แต่ก่อนมิเคยฝัน             มนอันทวีตรอม
ลมโชยพิพรรณพร้อม     เจอะจะกรายฤเหมันต์
ลมหนาวพิพัดผ่าน             บ่ สราญ ฤ สุขสันต์
ขาดเจ้ามิขาดกัน             ละจะห่างจะขาดใจ

กลอนเกี่ยวกับฤดูหนาวค่ะ concept คือ เหงาๆในช่วงฤดูหนาว แต่พอแต่งๆมาเริ่มงงๆในบาทสุดท้าย ใครมีความคิดเห็นอย่างไรกับกลอนนี้บ้างคะ ต้องปรับตรงไหนบ้างรึเปล่า

ขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูงค่ะ