สวัสดีครับ อีกไม่กี่เดือนผมจะเป็นเด็กจบใหม่ครับจากมหาลับในกรุงเทพ ภูมิลำเนาผมอยู่ที่จังหวัดยโสธรครับ ตอนนี้พ่อกับแม่ผมยากจนมาก ย้ายมาทำงานรับจ้างกรุงเทพหมด ไม่มีใครอยู่บ้านนอกเลย เค้ากดดันให้ผมรีบทำงาน จะได้กลับบ้านแล้วผมหาเงินเลี้ยงท่านเร็ว ๆ ส่วนตัวผมอยากเรียนต่อป.โทมากเลยครับเพราะมหาลัยผมแจกทุนเยอะมาก แต่ทางบ้านเค้าไม่เข้าใจหรอกครับ เพราะเค้ารอเวลานี้มานาน เค้าป่วยด้วย  ผมต้องทำงานอย่างเดียวเท่านั้น ผมเองก็สงสารท่านด้วย ทางเดียวที่ผมทำได้คือสอบบรรจุเป็นครูบ้านนอกครับ ผมเองไม่ค่อยชอบระบบราขการเท่าไหร่ ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ผมกลัวว่าจะไม่ได้พัฒนาศักยภาพที่ผมมี (ขอโทษด้วยครับผมค่อนข้างเป็นพวกคงแก่เรียน) ผมกลัวว่าผมจะตายไปพร้อมกับระบบการศึกษาของไทย อีกอย่างคือเงินเดือนที่ได้รับก็กลัวไม่พอ กลัวว่าจะไม่ได้สอนพิเศษ (ปกติผมสอนพิเศษ) อีกทั้งในวงเพื่อนของผมทั้งหมดก็ไม่มีครศรัทธาเลยในระบบราชการของไทย มีแต่คนอยากออกนอกประเทศทั้งนั้น

ด้วยความที่ผมก็ค่อนข้างมีหัวคิดแนว liberal อยู่ ผมก็อยากออกไปเผชิญโลกภายนอกบ้าง ตอนนี้มีโครงการ work and travel อยู่ ผมควรคว้าโอกาสนี้ไปสะสมประสบการณ์และหาโอกาสไปต่อต่างประเทศ หางานทำที่โน่น มีรายได้เล็กน้อยส่งทางบ้านหรือไม่ หรือผมควรหยุดทุกความทะเยอะทะยานแล้วกลับไปเป็นครูบ้านนอกครับ ?


ช่วยผมช่างใจด้วยครับ บางคำพูดอาจจะดูแรงไปต้องขออภัยด้วย แต่ทุกถ้แยคำที่ผมพิมพ์ในกระทู้นี้มีเหตุผล support ทั้งหมดครับ


รบกวนผู้รู้ครับ