ปกป้องเธอ แล้วเธอก็คิดมากเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น ผมจึงบอกกับเธอ "คิดซะว่าเป็นอุบัติเหตก็แล้วกัน" แล้วเธอก็ถามผมว่า ทำไมไม่บอกเลิกเธอหละ ผมก็ตอบกลับไปว่า "ก็เธอไม่ได้เป็นคนผิด" ถึงเธอจะผิดหรือไม่ผิด  ผมก็พร้อมที่จะให้อภัยเธอ เพราะผมคิดว่า เรื่องความรัก ถ้าอีกฝ่ายทำผิดแล้วเรายอมรับฟังเหตุและผล รู้จักการให้อภัยกัน จึงจะไปกันรอด โตๆกันแล้วรู้จัก คิด วิเคราะห์ แยกแยะ กันบ้าง555 ไม่ใช่เอะอะกันก็บอกเลิกโดยที่ไม่ฟังเหตุผล
แต่ในใจผมคิดไว้แล้วว่าถ้าผมเจอมันที่ไหนผมจะเล่นมันตรงนั้นเลย ถึงผมจะทำผิดสัญญาที่ให้ตั้งแต่แรกก็ตาม แต่คือมันไม่ไหวจริงๆเรื่องแบบนี้  (ผมเองก็ไม่ใช่นักเลง  แต่ถ้ามีใครมายุ่งแบบนี้กับแฟนผมอีก ได้หมดอะ)

เรื่องมันก็มีเท่านี้หละครับ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ

ผมจึงอยากจะถามว่า

1.การที่ผมให้อภัยแฟนไม่โกรธเธอ นี้คือผมคิดถูกแล้วใช่ใหมครับ

2.ถ้าผมมีโอกาศได้เจอกับเขา แล้วก็ไล่กระทืบมันเนื่องจากมันได้ทำสิ่งที่แฟนผมเสียใจมากที่สุดซึ่งผมก็รับไม่ได้ด้วย ถือว่าดีใหมครับ

3.ถ้าเรื่องนี้มันเกิดขึ้นกับแฟนคุณ เป็นคุณจะทำยังใง