คือในสมัยเด็กมีอาการควบคุมตัวเองไม่ได้ ชอบส่งเสียงร้องแปลกๆ ในลำคอ กัดปากตัวเองบ้าง ร่างกายกระตุกอย่างไม่ทราบสาเหตุบ้าง โดนเพื่อนล้อบ่อยๆ จนตอนหลังไม่ค่อยชอบเล่นกับใคร ชอบแยกตัวเองอยู่คนเดียว ชอบอาละวาดเวลาโมโห หรือโดนแกล้ง แพทย์ในตอนเด็กๆ มักบอกว่าเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำ ซึมเศร้า มีปัญหาด้านพัฒนาการและจ่ายยาให้กิน ชื่อ xeroxac กับ seroquel จนอาการดีขึ้นเรื่อยๆ
          ตอนเกณฑ์ทหารจึงได้รับการยกเว้นโดยใบ สด.43 ระบุว่าเป็นโรคจิตเวช เพราะแพทย์ที่ทำการรักษาระบุว่าเป็นอย่างนั้น

          มารู้ตัวตอนหลังว่าเป็นโรคออทิสติก (Autistic) ก็ตอนที่จะไปสอบราชการพลเรือน และไปขอใบรับรองแพทย์ว่าได้รับการรักษาจนอาการดีแล้วนี่แหละ หมอเขียนในใบรับรองแพทย์ว่าเป็นออทิสติก แต่ได้รับการรักษาจนอาการดีขึ้นจนเรียนจบ ป.ตรีได้ ก็เลยเพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นออทิสติก เลยถามหมอว่าทำไมหมอไม่เคยบอกผมเลยล่ะครับว่าผมเป็นออทิสติก หมอกลับตอบว่าก็คุณไม่เคยถามผมนี่ครับ ผมก็เลยงงว่าปกติมันต้องเป็นเรื่องที่หมอต้องบอกกับคนไข้อยู่แล้วไม่ใช่หรือ เคยไปถามพ่อกับแม่ว่าหมอเคยบอกว่าผมเป็นออทิสติกหรือเปล่า พ่อกับแม่ก็บอกว่าไม่เคย

          คราวนี้ก็มาเป็นปัญหาล่ะซิ เมื่อในใบ ส.ด.43 ระบุว่าเป็นโรคจิตเวช แต่ในใบรับรองแพทย์ที่ไปขอมาเพื่อสมัครสอบราชการพลเรือน แพทย์กับเขียนว่าเป็นออทิสติก มันก็ไม่ตรงกัน และอย่างนี้เราต้องไปขอบัตรคนพิการหรือเปล่า และเวลาสมัครเข้ารับราชการต้องสอบรอบคนพิการหรือเปล่าหรือสอบรอบคนปกติได้ เป็นปัญหามาก

          ก็เลยสงสัยว่าทำไมพวกแพทย์เขาไม่บอกความจริงกับคนไข้ตั้งแต่แรก เราจะได้รู้ว่าควรจะทำยังไงตั้งแต่แรก ไม่ใช่ว่าปกปิดพอเรื่องมันผ่านมาแล้วถึงได้มารู้ทีหลังซึ่งก็ทำให้ทำเกิดเรื่องยุ่งยากหลายอย่างแบบนี้