สวัสดีค่ะ คืออ...เราอยู่ม.2 เรียนได้เกรด 3.98 บ้านไม่รวย เราเรียน รร.ขยายโอกาส
มีคุณครูประจำชั้นเป็นครูเเฝด เรารู้สึกว่าครูไม่สนใจเราเลย ตอนนั้นมีการเเจกทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนจนจบม.3 ได้เทอมละ1500-2000 บาท ครูจึงมาถามนักเรียนว่าให้บอกรายได้พ่อเเม่ สภาพความเป็นอยู่ที่บ้าน เดี๋ยวครูจะส่งข้อมูลไปไห้เขา ครูบอกว่าอยากไห้นักเรียนได้ทุนทุกคน เเต่ครูไม่ได้ถามเราคนเดียวในห้อง ครูเเค่มองผ่านๆ เเล้วหันไปถามคนอื่น ครูไม่ยิ้มกับเรา เดินผ่านไม่สนใจ จนทุนการศึกษามาเเจก เพื่อนๆหนูได้หมดหนูไม่ได้เเค่คนเดียวเเต่ก็ไม่เป็นไรตั้งใจเรียนค่อยทำงานดีๆเอาก็ได้ จนวันนั้นเพื่อนผู้ชายมันมาด่าเรา เราเลยด่ามันกลับครูมาได้ยินพอดีผู้ชายมันวิ่งหนีครูก็ไม่รู้เเละมาด่าเราว่าต่อหน้าทำเป็นเด็กดี ลับหลังโหวกเหวกโวยวายไม่มีมารยาท ทั้งๆที่ทำดีล้านครั้ง ทำไม่ดีครั้งเดียวเปลี่ยนชีวิตเราเลย วันต่อมาครูเอาไปบอกเพื่อนๆในห้องถึงพฤติกรรมของเราเเละด่าๆจ้องๆมาที่เรา เรารู้สึกอึดอัดไม่ชอบเลย เราเลยร้องไห้โฮกกกลางห้องเลย
พอครูด่าเสร็จครูเดินมาบอกว่าให้เช็ดน้ำตาเเล้วไปเรียนวิชาต่อไปได้เเล้ว พอถึงวิชาวิทย์ครูวิทย์เข้ามาถามว่าร้องไห้ทำไม
ตอนนั้นเราเสียใจมากก กลับไปร้องไห้ที่บ้านมันเป็นเเบบนี้มาเป็นปีๆเเล้ว หลายครั้งด้วยเหมือนเราถูกเเกล้งตลอดไม่อยากไปรร. เบื่อข้างนอก ไม่คุยกับใคร ร้องไห้บ่อยจนเกือบบ้า
จนกลายมาเป็นคนเงียบๆเพื่อนๆล้อยังใงเราก็เงียบจนไม่มีใครเข้ามาคุยด้วย จนถึงตอนนี้
ผลการเรียนต่ำลง ความจำสั้น หิวเเต่ไม่อยากกินอะไร อ่อนไหวง่าย
ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรเลยทั้งวันๆนึง เคยบอกเเม่เเล้วว่าอยากย้ายโรงเรียน เเต่สงสารเเม่
เราควรทำใงดี ตอนนี้เรามันเเย่มาก
ครูไม่สนใจ
มีคุณครูประจำชั้นเป็นครูเเฝด เรารู้สึกว่าครูไม่สนใจเราเลย ตอนนั้นมีการเเจกทุนการศึกษาสำหรับนักเรียนจนจบม.3 ได้เทอมละ1500-2000 บาท ครูจึงมาถามนักเรียนว่าให้บอกรายได้พ่อเเม่ สภาพความเป็นอยู่ที่บ้าน เดี๋ยวครูจะส่งข้อมูลไปไห้เขา ครูบอกว่าอยากไห้นักเรียนได้ทุนทุกคน เเต่ครูไม่ได้ถามเราคนเดียวในห้อง ครูเเค่มองผ่านๆ เเล้วหันไปถามคนอื่น ครูไม่ยิ้มกับเรา เดินผ่านไม่สนใจ จนทุนการศึกษามาเเจก เพื่อนๆหนูได้หมดหนูไม่ได้เเค่คนเดียวเเต่ก็ไม่เป็นไรตั้งใจเรียนค่อยทำงานดีๆเอาก็ได้ จนวันนั้นเพื่อนผู้ชายมันมาด่าเรา เราเลยด่ามันกลับครูมาได้ยินพอดีผู้ชายมันวิ่งหนีครูก็ไม่รู้เเละมาด่าเราว่าต่อหน้าทำเป็นเด็กดี ลับหลังโหวกเหวกโวยวายไม่มีมารยาท ทั้งๆที่ทำดีล้านครั้ง ทำไม่ดีครั้งเดียวเปลี่ยนชีวิตเราเลย วันต่อมาครูเอาไปบอกเพื่อนๆในห้องถึงพฤติกรรมของเราเเละด่าๆจ้องๆมาที่เรา เรารู้สึกอึดอัดไม่ชอบเลย เราเลยร้องไห้โฮกกกลางห้องเลย
พอครูด่าเสร็จครูเดินมาบอกว่าให้เช็ดน้ำตาเเล้วไปเรียนวิชาต่อไปได้เเล้ว พอถึงวิชาวิทย์ครูวิทย์เข้ามาถามว่าร้องไห้ทำไม
ตอนนั้นเราเสียใจมากก กลับไปร้องไห้ที่บ้านมันเป็นเเบบนี้มาเป็นปีๆเเล้ว หลายครั้งด้วยเหมือนเราถูกเเกล้งตลอดไม่อยากไปรร. เบื่อข้างนอก ไม่คุยกับใคร ร้องไห้บ่อยจนเกือบบ้า
จนกลายมาเป็นคนเงียบๆเพื่อนๆล้อยังใงเราก็เงียบจนไม่มีใครเข้ามาคุยด้วย จนถึงตอนนี้
ผลการเรียนต่ำลง ความจำสั้น หิวเเต่ไม่อยากกินอะไร อ่อนไหวง่าย
ไม่เคยมีความรู้สึกอะไรเลยทั้งวันๆนึง เคยบอกเเม่เเล้วว่าอยากย้ายโรงเรียน เเต่สงสารเเม่
เราควรทำใงดี ตอนนี้เรามันเเย่มาก