"ข้าวแดงแกงร้อน" ถูกใช้เป็นตัวแทนของ "บุญคุณ" บ่อย   และเมื่อไหร่ก็ตามที่บุญคุณได้เกิดขึ้น  สิ่งที่คาดหวังที่จะได้เห็นตามมาก็คือการแสดงออกด้านคุณธรรมกตัญญูฯ    สังคมไทยได้ผูกมัดสองอย่างนี้ติดกันอย่างยากที่จะแยกแยะ   ในภาพรวม.....คนที่หยิบยื่นคือคนที่มีเมตตาธรรม   คนที่ได้รับการหยิบยื่นเป็นคนที่ต้อง "ติดหนี้" ทางคุณธรรมต่อผู้หยิบยื่น    โดยที่เราแทบจะไม่ได้ใส่ใจเลยว่าผู้ที่หยิบยื่นให้นั้นตั้งอยู่ในเมตตาธรรม (ให้โดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ ) หรือมีสิ่งอื่นแอบแฝง    ในเบื้องต้นดูได้ไม่ยากเลยว่า "ผู้หยิบยื่น" มีเมตตาธรรมจริงไหม?   นั่นก็คือหากเขาพูดในเชิงทวงถามหาบุญคุณต่อผู้ที่เขาเคยหยิบยื่นให้มาก่อนด้วยโทนเสียงผิดหวังหรือน้อยใจ   ก็แสดงว่าเขาไม่ได้มีความจะช่วยอย่างจริงใจ  และไม่ได้อยู่บนฐานเมตตาธรรม

ยิ่งการออกมาพูดถึงข้าวแดงแกงร้อนของพณ ท่านรองนายกฯ ของพลเอกประวิทย์ที่เป็นข่าวไม่กี่วันมานี้   ก็ยิ่งส่องให้เห็นอะไรหลายๆ อย่างในตัวพลเอกประวิทย์ในเรื่องบุญคุณและความกตัญญู    ที่นอกเหนือไปจากนี้ดูเหมือนว่าแม้ทหารอาชีพ (?) อย่างพลเอกประวิทย์   ยังสับสนเรื่อง "สมบัติของชาติ" กับ "สมบัติส่วนตัว"   อยากให้หลายๆ ท่านเข้าใจว่า ยศ ตำแหน่งทางทหารตั้งแต่ "นายสิบ" ถึง "พลเอก" หรือ "จอมพล"  เป็นสมบัติของชาติ    ไม่ใช่สมบัติส่วนตัวที่จะนำไปอวยหรือแจกแล้วถูกทำให้มองว่าเป็นเสมือน "ข้าวแดงแกงร้อน"