เรากับสามีอายุห่างกัน 18 ปี  เราคบกันมาจะขึ้นปีที่ 6 แล้ว เราแต่งงานกันแล้วมีโซ่รักคล้องใจ 1 คน เป็นผู้ชาย อายุ 3 ขวบ ก็รักกันปกติ ความรักราบรื่นมาก แบบครอบครัวอบอุ่นเลยแหละ จนเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมา สาเราเริ่มนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด เราเลยถามว่าเป็นอะไร มีอะไรบอกหนูนะ สาเราก็บอกว่า "เราเลิกกันเถอะ พี่เบื่อมาก พี่คิดดีแล้ว คิดมาเป็นเดือนแล้ว"

   พระเจ้า!! เราได้ยินถึงกับน้ำตาแตก ร้องไห้ฟูมฟาย ทำไมทำแบบนี้ หนูผิดอะไร ทำไมไม่รักหนูแล้ว  เราเหมือนคนบ้า ถามหาแต่เหตุผลว่า ทำไมๆๆๆๆๆๆ เค้าบอกว่า เกิดจากเราไม่ไว้ใจเค้าเวลาที่เค้าออกไปกินข้าวกับลูกค้าข้างนอก เราโทรตามทุกชั่วโมง แต่เหตุผลที่เราตามคือ เราเป็นห่วงเค้า ถ้ากินเหล้าจะกลับบ้านได้ไหม จะมีด่านไหม อย่ากินเยอะนะ จะกลับได้หรือเปล่า ความห่วงเกินเหตุของเรา ทำให้สามีไม่ชอบ หาว่าไม่ไว้ใจ สาบอกว่าพี่ทนคำถามแบบนี้มาตลอดหลายปี เหมือนกันคอยเช็คตลอด ไม่ไว้ใจพี่เลย เห้อ!!!!  แล้วสาเราก็ขอกลับไปอยู่บ้าน หายไปเลย 1 อาทิตย์ เราพยายามติดต่อก็ไม่ได้ บอกก่อนไปว่า ขอเวลาคิดหน่อย สับสน

       จนวันนี้เราตามง้อเค้าตลอด เราทนไม่ได้ เราร้องไห้ทุกคืน กินไม่ได้ นอนไม่หลับ (ไม่ใช่ไม่อยากกินไม่อยากนอนนะ แต่มันไม่หิวกับนอนไม่หลับเลย)  เค้าบอกเค้าตัดสินใจดีแล้ว ขอเลิก จะจ่ายค่าเลี้ยงดูลูกให้ เห้ย!!!! คือเราผิดมากเลยไหม เราขอโอกาสเค้า เราอ้อนวอน อยากให้เค้ากลับมา เราบอกว่า หนูขอโอกาสอีกครั้งนึงได้ไหม หนูจะไม่โทรตามแล้วทุกครั้งที่ออกไป ให้โอกาสหนูเถอะ เค้าบอกว่า ทนอยู่กับคนที่ไม่รักไม่ได้แล้ว เค้าพยายามนึกภาพเรามีความสุขกัน รักกันได้ไง นึกไม่ออกเลยสักภาพ มันหายไปหมดแล้ว แต่ภาพในสมองเรามาเต็มตั้งแต่จีบยันปัจจุบัน เราจำได้หมด น้ำตาไหลพราก

     ตอนนี้เราแย่มากๆ ร้องไห้จนจะบ้า เรารักเค้ามากๆ ตอนนี้เราอ่อนแอที่สุด 😢  ลูกเราก็ถามหาแต่ปะป๊าๆ ยิ่งมองหน้าลูก น้ำตานี่ไหลเลย

*เราคิดว่าสาเราอาจจะยังไม่มีคนอื่นเพราะเรื่องผู้หญิงไม่เคยมีเลย ตอนอยู่ด้วยกันก็ไม่เคยปิดบังอะไร เราไม่มีเซ้นเรื่องผู้หญิงเลย