ผมว่าผมเป็นโรคเบื่อบ้าน...
ผมอายุ 20 ปี (ชาย) (เรียนอยู่มหาลัย มจพ. กทม.)
เพิงเริ่มรู้สึกเบื่อบ้าน ช่วงปี 3 เบื่อวันหยุด เช่นวันอาทิตย์
ส่วนใหญ่วันหยุดก็ใช้เวลาอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ดูหนัง เล่นเกม ฟังเพลง เล่นดนตรี
แต่เหมือนเรื่องเครียดมันเยอะ ทำให้เวลาอยู่บ้านสมองมันว่าง
จนเครียดเรื่องเรียน หน้าที่ความรับผิดชอบของมหาลัย และตัวเรียนก็จบไม่ทัน 4 ปี เป็น 5 ปีแน่นอน
เสาร์-อาทิตย์ สักวันใน 2 วันนี้จะเป็นวันของแฟนผม (เรียนอยู่ มศว. นครนายก) ที่จะได้กลับบ้านที่ กทม.ไปเที่ยวดูหนังกัน
ส่วนอีก 1 วันที่เหลือจากวันของแฟน.... สัส!! แมร่งโคตรน่าเบื่อ ชีวิตแมร่งดูไร้ค่าไม่พอ กิจกรรมเก่าๆที่ทำยิ่งทำยิ่งเบื่อ
จนต้องหาเรื่องออกจากบ้าน รู้ตัวก็ล่าสุดอาทิตย์ที่ผ่านมา ชวนอาไปตกปลา ช่วงที่อากาศเมืองไทยแมร่งบอกว่าหนาว แค่5วัน
พอไปถึงบ่อตกปลา เวลา 13.00 น. สัส!! (รอบ 2)  เหมือนกูซ้อมตกนรก...
..แต่เชื่อไหม ถึงแมร่งจะร้อนแค่ไหน แต่ลมเย็นๆเบาๆ ที่ผ่านเอาความจากร่างกายออกไป แมร่งโคตรรู้สึกดี
มองไปที่ผืนน้ำในบ่อตกปลา เป็นริ้วคลื่นจากลม ต้นไม้ ต้นหญ้า อากาศสดชื่น ๆ
แมร่งทำให้ลืมเรื่องทุกอย่างที่เครียดที่กดดันได้หมด ถึงสมองแมร่งจะโล่ง นั่งรอปลากิน แต่มันมีความสุขมาก
จนกลับมารู้ว่า วันนี้ ต้องอยุ่บ้านทั้งวัน แมร่งน่าเบื่อแค่ไหน แมร่งกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว..
เบื่อที่จะต้องเป็นแบบนี้ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ขอบคุณจริงๆ ไม่อยากให้คนรอบข้างรู้เท่าไหร่ เลยต้องทำแบบนี้
อาจจะดูไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่ผมแมร่งรู้สึกเหมือนเป็นโรคทางจิตจริงๆ ไม่งั้นคงไม่มาระบายแบบนี้
แสดงความคิดเห็น ให้คำปรึกษามาได้เลยนะ ขอบคุณครับ...