จากหลายกระทู้ที่เห็นเขามาแชร์เรื่องไปจีนแล้วเหมือนจะโดนหลอกเข้าร้านรัฐบบาลแล้วรู้สึกแย่ ผมก็เป็นนักท่องเที่ยวคนหนึ่งที่ชื่นชอบประเทศจีนมาก ผมเลยอยากแชร์สิ่งดีที่เคยเข้าร้านรัฐบาล เพราะผมเป็นคนชื่นชอบธรรมชาติและสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในเมืองจีนเพราะเป็นอีกหนึ่งประเทศที่มีความสวยงามอะเมซซิ่งมาก ไม่ว่าจะเป็นภาษา ตัวหนังสือ หรือวัฒนธรรมที่มีมาอย่างยาวนาน หรือแม้แต่ทิวทัศน์ ภูมิประเทศที่สวยงาม ช่างงามหยดย้อยจริงๆ ผมและครอบครัวมักหาโอกาสไปเที่ยวเส้นจีนเสมอๆ ยิ่งโปรไฟไหม้แล้วละก้อไม่เคยรอช้าเลย และในจีนทุกโปรแกรมที่เราไปเที่ยวนั้น มักจะมีการลงร้านของรัฐบาลเสมอ สังเกตุดูว่าโปรแกรมไหนถูกก็จะมีลงร้านรัฐบาลเยอะ แค่ถ้าโปรแกรมไหนแพงก็จะมีลงร้านน้อย ไม่ว่าจะเป็นร้านยาบัวหิมะ ร้านผ้าไหม ร้านหยก ฯลฯ ทางไกด์กับหัวหน้าทัวร์มักจะพูดเสมอว่าขออยู่ให้ครบ อย่างน้อย 1 ชม นะครับ ดูแล้วบ้านผมน่าจะเป็นบ้านเดียวที่ไม่เคยวุ่นวายกับการลงร้านของรัฐบาลเหล่านี้ เพราะเราได้อ่านข้อตกลงก่อนการซื้อทัวร์แล้วว่ามีลงร้านอะไรบ้าง รับได้ไหม เมื่อเรารับได้เราเลยตกลงซื้อทัวร์ไป ผมก็เฉยๆกับร้านรัฐบาลนะ และผมก็ซื้อด้วย เพื่อจะได้รู้ว่าของมันดีจริงอย่างที่บรรยายไหมผมเลยแยกเป็นผลิตภัณฑ์ที่เคยซื้อเป็นร้านๆดังนี้
ร้านยานี่ผมก็ซื้อบัวหิมะ ซึ่งเขาจะบอกว่าดีสำหรับไฟไหม้ น้ำร้อนลวก แรกๆไปปักกิ่งเขาจะมีโชว์การลูบโซ่ แล้วเอาบัวหิมะทา ครั้งแรกที่ซื้อไม่ได้ซื้อเพราะสรรพคุณแต่ซื้อเพราะสงสารคนลูบโซ่ 55 แต่บอกเลยว่าครั้งที่เป็นลมพิษ ผื่นคันนี่ใช้ดีมากเลย เวลาไปก็จะซื้อครั้งละปุกสองปุกเสมอ ส่วนตัวถั่งเช่า ที่เคยซื้อและเอามาทานเอง รู้เลยว่ามันไม่ใช่ยารักษาแต่เป็นตัวบำรุงปรับฮอร์โมนมากกว่า จากมะก่อนเป็นภูมิแพ้ลมพิษขึ้นบ่อย พออากาศเปลี่ยนมันจะมาละผื่นตามตัว แต่จากที่กินมาอาการภูมิแพ้ก็ดีขึ้น มันก็คุ้มนะกับเงินที่จ่าย แต่เสียดายมันแพงไป คราวหน้าค่อยว่ากันไป
ร้านผ้าไหม จากที่เคยซื้อชุดผ้าห่มไหมมาใช้ผมชอบตรงที่มันไม่มีฝุ่นไม่เก็บฝุ่น อาการแพ้ฝุ่นก็จางหาย คนที่เจอฝุ่นแล้วจามจะเข้าใจเอง เวลาจะซื้อมักจะรอช่วงเวลาท้ายๆเพราะจะแถมเยอะ โดยส่วนมากไม่ค่อยลดแต่แถม ดังนั้นเมื่อซื้อหลายคนจะถูกลงมากๆ
ร้านยางพารา จริงๆบ้านเราปลูกยาง กรีดยางเองถ้าเราทำเองจะถูกกว่า แต่จากที่เคยซื้อที่นอนบ้านเรามาใช้ มันก็งั้นๆจนไปจีนเลยซื้อที่นอนยางพาราขนาด 5 นิ้วและหมอนจากร้านยางพารา จากที่ใช้สังเกตุได้ว่าอาการปวดหลัง บ่าไหล่จะหายไป ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับที่นอนไหม?
ร้านหยก น่าจะเป็นร้านที่เวลารูดการ์ดนี่ร้านนี้เป็นร้านที่รูดเยอะกว่าทุกร้าน อาจเป็นเพราะพื้นเพมีความเป็นจีน ทั้งอากงอาม่าก็เห็นมีหยกมาตลอด เลยชอบซื้อสั่งสม จากการเคยถามเรื่องหยก ได้คำตอบมาว่าเป็นเครื่องรางฯที่ใช้มาไม่ต่ำกว่าหลักพันปี เตี่ยมักจะพูดไว้เสมอว่า "คนรวยเล่นหยก คนจนเล่นทอง" อันนี้ไม่รู้จะเท็จจริงขนาดไหน ทุกวันนี้มีแต่สะสมทอง 55 ส่วนหยกก็มีบ้าง ผมก็จะเลือกตามความชอบมากกว่า ส่วนความเชื่อที่อากงอาม่าชอบเล่ามาโดยตลอดว่าหินหยกนี้จะนำความโชคดี จะนำการแคล้วคลาดจากพยัญอันตรายมาถึงตัวเรา เมื่อมันมา สิ่งมีค่าในตัวเราคือหยกจะรับเคราะห์แทนเรา ไม่รู้ว่าเท็จจริงเป็นอย่างไรแต่ก็เป็นความเชื่อที่เราก็มองไม่เห็น มีน้าข้างบ้านประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ แต่แกไม่เป็นอะไรแค่หยกที่มือแตก แกก็บอกว่าเพราะหยกรับแกเลยรอด เราเชื่ออย่างนั้น เราเลยพกติดตัวตลอด จริงๆแล้วหยกเป็นหนึ่งในเครื่องรางของขลังและอัญมณี ที่ไม่มีราคาตายตัวที่แน่ชัด ส่วนมากราคาจะขึ้นอยู่กับผู้ขายกับผู้ซื้อมากกว่าว่าจะตกลงราคากันอย่างไง บางคนก็ซื้อได้ถูก บางคนก็ซื้อได้แพง ไม่เหมือนทองที่มีราคาตายตัว อันนี้คือสิ่งที่เคยซื้อมา
เคยมีบางคนในทัวร์เดียวกันพอซื้อหยกเสร็จ กลับถึงไทย เอาไปเช็คราคา แล้วก็โทรมาหาผมว่าให้เราไปแจ้งความ เพราะเขาขายแพงเกินจริง ผมก็เฉยๆ เพราะราคาของที่เราซื้อเราพอใจในราคาที่จะจ่าย และเราก็จ่ายเอง ดังนั้นการเข้าร้านรัฐบาลก็แค่เข้าไปตามข้อตกลง ซื้อไม่ซื้อก็เรื่องของเรา เงินในกระเป๋าเราใครเขาจะเอาไปได้ ถ้าเราไม่หยิบให้เขาไปเอง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมและครอบครัวไม่เคยลืมเลยคือการให้ทิปไกด์ไทย เพราะไกด์จีนได้เปอร์เซ็นต์จากร้าน จากขนมขายบนรถ แต่ไกด์ไทยได้น้อยมาก เรามักจะให้ต่างหากจากการบังคับทิปหรือไม่บังคับทิป เพราะไกด์ไทยนี่น่าจะเหนื่อยสุดกับการสู้รบตบมือกับทัวร์ไทย เมื่อไหร่ที่กิน ขี้ ตดไม่ได้ดึกขนาดไหนก็โทรหาไกด์ไทย เคยมีอยู่ครั่งหนึ่ง อันนี้ไกด์เล่าให้ฟัง คือตีสาม ลค หิว ไปเคาะห้องไกด์ขอของกิน 55 ก็ตอนเย็นมีการทะเลาะกันไงเลยงอนไม่กินข้าว สงสารไกด์นะ แต่เราโชคดีทุกครั่งที่ไปจีนเจอไกด์ไทยน่ารักช่วยเหลือเป็นกันเองตลอด เราเลยไม่ลืมขอบคุณโดยมอบสินน้ำใจเป็นกำลังใจให้ไกด์ไทย เพื่อเขาจะได้มีกำลังใจต่อไป อันนี้เป็นสิ่งที่ผมอยากแชร์และบอกว่าการเข้าร้านรัฐบาลไม่ได้น่ากลัวหรอก ใครอยากได้ก็ซือไม่ชอบก็ผ่านไป เพราะการเข้าร้านเหล่านี้ทำให้ค่าทัวร์ถูกลง อย่างน้อยก็มีโปรแกรมทัวร์ในจุดที่เราอยากไปแค่นั้นก็คุ้มค่ากับราคามากมายแล้วครับ
การลงร้านรัฐบาลของจีน
ร้านยานี่ผมก็ซื้อบัวหิมะ ซึ่งเขาจะบอกว่าดีสำหรับไฟไหม้ น้ำร้อนลวก แรกๆไปปักกิ่งเขาจะมีโชว์การลูบโซ่ แล้วเอาบัวหิมะทา ครั้งแรกที่ซื้อไม่ได้ซื้อเพราะสรรพคุณแต่ซื้อเพราะสงสารคนลูบโซ่ 55 แต่บอกเลยว่าครั้งที่เป็นลมพิษ ผื่นคันนี่ใช้ดีมากเลย เวลาไปก็จะซื้อครั้งละปุกสองปุกเสมอ ส่วนตัวถั่งเช่า ที่เคยซื้อและเอามาทานเอง รู้เลยว่ามันไม่ใช่ยารักษาแต่เป็นตัวบำรุงปรับฮอร์โมนมากกว่า จากมะก่อนเป็นภูมิแพ้ลมพิษขึ้นบ่อย พออากาศเปลี่ยนมันจะมาละผื่นตามตัว แต่จากที่กินมาอาการภูมิแพ้ก็ดีขึ้น มันก็คุ้มนะกับเงินที่จ่าย แต่เสียดายมันแพงไป คราวหน้าค่อยว่ากันไป
ร้านผ้าไหม จากที่เคยซื้อชุดผ้าห่มไหมมาใช้ผมชอบตรงที่มันไม่มีฝุ่นไม่เก็บฝุ่น อาการแพ้ฝุ่นก็จางหาย คนที่เจอฝุ่นแล้วจามจะเข้าใจเอง เวลาจะซื้อมักจะรอช่วงเวลาท้ายๆเพราะจะแถมเยอะ โดยส่วนมากไม่ค่อยลดแต่แถม ดังนั้นเมื่อซื้อหลายคนจะถูกลงมากๆ
ร้านยางพารา จริงๆบ้านเราปลูกยาง กรีดยางเองถ้าเราทำเองจะถูกกว่า แต่จากที่เคยซื้อที่นอนบ้านเรามาใช้ มันก็งั้นๆจนไปจีนเลยซื้อที่นอนยางพาราขนาด 5 นิ้วและหมอนจากร้านยางพารา จากที่ใช้สังเกตุได้ว่าอาการปวดหลัง บ่าไหล่จะหายไป ไม่รู้ว่าเกี่ยวกับที่นอนไหม?
ร้านหยก น่าจะเป็นร้านที่เวลารูดการ์ดนี่ร้านนี้เป็นร้านที่รูดเยอะกว่าทุกร้าน อาจเป็นเพราะพื้นเพมีความเป็นจีน ทั้งอากงอาม่าก็เห็นมีหยกมาตลอด เลยชอบซื้อสั่งสม จากการเคยถามเรื่องหยก ได้คำตอบมาว่าเป็นเครื่องรางฯที่ใช้มาไม่ต่ำกว่าหลักพันปี เตี่ยมักจะพูดไว้เสมอว่า "คนรวยเล่นหยก คนจนเล่นทอง" อันนี้ไม่รู้จะเท็จจริงขนาดไหน ทุกวันนี้มีแต่สะสมทอง 55 ส่วนหยกก็มีบ้าง ผมก็จะเลือกตามความชอบมากกว่า ส่วนความเชื่อที่อากงอาม่าชอบเล่ามาโดยตลอดว่าหินหยกนี้จะนำความโชคดี จะนำการแคล้วคลาดจากพยัญอันตรายมาถึงตัวเรา เมื่อมันมา สิ่งมีค่าในตัวเราคือหยกจะรับเคราะห์แทนเรา ไม่รู้ว่าเท็จจริงเป็นอย่างไรแต่ก็เป็นความเชื่อที่เราก็มองไม่เห็น มีน้าข้างบ้านประสบอุบัติเหตุรถคว่ำ แต่แกไม่เป็นอะไรแค่หยกที่มือแตก แกก็บอกว่าเพราะหยกรับแกเลยรอด เราเชื่ออย่างนั้น เราเลยพกติดตัวตลอด จริงๆแล้วหยกเป็นหนึ่งในเครื่องรางของขลังและอัญมณี ที่ไม่มีราคาตายตัวที่แน่ชัด ส่วนมากราคาจะขึ้นอยู่กับผู้ขายกับผู้ซื้อมากกว่าว่าจะตกลงราคากันอย่างไง บางคนก็ซื้อได้ถูก บางคนก็ซื้อได้แพง ไม่เหมือนทองที่มีราคาตายตัว อันนี้คือสิ่งที่เคยซื้อมา
เคยมีบางคนในทัวร์เดียวกันพอซื้อหยกเสร็จ กลับถึงไทย เอาไปเช็คราคา แล้วก็โทรมาหาผมว่าให้เราไปแจ้งความ เพราะเขาขายแพงเกินจริง ผมก็เฉยๆ เพราะราคาของที่เราซื้อเราพอใจในราคาที่จะจ่าย และเราก็จ่ายเอง ดังนั้นการเข้าร้านรัฐบาลก็แค่เข้าไปตามข้อตกลง ซื้อไม่ซื้อก็เรื่องของเรา เงินในกระเป๋าเราใครเขาจะเอาไปได้ ถ้าเราไม่หยิบให้เขาไปเอง แต่สิ่งหนึ่งที่ผมและครอบครัวไม่เคยลืมเลยคือการให้ทิปไกด์ไทย เพราะไกด์จีนได้เปอร์เซ็นต์จากร้าน จากขนมขายบนรถ แต่ไกด์ไทยได้น้อยมาก เรามักจะให้ต่างหากจากการบังคับทิปหรือไม่บังคับทิป เพราะไกด์ไทยนี่น่าจะเหนื่อยสุดกับการสู้รบตบมือกับทัวร์ไทย เมื่อไหร่ที่กิน ขี้ ตดไม่ได้ดึกขนาดไหนก็โทรหาไกด์ไทย เคยมีอยู่ครั่งหนึ่ง อันนี้ไกด์เล่าให้ฟัง คือตีสาม ลค หิว ไปเคาะห้องไกด์ขอของกิน 55 ก็ตอนเย็นมีการทะเลาะกันไงเลยงอนไม่กินข้าว สงสารไกด์นะ แต่เราโชคดีทุกครั่งที่ไปจีนเจอไกด์ไทยน่ารักช่วยเหลือเป็นกันเองตลอด เราเลยไม่ลืมขอบคุณโดยมอบสินน้ำใจเป็นกำลังใจให้ไกด์ไทย เพื่อเขาจะได้มีกำลังใจต่อไป อันนี้เป็นสิ่งที่ผมอยากแชร์และบอกว่าการเข้าร้านรัฐบาลไม่ได้น่ากลัวหรอก ใครอยากได้ก็ซือไม่ชอบก็ผ่านไป เพราะการเข้าร้านเหล่านี้ทำให้ค่าทัวร์ถูกลง อย่างน้อยก็มีโปรแกรมทัวร์ในจุดที่เราอยากไปแค่นั้นก็คุ้มค่ากับราคามากมายแล้วครับ