ช่วงนี้เราหงุดหงิดง่ายทุกครั้งที่หงุดหงิดก็จะร้องไห้ค่ะ เราไม่เคยร้องไห้ต่อหน้าใครก็แอบร้องเงียบๆ เรายอมรับเลยว่าคิดอยากตายทุกครั้งแต่ก็ทำไม่ได้เพราะต้องช่วยพี่ดูแลพ่อ(คุณพ่อชราและป่วย)(แม่หย่าและไปทำงาน)เราเหนื่อยมากค่ะน้อยใจว่าอยากทำอะไรก็ไม่ได้ทำ ปกติเราไม่ทะเลาะกีบเพื่อนเพราะเราเก็บอารมณ์ แต่เวลาเจอแม่หรือพ่อก็หงุดหงิดและมานอนร้องไห้ ช่วงนี้ร้องไห้บ่อยจนได้ทำยันทึกไว้เลย เราร้องไห้"ทุกวันติดกัน"มา2เดือนกับอีก1สัปดาห์แล้ว เราเบื่ออาหารแต่ก็กินมากกว่าปกติเบื่อคนรอบข้างเบื่อสภาพแวดล้อมทุกอย่างน่าเบื่อไปหมด เราเหนื่อยมากจนไม่อยากนึกถึงอนาคต เราพยายามมากอยากมีอนาคตที่ดี แต่มันต้องมีบางอย่างมาตัดโอกาสหรือกำลังใจเราเสมอ ไม่มีใครปลุกกำลังใจเราได้เลย เราท้ออยู่ตลอด เราไม่โกรธพ่อแม่แต่เราโกรธและเกลียดตัวเองที่เห็นแก่ตัว เราโกรธที่เราอยากได้อยากทำอะไรก็พูดไม่ได้เพราะรู้ว่าต่อให้พูดไปผลลัพธ์จะเป็นยังไง เราไม่อยากรับรู้ถึงผลลัพธ์ที่จะได้ยิน แต่มันก็ทำให้เราเก็บมาคิดและร้องไห้อยู่เสมอ ตอนเด็กๆพ่อแม่เราทะเลาะกันทุกวัน เคยทำร้ายร่างกายกันต่อหน้าเรา มันทำให้เรากลัวผู้ใหญ่ และไม่กล้าพูดขออะไรจากใคร เราเจ็บปวดมากที่ตัวเองเป็นแบบนี้ เราไม่รู้ว่าตัวเองป่วยทางจิตมั้ย เราไม่รู้ตะทำยังไงต่อไปดี เราท้อมาก เราไม่มีแม้แต่ปัญญาจะไปหาหมอ