กระดูกหัก/น้อยใจทำไมเราต้องเป็นแบบนี้

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะ
มีเรื่องเกี่ยวกับตัวเราที่กระดูกหัก เราอายุ15กระดูกหักมาเดือนกว่าๆแล้ว อยากจะเล่าความรู้สึก วันที่รถล้มขาหัก :รถพยาบาลมารับ ตอนนั้นขาเราบิดเยอะมาก คนที่เจอเรารถล้มเขาก็พูดบิดเยอะมาก ไอ้เราก็ไม่กล้ามองขาตัวเอง กลัวจะตกใจจนเป็นลม555 แต่ก็นะคนเจ็บมันไม่สนอะไรตอนนั้น สนว่า เจ็บ ตอนรอรถพยาบาลโครตทรมาน พอรถมาถึง จับขาเราบิดเเบบ•โอเอเชีย•เจ็บมาก และก็เอาเราเข้าเฝือก พันแบบรวดเร็ว
(เอาง่ายๆว่าไม่ว่าตอนไหนเจ็บหมด555)
มาถึงสภาพจิตตอนได้กลับมาบ้าน
คืนแรกกลับมานอนบ้าน รู้สึกเจ็บขาจนหงุดหงิดหงุดหงิดจนร้องไห้  มันปวดไปหมด อยากนอน นอนไม่หลับ ต้องเรียกแม่มานอนด้วย
ช่วงเช้าแม่ไปทำงาน เราก็มีพี่ดูเเลเเหละแต่พี่อยู่ข้างนอก มีอะไรก็เรียกเอา เราก็อยู่ในห้องคนเดียว จะทำอะไรนอกจากเล่นโทรศัพท์และนอน แต่มันไม่ได้ชิวอย่างที่คิด มันมีอาการปวดเเทรกตลอดเวลา เราเจ็บก็ร้องไห้อยู่ในห้องคนเดียวแหละ (ก็คิดประมาณว่าทำไมต้องเป็นเรา ทำไมเราต้องมาเจออะไรแบบนี้ ทำไมวันนั้นเราไม่ตายๆไปสะจะได้ไม่ต้องทรมาน)ตอนนั้นรู้สึกอยากตายมาก อีกใจก็พยายามคิดคนอื่นเป็นมากกว่าเราเขายังสู้เลยเราเป็นเเค่นี่ถือว่ายังน้อย แต่ก็เท่านั้นเราก็ทนความน้อยใจโชคชะตาไม่ได้
""""ก็อยากจะให้กำลังใจคนที่ท้อ สำหรับ อะไร พวกนี้อยู่ ไม่ว่าจะเป็นมากเป็นน้อย ทุกคนเจ็บเหมือนกันหมด ทุกอย่างมันต้องใช้เวลา อย่าไปท้อง่ายๆอย่าคิดฆ่าตัวตาย กับปัญหา เล็กๆน้อยๆ คิดถึงคนที่อยู่ข้างเราเสมอ คนที่คอยเป็นกำลังใจ คนที่ดูแลเรา คิดถึงหัวอกเขาให้มากๆ อย่าคิดสั้นต่างๆเลย""""
*เรามาเป็นแบบนี้ก็เข้าใจคนที่เขาเป็นโรคต่างๆ อย่างโรคซึมเศร้าว่าทำไมอยากฆ่าตัวตาย มันทรมานมากจิงๆนะ*
แต่เราก็ผ่านมาได้แล้ว
สำหรับคนที่มีญาติที่ป่วยหรือคนในครอบครัว
อยากให้เป็นกำลังใจให้เขามากๆเพราะกำลังใจสำคัญอย่างยิ่ง เทคแคร์ดูแลเขาให้ดี อย่าไปซ้ำเติม หรือพูดอะไรไม่ดีใส่เขา สุขภาพจิตของคนป่วยสำคัญมากนะคะ
••ผิดพิมพ์พิมถูกยังไงต้องขออภัยด้วย หรือ พิมพ์ไม่รู้เรื่อง เราอยากเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนเลยตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา••
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่