มีประวัติรักษาที่รพ.รัฐ ได้ไปลองยื่นขอใบรับรองแพทย์งดเกณฑ์ทหารที่รพ.ทหาร ปรากฏว่าหมอบอกว่า “ไม่มีโรคนี้ในการยกเว้น เสียใจด้วยครับ” เข้าใจครับว่าไม่มีโรคนี้ที่ทางการทหารเขาระบุไว้ แต่หมอไม่ซักถาม ไม่อะไรเลย พูดแค่สองประโยคทำเราใจหายมาก เพราะจิตแพทย์ที่รักษาเราเขาดูมั่นใจว่าเราจะได้ละเว้น และไม่อยากให้เราต้องไปอยู่ในสภาวะแบบนั้น เราอยากระบายคือโรคที่เราเป็นมันเป็นตั้งแต่เด็กอะ กว่าจะผ่านการเรียน การเข้ามหาลัย มันทรมารมากกับการเข้าสังคม เราเจอมันมาหนักจนอายุจะ20กลางๆแล้วอะ หนักสุดคือกินข้าวต่อหน้าคนอื่นไม่ได้ ปากสั่นช้อนกระทบปาก รับของจากมือคนอื่นไม่ได้มือสั่น หวาดกลัว คิดว่าทั้งชีวิตคงไม่หายสนิตเหมือนคนปกติ แค่ดีขึ้นขนพอใช้ชีวิตปกติได้ แต่พออยู่คนเดียวเราโอเคกว่า เรียนจบมาเรารู้ตัวว่าทำงานเหมือนคนทั่วไปไม่ได้ ปัจจุบันเราทำงานที่ไม่ได้พบเจอผู้คนถ้าได้คุยคือผ่านแชทอย่างเดียว คนที่ไปตรวจพร้อมกันก็มีคนเป็นโรคซึมเศร้า ไม่รู้เขาผ่านไหม แต่ตอนนั่งรอได้ยินพนักงานที่รับเรื่องบอกว่าคนนั้นยังไม่เข้าเกณฑ์แต่หมอให้รับรองแพทย์ทั่วไปมา ส่วนเราคือไม่ได้อะไรเลย เราว่าโรคที่เราเป็นมันควรงดเว้นได้นะ เทียบกับซึมเศร้าคือก็หนักพอๆกัน แพทย์ที่ตรวจก็แพทย์แผนกอายุรกรรม ทำอะไรไม่ได้แค่อยากมาระบายและเป็นข้อมูลให้เพื่อนๆที่อาจจะตกอยู่ในเหตุการณ์คล้ายคลึงกัน เพราะเราก็หาข้อมูลทำนองเดียวกับเราอ่านได้ยาก