สวัสดีค่ะอยากขอคำปรึกษา เราประสบปัญหาคนในครอบครัวฆ่าตัวตายโดยการแขวนคอ
ถ้าไม่นับน้องที่อายุ2 ขวบตื่นมาเจอแล้วร้องไห้(น้องไม่มีอาการอะไรหลังจากเหตุการณ์นี้นอจากถามหาผู้ตายปกติว่าไปไหนและพาไปพบจิตแพทย์เด็กเรียบร้อย)
เท่ากับเราเป็นคนแรกที่เจอศพ ผลกระทบกับเราคือ เมื่อสมองว่างหรือหลับตาหรือแม้แต่กระทั่งตอนเรียนเราจะนึกถึงภาพที่
เราวิ่งลงจากบ้านมาพบศพตลอด เราไม่สามารถควบคุมความคิดเหมือนมันเข้ามาแบบ automatic ณ ตอนนั้นช็อคและทำอะไรไม่ถูก รู้สึกใจหวิวมือชา เหมือนใจมันหล่นลงไปตาตุ่มในวันเกิดเหตุและอาการนี้เกิดขึ้นกับเราอีกและส่งผลตลอดเมื่อมีภาพนี้เข้ามาในหัว
เป็นความรู้สึกที่เหมือนร่างกายถูกตรึงชั่วขณะ ใจเต้นแรงขึ้น แต่ด้วยความรับผิดชอบและภาระหน้าที่ เราดำเนินชีวิตไปปกติอย่างเข้มแข็.แม้จะเสียใจมากแค่ไหน เพราะคนที่จากไปไม่เคยเล่าความทุกข์ให้ฟังเพราะกลัวคนในครอบครัวทุกข์ใจไปด้วย และไม่สามารถจับความผิดปกติใดๆได้เลย
เรามีความรู้สึกโทษตัวเองที่ไม่สามารถช่วยทัน และมีคำถามค้างคาใจตลอดเวลาต่อคนที่จากไปว่าทำไม? เพราะอะไร?
ถึงแม้รู้คำตอบทีหลังก็ยังไม่สามารถที่จะสลัดภาพความทรงจำที่เลวร้ายนี้ออกไปได้ เราค่อนข้างมั่นใจว่าค่อนข้างจิตใจเข้มแข็ง
แต่อาการที่เกิดขึ้นกับเราในระยะเวลา3เดือนนี้ทำให้เรารู้สึกไม่แน่ใจว่าเราใกล้เข้าสู่ภาวะซึมเศร้าหรือเปล่า เพราะเราดำเนินชีวิตปกติ ทำหน้าที่ตัวเอง
ให้ดีที่สุดในแต่ละวัน ไม่มีความคิดอยากฆ่าตัวตายนะคะคือรักตัวกลัวตายเหมือนมนุษย์ทั่วไป แต่ภาพในวันนั้นอยู่ในห้วงความคิดเราเมื่อใช้ความคิด
หรือแม้กระทั้งหลับตาตอนนอนตอนขับรถ แล้วแต่ช่วงเวลาในแต่ละวัน เราควรเอาตัวเองไปพบจิตแพทย์อย่างจริงจังหรือเปล่าคะ