คงได้แต่ฝากคำนำสื่อสารผ่านวานวัน นานเนิ่น เกินหน่ายหนีด้วยฤทัย หมายมั่น กานท์กวีวาดวลี มีพ้รอม  ที่น้อมนำ ตั้งแต่เริ่ม เติมฝัน หมายฟันฝ่าหญิงคนหนึ่ง ด้นดั้น จนถลำมนต์กวี ชี้ช่อง เหมือนจองจำให้กรอ

หลวงพ่อชาสอนไว้ อย่าหลงไหลในรูปขันธ์ หนังขนผมเล็บฟัน ภายนอกนั้นภาพลวงตา ดั่งปลาหลงกินเหยื่อ เพราะหลงเชื่อไม่คิดว่า ตะขอซ่อนฝังมา เบ็ดเกี่ยวปลาทิ่มคาปาก ตะขอเกี่ยวปากไว้ ดิ้นเท่าไรหนีลำบาก ดั่งคนที่