ตอนอยู่ม.1 พ่อแล้วเสียไปค่ะ ครอบครัวเหลืออยู่ 3 คน แม่เรามีแฟนใหม่ เราคือคนที่ไม่เอาเขาแล้วก็ไม่ต้องการเรายอมไม่เรียนก็ได้แต่ไม่เอาพ่อใหม่ ทุกคนในบ้านบอกให้เรายอมเพราะแม่จะได้ไม่เหงาและมีคนช่วยทำงาน ช่วงแรกพี่เราก็อยู่กับเราและแม่พ่อเลี้ยง ช่วงหลังพ่อเลี้ยงเริ่มกินเหล้าหนักมากชวนแม่กินด้วย หลังๆเริ่มมีการทะเลาะกันในบ้านเกิดขึ้น พี่เราเลยออกไปอยู่กับแฟน เราอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง แม่เรากินเหล้าหนักมาก ถึงขนาดไม่มีสติเลยแบบขี้แตกเยี่ยวแตกไม่รู้ตัว ทุกครั้งที่กินก็จะทะเลาะกับพ่อเลี้ยง ตบตีแม่เรา เราก็คือคนที่ค่อยห้ามตลอด แม่เราเริ่มไม่มีเราอยู่ในหัว เขาเริ่มไม่สนใจเรากินเหล้าเช้าเย็นหนักมาก จนอายคนแถวบ้าน จนวันนึงเรากำลังนอนอยู่ในห้องของเราแม่เราก็เมาไม่รู้เรื่อง พ่อเลี้ยงเดินเข้ามาในห้องมาลูบนมเรามาจับมาบีบก้มลงมาจะจูบเรา เรารู้สึกตัวทุกอย่างเรากลัวมากเราทำอะไรไม่ได้ สิ่งเดียวที่คิดถึงคือพ่อของเรา พ่อเราอาจจะมาช่วยเราก็ได้ อยู่ๆแม่เราก็เรียกพ่อเลี้ยงให้ไปหา เรากลัวมากความรู้สึกแย่มากแย่สุดๆ เรานอนถือกรรไกรทั้งคืนไม่กล้านอน เช้าเราบอกพี่เราว่าเกิดอะไรขึ้น พี่เรารับปากจะเอาพ่อเลี้ยงเข้าคุก เราบอกแม่ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แม่เราไล่พ่อเลี้ยงไป เรารู้สึกดีมากที่แม่ตัดสิ้นใจทำแบบนี้ แต่ความรู้สึกเราพังลงเวลาแค่ไม่กี่ชั่วโมง แม่เรากลับยอมให้พ่อเลี้ยงกลับมา ทุกคนทำเหมือนเรื่องนี้เราโกหกและไม่ใส่ใจเรา ทุกคืนเรานอนไม่ได้ต้องมีมีดหรือกรรไกรมาอยู่ที่ตัว พ่อเลี้ยงพยายามมาที่เรานอนบ่อยมาก เรากลัวมากกลัวที่สุด แม่เราก็กินเหล้าหนักขึ้น แถมพ่อเลี้ยงเอาลูกของเข้ามาอยู่ในบ้าน เราเหมือนตัวคนเดียว สอบได้เงินการศึกษามาเราเอาให้แม่เราหมดเลย แม่เราเอาไปให้ลูกของพ่อเลี้ยงหมด เหตุการณ์เริ่มหนักขึ้นเราเริ่มอยู่ที่นั้นไม่ได้ เราคิดแค่กูต้องออกไปจากที้นี้ มันไม่ใช่บ้านมันคือนรก เราเจอผู้ชายคนนึงเราไม่รู้จักว่าเขาเป็นยังไงรู้แค่เขาดูแลเราและใส่ใจเรา เรากลับบ้านแล้วมองไปที่บ้านแม่เราเมาจนพูดอะไรไม่รู้เรื่องทุกวันเราต้องเป็นขึ้นอุ้มแม่ไปนอนเตียงเช็ดเยี่ยว บ้างครั้งพ่อเลี้ยงตบตีตาเขียวเราก็ค่อยทำแผลให้และตัวเองก็โดนด้วยและที่สำคัญเราไม่อยากให้ใครมองว่สเราใช้ผัวคนเดียวกับแม่ตัวเอง เราตัดสิ้นใจไปจากบ้าน ไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นแรกๆเราไม่ต้องทำงานเลยอยู่บ้ายเฉยๆ อยู่ได้ 2 เดือน เราจับได้เขาขายยาบ้า ชีวิตเราแย่กว่าเดิมอีก แรกๆเราก็เฉยๆเพราะเราไม่ได้เดือดร้อน หลังๆเขาเริ่มหลอนตบตีเรา ตาเขียว ปากแตก แตะกระแทก ยิ่งหนีเรายิ่งโดนหนัก แล้วเหมือนชีวิตเรามันจะหลุดจากเขาเราโดนจับพร้อมเขาค่ะ เราติดคุกเด็กค่ะ ช่วงนั้นอยู่ในคุกเราไม่บอกคนคุ้มว่าเรามีแม่ เราโกหกค่ะว่าไม่มีเราไม่อยากให้เขามาเห็นสภาพแบบนี้ เพราะเราเลือกทางเดินเอง เราอยู่ในนั้นนั่งสมาธิทุกคืนสวดมนต์หนักมาก เราเริ่มปลงกับทุกสิ่ง แล้ววันนั้นแม่ก็มาเยี่ยมเราจนได้ค่ะ เรากอดแม่เราด้วยความคิดถึงมาก แม่เราก็ถามว่าทำไมถึงทำแบบนี้เราก็ได้แต่ขอโทด แม่ถามเราว่าทำไมถึงต้องโกหกว่าไม่มีแม่ เราบอกว่าเราไม่อยากเพิ่มความทุกข์ให้กับแม่ หลังจากนั้นแม่ก็บอกว่ากำลังดำเนินการประกันตัวอยู่นะ แฟนเราเอาเงินมาให้แม่มาประกันตัวเรา เราอยู่มา 3 เดือนกว่าแล้ว เราเลยไม่ให้แม่ประกันตัว เราให้แม่เอาเงินไปใช้หนี้สินที่เป็นสะ เราอยู่ได้ และเราก็อยู่ไปถึง 4-5 เดือน ตำรวจไม่ฟ้องต่อเราได้ปล่อยตัวชั่วคราว เราก็คิดว่าจะไม่กลับไปคบกลับแฟนอีกแล้ว เพราะไม่อยากกลับมาอยู่ที่นี้อีก  แต่เวรกรรมคงยังไม่หมดแฟนเราอาศัยอยู่กับแม่เรา เขามาช่วยทำงานที่บ้านเราเพราะแม่เป็นช่างก่อสร้าง แม่เราบอกว่าเขามาช่วยทำงานตลอดเวลาที่เราอยู่ข้างใน เราก็มีใจอ่อนลงคบกันต่อ แฟนเราเล่าให้ฟังว่าแม่เรากินเหล้าหนักมาก ต้องค่อยกันไม่ให้พ่อเลี้ยงจบตีแม่เรา และที่แย่ไปกว่านั้นเงินที่เราให้เอาไปใช้หนี้พ่อเลี้ยงเรา เอาไปซื้อเหล้าและให้ลูกเขาหมด เราเสียใจมาก เราอยู่บ้านได้สองสามวันเราก็ไปทำงาน เราเริ่มทำงานไปเรื่อยๆ แฟนเราก็ทำงาน วันนั้นเรากลับบ้านมาพ่อเลี้ยงก็เข้ามาหาเรื่องเราจะมาชกต่อยกับเรา เรางงเพราะพึ่งเลิกงาน เขาเมามาก ด่าเราเสร็จก็เดินไปตบหน้าแม่ที่นอนอยู่ เราเข้าไปห้าม แต่ก็โดนต่อยกลับมา แฟนเราก็เข้าไปห้าม เกิดเรื่องใหญ่โต สุดท้ายแม่เราก็เลือกพ่อเลี้ยงตามเดิม เราเลยออกไปอยู่กับแฟนข้างนอก เราทำงานเลิกประมาณ 1 ทุ่มกว่า แฟนเราคิดว่านอกใจมีคนอื่น เขาเริ่มกลับมาตบตีเรา จับเรามัดขาเราไว้กับเตียงล็อคห้องไม่ให้ไปไหน ไม่ให้กินข้าว เรารู้ว่าเขาเริ่มกลับมาเล่นยา เราเลือกที่จะหนีไปอยู่ที่อื่นขออาศัยพี่ที่ทำงานช่วยเหลือเรา เขาให้เราไปพักหลบอยู่ที่ห้องที่เขาไม่ได้อยู่ แฟนเราเริ่มขู่ฆ่าทุกคนที่ช่วย เราเองก็ยังเด็กคิดไม่ได้กลัวแต่เขาจะเดือดร้อน เลยโทรหาแม่แฟน แม่แฟนบอกว่าจะจัดการเอง เราไม่อยากให้คนที่ช่วยเดือดร้อน เราพาแฟนไปบ้านของแฟนเรา แม่เขาก็เหมือนจะควบคุมเขาได้ แต่ได้แค่แปบเดียว เขาเริ่มกลับมาตบตีเราอีกครั้ง แต่เราไม่ทนอีกต่อไปเราหนีไป และเขาก็โดนจับไปเพราะคดียา เราไปอาศัยอยู่กับเพื่อนเพราะแม่เราไปอยู่กับพ่อเลี้ยงที่ต่างจังหวัด พี่เราก็ตัดหางปล่อยเราค่ะ เราอยู่ตัวคนเดียวเงินก็ไม่มีเลย เพื่อนเราทำงานขายตัวอยู่พัทยาค่ะ เราอายุตอนนั้น 15ปีค่ะ  ที่ร้านไม่รับเราเข้าทำงาน แต่เขาให้เราทำความสะอาดร้านตอนกลางวันเก็บขวดเหล้าขาย และ ให้เราพักที่ห้องรวมของพวกที่เขาทำงานกลางคืน เราได้ค่าจ้างวันละ 200 เพื่อนเราก็ดีมากค่ะ เขาขายตัวทุกคืนเพื่อให้ได้เงินมาทุกวันเขาจะซื้อของมาให้กิน เพื่อนเราให้เงินเราทุกวันรักเราเหมือนน้อง เพราะด้วยอายุห่างกัน 3ปี เขาดูแลเราดีมาก ช่วงนั้นตำรวจกลับมาฟ้องคดีอีกครั้งเราก็ต้องกลับไปติดคุกอีก เราถูกตัดสินคดีให้ติดคุก 2 ปี ตอนเราอยู่ในนั้น แม่เราไม่ได้มาเยี่ยมเลยทเราไม่ได้คุยกับแม่ แต่เป็นพี่เราที่มาเยี่ยมบ้าง เอาของใช้มาให้บ้าง เราสำนึกถึงบุญเขาตลอดเลย จนวันที่เราจะออกจากคุกพี่เราบอกว่าแม่โดนพ่อเลี้ยงทำร้ายตีจนเส้นในสมองแตก ยังนอนไม่รู้สึกตัวอยู่ในห้องไอซียู ตอนเราคิดแค่ว่าเราจะดูแลแม่เอง โชคดีที่แม่เราเส้นฝอยแตกไม่ต้องผ่าสมองแต่หายใจเองไม่ได้ แม่เราเจาะคอเพื่อให้หายใจได้ แม่เราใช้งานได้แค่ครึ่งขวา ครึ่งเป็นอัมพฤษ ช่วงนั้นเราไม่ได้ทำงานเพราะต้องดูแลแม่ตลอดเลย ต้องป้อนข้าว ดูดคอแม่ เช็ดขี้ เช็ดเยี่ยว   ในใจตอนนั้นก็คิดถึงเรื่องในอดีตที่ผ่านมา แม่เราไม่เคยเลือกเราเลย แล้วทำไมเราต้องมาทนทำสิ่งเหล่านี้ด้วย  เราดูแม่มาสักพัก พี่เราเองไม่ไหวเรื่องค่าใช้จ่ายเราต้องทำเซเว่น เราทำงานอยู่เซ่เวนช่วง 4 โมงเย็นจนถึง 5 ทุ่ม เที่ยงคืน ทางกลับบ้านเป็นทางส่วนบุคคล เขาไม่ให้รถขับผ่านหลัง 4 ทุ่มเราต้องเดินกลับคนเดียวมืดๆ ทุกคืนระยะทางเกือบ 1-2 โลได้ เราจะถึงบ้านประมาณตี 1-2  ทุกวัน กว่าจะได้นอนต้องเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวดูดคอที่เจาะเพื่อให้แม่หายใจได้ เราทำทุกวันเงินที่ได้ก็น้อยเพราะได้แค่พนักงานพาร์ทไทม์  ได้เงินมากก็ต้องช่วยพี่จ่ายหนี้สินที่ยืมมาดูแลแม่มาก  ค่าข้าวแม่ทุกวัน กลางวันไม่ได้นอนเพราะต้องพาแม่ไปทำกายภาพ วันนึงได้นอน 4-5 ชั่วโมงบ้างครั้งนั่งหลับตอนแม่ทำกายภาพ แม่เราเริ่มดีขึ้นถอดเครื่องช่วยหายใจออกจากลุกไม่ได้เลยก็นั่งเองได้  หลังๆมาความรู้สึกในใจเราไม่เคยหายไปเลยเรายังโกรธและแค้นกับสิ่งที่แม่และพี่เราทำกับเราเรื่องพ่อเลี้ยง แต่เราก็ดูแลแม่เราตลอดจนเราทำงานและมีแฟน เราท้องค่ะ ก็เลยต้องไปอยู่บ้านแฟนเพราะภัยแทงคุกคามจะมห้อุ้มแม่เข้าห้องน้ำไม่ได้ บวกกับเราทะเลาะกับพี่ของเรา บวกกับเราเหนื่อยมาโดนตลอดเราเลยเลือกเดินออกไปอีกครั้ง เราอยู่บ้านแฟนจนคลอดแต่ก็ยังมาหาแม่เอาข้าวมาให้แม่บ้าง เราคลอดลูกได้ไม่นานแฟนเรากับเราก็เลิกลากันไป แม่เราให้เรากลับมาอยู่กับแม่เขาอยากให้หลานมาอยู่ด้วย ช่วงนั้นเราก็ดูแลแม่กับลูกพร้อมกันมันเหนื่อยมาก แต่เราก็ทำต่อเรื่อยๆ ลูกได้ 1 ปีก็ฝากเลี้ยง เราก็ทำงานและเงินทุกบาททุกสตางค์ก็อยู่กับแม่และลูก ทุกวันนี้เราก็ยังเป็นแม่เลี้ยงเดียวและยังต้องดูแลตลอด ทุกวันนี้เหนื่อยมาก เหนื่อยสุดๆเงินไม่เคยได้ใช้เลย ในใจเราก็ยังไม่เลิกคิดนะค่ะ ว่าทำไมเรายังต้องดูแลแม่ทั้งๆที่เมื่อก่อนแม่ไม่เคยเลือกเราเลย มันยังเป็นปมในใจของเรามาโดยตลอดทุกวันนี้เรายังสะดุ้งตื่นกับเสียงเล็กๆน้อยๆ เหมือนมันยังอยู่จิตใต้สำนึกตลอดเวลา บ้างครั้งก็ฝันถึงเรื่องในวันนั้นฝันว่าเข้ามาทำแบบนั้นกับเรา  ยิ่งกับพี่สาวเรา เรายิ่งไม่อยากพูดด้วยเลยค่ะ เราโกรธพี่มากค่ะ เพราะเราคิดว่าถ้าพี่เราไม่ทิ้งเราไว้กับพ่อเลี้ยงในวันนั้น เราคงไม่ต้องเป็นแบบนี้ ชีวิตคงจะดีกว่านี้แน่นอน เวลาทะเลาะกันเราจะเอาเรื่องนั้นพูดตลอดเลยค่ะ พี่เราก็จะพูดแล้วไง ทนไม่ได้ก็ตายไปเลย มันยิ่งทำให้เรารู้สึกโกรธมากกว่าเดิม  จนวันนี้เราก็ทะเลาะกันเหมือนเดิมค่ะฉันยกขึ้นมาพูดอีกครั้ง พี่เราก็ประชดเรามาก้มกราบเราค่ะ เราเองไม่ได้โทดว่าเป็นความผิดเขาทั้งหมดนะค่ะ เพราะถ้าเราไม่เลือกเองเราก็จะไม่เป็นแบบนั้น เราไม่ได้อยากได้การก้มกราบเลย แต่เราแค่อยากให้พี่เรากับแม่เรารับรู้และเราใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราในวันนั้นบ้าง มันเจ็บปวดจริงๆนะคะ เราอยากลืมเรื่องพวกนี้เราทำต้องยังไงดีค่ะ  เราพยายามไม่นึกถึงมันแต่มันตามมาหลอกหลอนทุกคืนเลย เหตุการณ์ผ่านมา 10ปีกว่า เรากับยังรู้สึกว่ามันพึ่งเกิดเมื่อวาน ทุกวันนี้ชีวิตเราก็ไม่ได้มีดีเท่าไรเรายังเหนื่อยเหมือนเดิม เงินทำงานมาไม่เคยได้ใช้เลยเพราะถ้าเราใช้แม่กับลูกเราต้องอดแน่  เราควรต้องทำยังไงกับชีวิตแบบนี้ดีค่ะ