ปัจจุบัน จขกท เป็นคนมีความเครียดเรื่องการเลือกสายงานมากเพราะเคยทำงานมาตั้งแต่ จัดซื้อ แอดมิน โลจิกติกส์ เซลล์ การตลาด ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสายธุรกิจ(บริหาร) จริงๆเรามีเป้าหมายในชีวิตการทำงานคือ เราอยากเป็นนักบริหารที่รู้ตั้งแต่หัวจรดเท้า เราจึงเลยเรียนบริหาร แต่ถ้าถามใจลึกๆว่าชอบไหม บอกเลยว่าไม่ชอบเรียนเลยอะมันฝืนๆอย่างไงก็ไม่รู้แต่ก็ดันจนจบมาได้ สายงานที่ว่ามาเราไม่ชอบเลยเอาจริงๆ จนได้ลองเป็นนักแปล และสอนพิเศษ ปรากฏว่าเราค่อนข้างแฮปปี้แต่รายได้กลับไม่แฮปปี้เท่าไร (เป็นนักแปลในบริษัทเงินเดือนประมาณ 20K เมื่อเทียบกับบริหาร 50K) จริงๆเราค้นพบตัวเองว่าเราเป็นคนชอบภาษาต่างประเทศมาก ถึงขนาดนอนฝันเป็นภาษาต่างประเทศ เคยสอนเพื่อนสอบภาษาอังกฤษจากคะแนน 5/30 จนได้ 25/30 ได้รีวิวจากการสอนพิเศษว่าสอนได้เยี่ยมและแปลได้ดี

ปัญหาคือเราเป็นคนชอบเปรียบเทียบกับคนอื่นครับ เราเลยรู้สึกเสียใจที่เราเรียนผิดสาย รู้สึกเสียใจที่หางานที่เงินเดือนน้อยทั้งที่คนอื่น 60K ไปแล้ว หางานในบริษัทที่มีปัญหาทั้งๆที่เป็นคนเก่งระดับนึง (อยู่ผิดที่ผิดทาง) เราเลยไม่เข้าใจว่าเพื่อนๆ หาคำว่า "ความก้าวหน้า" และ "ความชอบในงาน" อย่างไร บางครั้งเราชอบคิดมีอคติว่า เป็นครูอาจารย์เดี๋ยวนี้เงินเดือนไม่พอกินหรอก (ก็จริง) ต่อไปอาชีพบางอย่างก็คงหายไปเพราะเทคโนโลยีมาแทนที่ (เช่นงานแปล งานล่ามเพราะอนาคตอาจจะมีหุ่นยนต์ทำงานได้แทนคน) อีกอย่างเรากลัวถูกมองว่าทำไมเราไปยึดอาชีพเล่านั้น สังคมมองว่าเป็นนักบริหารดีกว่า เงินก็ดีกว่า ไม่ต้องลงทุนอะไรเยอะ หรือแม้แต่จะยึดติดทำไมกับงานที่ชอบเพราะไม่มีงานที่ชอบในโลกนี้ เป็นต้น

ขออภัยที่เนื้อหากระทู้อาจจะดูไร้สาระสำหรับผู้อ่านบางคนแต่เป็นแค่มุมหนึ่ง