เราท้องได้8เดือนแล้ว และกำลังจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยว แต่มันยากมากที่จะก้าวผ่านความรู้สึกแย่ๆนี้ไป เราเลิกกับพ่อของลูกทั้งๆที่ยังรักเขามาก แต่เขาบอกว่าเขาไม่ได้รักเราแล้ว เขาหมดรักเราแล้ว ลูกที่อยู่ในท้องไม่ได้เกิดจากความผิดพลาด มันเกิดจากความตั้งใจของเรา2คน เราคบกันมา5ปี อยู่กินกันแต่ไม่ได้แต่งงานกันเพราะเขาไม่มีเงินและหนี้สินเยอะ ไม่ได้แต่งงานแล้วท้องพ่อแม่ก็เสียใจพอล่ะ แล้วนี่ถ้าพ่อแม่ต้องมารับรู้อีกว่าลูกโดนทิ้งเขาจะเป็นยีงไง เราเลิกกันเพราะตัวเราเองที่ผิดอารมแปรปรวนมากจนเค้ารำคาญ แต่ก็อย่างว่าแหละเราอยู่ห่างกันด้วยหน้าที่การงาน เลยทำให้เรางี่เง่ามากขึ้น อยากให้เค้าสนใจใส่ใจดูแลเรา พอไม่ได้ดั่งใจเราก็จะงี่เง่าใส่ เค้าคงรำคาญเรา ความฝันที่คิดว่าจะมีครอบครัวอบอุ่นด้วยกันมันพังทลายหมด ตอนนี้เหลือแต่พยุงตัวเองกับลูกให้ก้าวผ่านจุดนี้ไปให้ได้ เรารักเขามาก อีกนานแค่ไหนเราถึงจะผ่านมันไปได้ ขอร้องและอ้อนวอนยังไงเขาก็ไม่กลับมา