เรื่องของกรรมนั้นควรมีความยุติธรรมและเท่าเทียม!!!
"วงจรปฏิจสมุปบาท"คือ สิ่งที่อธิบายถึงความเป็นเหตุเป็นผลของสิ่งที่เรียกว่า"จิต" ตั้งแต่เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป ปัจจัยสำคัญจิตต้องเกิดดับอยู่เช่นนี้ คือ "อวิชชา" แปลไทยได้ว่าความไม่รู้จริง มีขันธ์5 คือตาหูจมูกลิ่นกายเป็นผัสสะ ใจเกิดเวทนา ตัณหาและอุปปาทาน เกิดภพชาติชรามรณะเกิดดับนามรูป...วนอยู่แบบนี้ร่ำไป
เมี่อเราพิจารณา+ไตร่ตรองอย่างละเอียดรอบคอบ เราจะพบมีสิ่งหนึ่งที่ไม่ค่อยยุติธรรมสำหรับพวกเราเอาเสียเลย คือ "ระบบกรรม" คำถาม...ทำไมเราเกิดมาในชาตินี้ เป็นคนดี ใจบุญสุนทาน ตั้งใจทำมาหากิน ใช้ชีวิตอย่างซื่อสัตย์สุจริตแต่เรากลับมีชีวิตที่ลำบากลำเข็ญ มีชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ มีลูกที่พิการ มีญาติพี่น้องที่ไม่สมประกอบและพึ่งพาอะไรไม่ได้...ผิดกับคนหลายๆคนที่ชีวิตนี้แทบไม่เคยลำบาก ไม่ต้องทำงานอย่างหนัก ไม่ต้องทำอะไรแต่กลับมีคนเข้ามาชื่นชม มีทรัพย์สินเงินทองมากมายใช้ชาตินี้ก็ไม่หมด คำตอบที่ได้ตามหลักศาสนา คือ ทุกสิ่งอย่างล้วนเกิดขึ้นจากกรรมใน"อดีตชาติ" เราจักต้องรับถึงผลกรรมนั้นที่เราได้กระทำในอดีตชาติ
ตามหลักเหตุและผล EX. 1+1=2 / 5-1=4 / 2x5=10 / 12หาร3=4 ด้วยสมการที่เป็นเหตุเป็นผลดังกล่าว เราจะแทนค่าได้ ดังนี้
- เมื่อเราทำดี = กรรมดี ผลที่ได้ คือ "บุญ"
- เมื่อเราทำชั่ว = กรรมชั่ว ผลที่ได้ คือ "บาป"
ด้วยความเป็นเหตุเป็นผลนี้ เมื่อเราทำดี เราจะได้รับผลดีเป็นสิ่งตอบแทน เมื่อเราหมดลมหายใจหรือตายไป กรรมดียังส่งผลไม่หมดผล จิตของเราก็ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี คำสอนทางศาสนาเรียกว่า"สวรรค์" ซึ่งมี6ชั้น พรหมอีก20ตามผลบุญที่สร้างขึ้น ...ในทางกลับกันเมื่อเราสร้างกรรมเลว เราย่อมได้รับผลของกรรมที่กระทำอยู่ เกิดความทุกข์ยากลำบากกาย ลำบากใจ ตายไปยังใช้กรรมไม่หมดก็ต้องลงสู่อบายภูมิ ภาษาง่ายๆคือ "นรก" ซึ่งมีมหานรกทั้ง8ขุมตามกรรมที่ทำมา
ความน่าสนใจของทั้งจิตทั้งสองอย่างนี้มีจุดร่วมเดียวกัน คือ ต้องกลับมาเกิดใหม่โดยต้องรีเซตค่าเป็นศูนย์ นั่นคือ การจำความเดิมในอดีตชาติไม่ได้ จากทั้นจิตจะกลับมาเกิดใหม่ สร้างกรรมดีและกรรมเลวตามวิบากกรรมของจิตดวงนั้นจะก่อขึ้นในชาติกำเนิด
ด้วยความที่จิตดวงต่างๆได้รับถึงผลของบุญและผลของบาปมาอย่างยุติธรรมอย่าง นรกและสวรรค์ดีแล้ว แต่แล้วทำไมจิตบางดวงจิตกลับได้เกิดในชาติตระกูลดี แต่บางดวงจิตกลับได้เกิดในชาติตระกูลที่แย่ ความเป็นเหตุเป็นผลของคำสอนมันอยู่ตรงไหน เมื่อศึกษาข้อมูลตลอดจนปฏิบัติมากๆเข้า คำตอบเรื่องนี้ที่ได้คือ เรื่องนี้เป็นเรื่อง "อจินไตย" ไม่ควรไปสนใจ ควรเอาเวลามาศึกษาและปฏิบัติ แสวงหาความรู้อื่นๆจะดีกว่า ไม่แน่ใจว่าไม่รู้คำตอบ...หรือตอบแบบขอไปที แต่ดูสวนกับหลักคำสอนตลอดตนแก่นของศาสนาที่มุ่งเน้นการสร้างปัญญาเอามากๆ
ตราบใดเรื่องนี้ยังไม่กระจ่างยุติธรรม ระบบกรรมที่สร้างความเหลื่อมล้ำ...ตราบนั้นก็จะเกิดหลักธรรมคำสอนที่ทำให้คนลุ่มหลงในอวิชชา บุญบุญเมาบุญ ซื้อบุญด้วยเงิน ทุ่มทรัพย์สินมากมายเพื่ออาศัยช่องว่างตรงนี้เสมอไป
สรุปครับ "การไม่กลับมาเกิด"คือ สิ่งที่ดีที่สุดเพราะสามารุคลายข้อสงสัยเหล่านี้ได้ทั้งหมดครั้งเดียว
สาธุ...ประเทศไทย
เรื่องของกรรมนั้นควรมีความยุติธรรมและเท่าเทียม!!!
"วงจรปฏิจสมุปบาท"คือ สิ่งที่อธิบายถึงความเป็นเหตุเป็นผลของสิ่งที่เรียกว่า"จิต" ตั้งแต่เกิดขึ้น-ตั้งอยู่-ดับไป ปัจจัยสำคัญจิตต้องเกิดดับอยู่เช่นนี้ คือ "อวิชชา" แปลไทยได้ว่าความไม่รู้จริง มีขันธ์5 คือตาหูจมูกลิ่นกายเป็นผัสสะ ใจเกิดเวทนา ตัณหาและอุปปาทาน เกิดภพชาติชรามรณะเกิดดับนามรูป...วนอยู่แบบนี้ร่ำไป
เมี่อเราพิจารณา+ไตร่ตรองอย่างละเอียดรอบคอบ เราจะพบมีสิ่งหนึ่งที่ไม่ค่อยยุติธรรมสำหรับพวกเราเอาเสียเลย คือ "ระบบกรรม" คำถาม...ทำไมเราเกิดมาในชาตินี้ เป็นคนดี ใจบุญสุนทาน ตั้งใจทำมาหากิน ใช้ชีวิตอย่างซื่อสัตย์สุจริตแต่เรากลับมีชีวิตที่ลำบากลำเข็ญ มีชีวิตที่ไม่สมบูรณ์ มีลูกที่พิการ มีญาติพี่น้องที่ไม่สมประกอบและพึ่งพาอะไรไม่ได้...ผิดกับคนหลายๆคนที่ชีวิตนี้แทบไม่เคยลำบาก ไม่ต้องทำงานอย่างหนัก ไม่ต้องทำอะไรแต่กลับมีคนเข้ามาชื่นชม มีทรัพย์สินเงินทองมากมายใช้ชาตินี้ก็ไม่หมด คำตอบที่ได้ตามหลักศาสนา คือ ทุกสิ่งอย่างล้วนเกิดขึ้นจากกรรมใน"อดีตชาติ" เราจักต้องรับถึงผลกรรมนั้นที่เราได้กระทำในอดีตชาติ
ตามหลักเหตุและผล EX. 1+1=2 / 5-1=4 / 2x5=10 / 12หาร3=4 ด้วยสมการที่เป็นเหตุเป็นผลดังกล่าว เราจะแทนค่าได้ ดังนี้
- เมื่อเราทำดี = กรรมดี ผลที่ได้ คือ "บุญ"
- เมื่อเราทำชั่ว = กรรมชั่ว ผลที่ได้ คือ "บาป"
ด้วยความเป็นเหตุเป็นผลนี้ เมื่อเราทำดี เราจะได้รับผลดีเป็นสิ่งตอบแทน เมื่อเราหมดลมหายใจหรือตายไป กรรมดียังส่งผลไม่หมดผล จิตของเราก็ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี คำสอนทางศาสนาเรียกว่า"สวรรค์" ซึ่งมี6ชั้น พรหมอีก20ตามผลบุญที่สร้างขึ้น ...ในทางกลับกันเมื่อเราสร้างกรรมเลว เราย่อมได้รับผลของกรรมที่กระทำอยู่ เกิดความทุกข์ยากลำบากกาย ลำบากใจ ตายไปยังใช้กรรมไม่หมดก็ต้องลงสู่อบายภูมิ ภาษาง่ายๆคือ "นรก" ซึ่งมีมหานรกทั้ง8ขุมตามกรรมที่ทำมา
ความน่าสนใจของทั้งจิตทั้งสองอย่างนี้มีจุดร่วมเดียวกัน คือ ต้องกลับมาเกิดใหม่โดยต้องรีเซตค่าเป็นศูนย์ นั่นคือ การจำความเดิมในอดีตชาติไม่ได้ จากทั้นจิตจะกลับมาเกิดใหม่ สร้างกรรมดีและกรรมเลวตามวิบากกรรมของจิตดวงนั้นจะก่อขึ้นในชาติกำเนิด
ด้วยความที่จิตดวงต่างๆได้รับถึงผลของบุญและผลของบาปมาอย่างยุติธรรมอย่าง นรกและสวรรค์ดีแล้ว แต่แล้วทำไมจิตบางดวงจิตกลับได้เกิดในชาติตระกูลดี แต่บางดวงจิตกลับได้เกิดในชาติตระกูลที่แย่ ความเป็นเหตุเป็นผลของคำสอนมันอยู่ตรงไหน เมื่อศึกษาข้อมูลตลอดจนปฏิบัติมากๆเข้า คำตอบเรื่องนี้ที่ได้คือ เรื่องนี้เป็นเรื่อง "อจินไตย" ไม่ควรไปสนใจ ควรเอาเวลามาศึกษาและปฏิบัติ แสวงหาความรู้อื่นๆจะดีกว่า ไม่แน่ใจว่าไม่รู้คำตอบ...หรือตอบแบบขอไปที แต่ดูสวนกับหลักคำสอนตลอดตนแก่นของศาสนาที่มุ่งเน้นการสร้างปัญญาเอามากๆ
ตราบใดเรื่องนี้ยังไม่กระจ่างยุติธรรม ระบบกรรมที่สร้างความเหลื่อมล้ำ...ตราบนั้นก็จะเกิดหลักธรรมคำสอนที่ทำให้คนลุ่มหลงในอวิชชา บุญบุญเมาบุญ ซื้อบุญด้วยเงิน ทุ่มทรัพย์สินมากมายเพื่ออาศัยช่องว่างตรงนี้เสมอไป
สรุปครับ "การไม่กลับมาเกิด"คือ สิ่งที่ดีที่สุดเพราะสามารุคลายข้อสงสัยเหล่านี้ได้ทั้งหมดครั้งเดียว
สาธุ...ประเทศไทย