ตามหัวเรื่องเลยค่ะ

ตั้งแต่ระบบวาณิชย์ (ในที่นี้หมายถึงการค้าขาย) ถูกโยกย้าย เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมที่อยู่หน้าร้านไปสู่หรือให้ความสำคัญกับแผล็ตฟอร์มวาณิชย์ออนไลน์กันมากขึ้น พึ่งพากลไกเทคโนโลยีกันมากขึ้น พึ่งพาแรงงานคนน้อยลง ผู้คนที่หันไปซื้อผ่านวาณิชย์ออนไลน์กันมาก ส่งผลให้ผู้คนที่เคยซื้อผ่านหน้าร้านกันน้อยลง จนกิจการวาณิชย์หน้าร้านหลายแห่งต้องทยอยปิดตัวลงไป ห้างร้านบางแห่งเริ่มไม่ค่อยมีผู้คนเดินหรือซื้อของเลย ร้านขายของชำที่เคยขายได้บ้างก็ซบเซาลงอย่างมาก

บางครั้งก็แอบคิดอยู่เหมือนกันนะคะว่าเราพึ่งพาวาณิชย์ออนไลน์กันมากเกินไปหรือเปล่า ถ้าหากย้อนกลับมาสู่วิถีวาณิชย์หน้าร้านอย่างแต่ก่อนบ้างจะดีไหม ห้างต่าง ๆ ร้านรวงจะได้กลับมาครึกครื้นมีผู้คนเดินจับจ่ายซื้อของกันอีกอย่างที่เคยเป็นมา และจะได้ไม่ทำให้เมืองทั้งเมืองกลายเป็นเมืองร้างน่ะค่ะ