ในมุมมองผม ที่อยากเห็นทีมไทย
ไปอยู่ Top10 เอเชียใน 5 ปีนี้
ไปอยู่ Top5 เอเชียใน 10 ปีนี้
ไปบอลโลกใน 20 ปีนี้
ดูแมตท์เมื่อคืนแล้ว ความฝันยังเลื่อนลาง

ไม่ขอพูดถึงนักเตะ แต่จะพูดถึงโค๊ช

เจอติมอร์ที่ทีมแทบจะไม่มีผู้เล่นตัวจริง ขนเด็กอายุ 20 ปีต้นๆมา
-เจอเพรสซิ่งตั้งแต่แดนบน
ต้องยอมรับว่าโค๊ชชาวญี่ปุ่นของติมอร์กล้ามากที่จะเล่นกดไทยตั้งแต่แดนบนเลย ซึ่งก็ทำได้ดี
ออกบอลกันไม่ได้ โดนบีบก็สาดขึ้นหน้าอย่างเดียว ขนาดเมื่อคืนเป็นติมอร์ส่วนมากยังเป็บได้ตลอด
ถ้าไปเจอทีมระดับหัวเอเชียคงสาดขึ้นหน้าแล้วเหมือนบอลเด้งกลับมาอยู่ตลอด
>ควรพัฒนาต่อบอลตั้งแต่แดนหลัง จับบอลแรกดี ส่งเเม่น กลางช่วยกันหาช่องลงมารับต่อ ให้กับเร็ว

-บอลขึ้นทางแบ๊กทั้งสองข้างบ่อยมาก โดยเฉพาะฝั่งขวา
ต้องยอมรับว่า เซ็นเตอร์แบ็กไทยอ่อนเรื่องลูกกลางอากาศมาก ถึงแม้จะจับเอาลูกครึ่งมายืนก็ยังไม่แน่นพอ
ระดับภูมิถาคอาเซียนคงไม่โดน แต่ถ้าไปเจอพวกตะวันออกกลาง โดนเปิดด้านข้าง มีเสียวตลอด
> เกมส์รับต้องปิดด้านข้างไม่ให้โดนได้ง่าย แนวคิดนี้อยากให้ฝังในหัวเลย เข้าใจว่าทำยากแต่ก็อยากเริ่มและค่อยพัฒนาไป
แน่นตัวซ้อน การปิดพื้นที่  (เพราะถ้าไปหวังภายใน 20 ปี นี้จะมีเด็กไทยจะยีนส์ที่มีความสูง 190 cm กับมีฝีเท้าดี คงยาก)

-การเข้าทำ ที่หลากหลาย
เมื่อคืนเห็นแต่บอลออกจากกองกลาง ส่วนใหญ่เป็นแนวลึก ซึ่งก็ทำได้ดี
แต่ถ้าไปเจอทีมใหญ่กว่านี้คงไม่มีเวลา ไม่มีพื้นที่ ไม่มีช่อง... จะทำยังไง
บอลจากด้านข้างมีบ้างส่วนใหญ่ฝั่งซ้าย จี๊ดจ๊าดดี แต่ฝั่งขวา...
ยิงไกลจากแถวสองก็แทบจะไม่มีเลย
เจอทีมระดับนี้มันเป็นเกมส์ที่จะได้ซ้อมเกมส์บุก


.... . .
ผมไม่รู้ว่าสมาคมมีเป้าหมายไว้อย่างไร
สำหรับผมเหมือนด้านบน อย่างแรกคือ Top 5 เอเชีย
อยากให้มองข้ามอาเซียนไปได้แล้ว
เล่นในทัวนาเมนต์ต้องได้แชมป์ ซึ่งก็เสมอตัว
แต่ทุกนัดรูปเกมส์ต้องเหนือกว่า ครองบอล ยิงประตู การเข้าทำ เกมส์รับ

ปล. สำหรับนักเตะเเละโค๊ช การเขียนชม อาจจะเป็นที่พอใจและหยุดอยู่กับที่ แต่ถ้าวิเคราะห์วิจารณ์อย่างมีเหตุมีผล น่าจะมีการพัฒนายิ่งขึ้น