สวัสดีค่ะ เรามีเรื่องอยากจะปรึกษาค่ะ คือขอเกริ่นก่อนนะคะ คือเราไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ค่ะว่าที่เราร้องออกมามันเพราะอะไร ปกติเราเป็นคนไม่เอาอะไรกลับไปคิด และไม่ใช่คนคิดมาก เราเป้นคนที่เราจะมีความสุขอยู่ตลอด กวนตีน อยู่กับเพื่อนสนิทไม่ค่อยร้องไห้นานน๊านนนทีจะร้อง และเรื่องที่เราจะมาคุยในวันนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับความเครียดเลย ไม่ได้อกหัก ไม่ได้โดนครูดุ เอาเป้นว่าตัดภาพที่คนที่เขาชอบร้องไห้เรื่องพวกแบบนี้ไปเลยค่ะ
มาเข้าเรื่องดีกว่าคือว่า วันนี้เราน้ำตาคลอเบ้า จนไหลออกมา ซึ่งมันเกิดจากว่าเราเป็นเด็กใหม่เข้ามาใหม่ตอนม.3(เข้ากลางคัน) ซึ่งมันเป็นวันเปิดเทอมของเทอม2 และ อาจารก็จะเอาสมุดนู่นนี่มาให้เขียน พวก สมุดปพ. ซึ่งของเราแน่นอนเด็กใหม่เล่มก็จะว่างๆ แต่บางอันก็เขียนไปแล้วตอนเทอม1 อาจารเอานี่แหละมาให้เขียน ซึ่งเราก็เขียน ดูของเพื่อนไปมา แล้วพออาจารประจำชั้นเดินมาเราก็กล้าๆกลัว ที่จะถามว่าอันนี้หนูต้องเขียนไหมคะ ซึ่งจะบอกว่าอาจารไม่ได้ด่า ดุ เรา ไม่ได้ทำให้เราเสียใจมาก่อนน่ะคะ อาจารใจดีมากค่ะ ไม่เคยเห็นดุเพื่อนในห้องเลย พออาจารเดินมาอาจารก้บอกค่ะว่าตรงนี้เขียนน่ะ ตรงนี้เว้นไว้ก่อน ซึ่งนั้นแหละค่ะสิ่งที่เกิดขึนคือน้ำตาเริ่มคลอเบ้า และเราก็พยายามทำตาโตๆไว้ไม่ให้ไหล สรุปก็ไหลออกมา แต่อาจารไม่เห็นว่าเราร้องไห้น่ะคะ น่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้องไห้ แต่พอเราเริ่มโอเค เราก็เขียนต่อไป พอเราเขียนสักพัก ละคำพูดของอาจารมันก็เข้ามาในหัว น้ำตาก็เริ่มคลกอเบ้าอีกค่ะ เราเป็นแบบนี้หลายครั้งมาก แต่เราไม่ได้ร้องไห้ข้ามวันข้ามคืนน่ะ แค่น้ำตาคลอ น้ำตาซึม พอน้ำตาหายไปก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม. เลยไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร sensitive หรอ ?อ่อนไหวง่ายหรอ? คิดมากหรอ? กลัวหรอ? แล้วก็มีอีกเรื่องค่ะ ตอนเราเปิดเทอม2-3วัน แรกเราก็เป็นค่ะ เหมือนกล้าๆกลัว พอเข้าแถวเจอเพื่อนใหม่มาถามชื่อเราก้ไม่ได้ร้องน่ะ แต่พอเข้าห้องเจออาจาร ก็เริ่มมาล่ะ เสียงเริ่มสั่น คลอเบ้านิดๆ พอลงไปพัก เจอไรนู่นนี่ก็เริ่ม คิดถึงเพื่อนเก่า (อันนี้น่าจะปกติไหมคะ คถ.เพื่อนเก่าเป็นธรรมดา ) กลับบ้านอยู่ในรถ ร้องไห้หนักเลยค่ะ เหมือนเด็กเลยไม่อยากเรียนแล้ว ร้องไห้อย่าเงี่ย ซึ่งอยู่ที่โรงเรียนใหม่ไม่มีใครแกล้งเราเลยน่ะ มีแต่คนเข้าหาเรา ชื่ออะไร มาจากไหน ชื่อเล่นชื่ออะไร ไม่ได้ทิ้งเราให้อยู่คนเดียว แล้วก็มีอีกเหมือนกันค่ะ ตอนเด็ก สมัยป.3 ตอบคำถามไม่ได้ ร้องไห้ค่ะ ซึ่งอาจารไม่ได้ว่าเลยย จำได้ว่าตอนเด็กเป็นเด็กงอแงค่ะ มาเปิดเจอสมุดบันทึกตอนเด็ก อาจารเขียนว่างอแง ทำงานไม่ทันก็ร้องไห้ ตอบไม่ได้ร้องไห้
นั่นแหละคะคือเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา คือร้องไห้แบบไม่มีใครทำไรก็ร้องออกมาแล้ว คือเราเป็นอะไรหรอคะ? เข้าข่ายศรึมเศร้าไหมคะ ช่วยบอกๆกันหน่อยนะคะอยากรู้มากๆ เป้นตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ม.3แล้ว ก็เป้นอยู่ ปล.ขอย้ำว่าไม่ได้ร้องเพราเครียด เกรดตก ครูด่า แฟนทิ้ง พ่อแม่ไม่มาคอยดูแล แล้วก้เราไม่ได้เป็นแบบนี้ตลอดน่ะคะ เป็นบางครั้งบางครา
ยังไงก็ขอบคุณคนที่มาบอกด้วยน่ะคะ ขอบคุณค่ะ
จู่ๆก็ร้องไห้ออกมา คือยังไง ช่วยเข้ามาตอบหน่อยนะคะ
มาเข้าเรื่องดีกว่าคือว่า วันนี้เราน้ำตาคลอเบ้า จนไหลออกมา ซึ่งมันเกิดจากว่าเราเป็นเด็กใหม่เข้ามาใหม่ตอนม.3(เข้ากลางคัน) ซึ่งมันเป็นวันเปิดเทอมของเทอม2 และ อาจารก็จะเอาสมุดนู่นนี่มาให้เขียน พวก สมุดปพ. ซึ่งของเราแน่นอนเด็กใหม่เล่มก็จะว่างๆ แต่บางอันก็เขียนไปแล้วตอนเทอม1 อาจารเอานี่แหละมาให้เขียน ซึ่งเราก็เขียน ดูของเพื่อนไปมา แล้วพออาจารประจำชั้นเดินมาเราก็กล้าๆกลัว ที่จะถามว่าอันนี้หนูต้องเขียนไหมคะ ซึ่งจะบอกว่าอาจารไม่ได้ด่า ดุ เรา ไม่ได้ทำให้เราเสียใจมาก่อนน่ะคะ อาจารใจดีมากค่ะ ไม่เคยเห็นดุเพื่อนในห้องเลย พออาจารเดินมาอาจารก้บอกค่ะว่าตรงนี้เขียนน่ะ ตรงนี้เว้นไว้ก่อน ซึ่งนั้นแหละค่ะสิ่งที่เกิดขึนคือน้ำตาเริ่มคลอเบ้า และเราก็พยายามทำตาโตๆไว้ไม่ให้ไหล สรุปก็ไหลออกมา แต่อาจารไม่เห็นว่าเราร้องไห้น่ะคะ น่าจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าร้องไห้ แต่พอเราเริ่มโอเค เราก็เขียนต่อไป พอเราเขียนสักพัก ละคำพูดของอาจารมันก็เข้ามาในหัว น้ำตาก็เริ่มคลกอเบ้าอีกค่ะ เราเป็นแบบนี้หลายครั้งมาก แต่เราไม่ได้ร้องไห้ข้ามวันข้ามคืนน่ะ แค่น้ำตาคลอ น้ำตาซึม พอน้ำตาหายไปก็ใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม. เลยไม่เข้าใจว่าเราเป็นอะไร sensitive หรอ ?อ่อนไหวง่ายหรอ? คิดมากหรอ? กลัวหรอ? แล้วก็มีอีกเรื่องค่ะ ตอนเราเปิดเทอม2-3วัน แรกเราก็เป็นค่ะ เหมือนกล้าๆกลัว พอเข้าแถวเจอเพื่อนใหม่มาถามชื่อเราก้ไม่ได้ร้องน่ะ แต่พอเข้าห้องเจออาจาร ก็เริ่มมาล่ะ เสียงเริ่มสั่น คลอเบ้านิดๆ พอลงไปพัก เจอไรนู่นนี่ก็เริ่ม คิดถึงเพื่อนเก่า (อันนี้น่าจะปกติไหมคะ คถ.เพื่อนเก่าเป็นธรรมดา ) กลับบ้านอยู่ในรถ ร้องไห้หนักเลยค่ะ เหมือนเด็กเลยไม่อยากเรียนแล้ว ร้องไห้อย่าเงี่ย ซึ่งอยู่ที่โรงเรียนใหม่ไม่มีใครแกล้งเราเลยน่ะ มีแต่คนเข้าหาเรา ชื่ออะไร มาจากไหน ชื่อเล่นชื่ออะไร ไม่ได้ทิ้งเราให้อยู่คนเดียว แล้วก็มีอีกเหมือนกันค่ะ ตอนเด็ก สมัยป.3 ตอบคำถามไม่ได้ ร้องไห้ค่ะ ซึ่งอาจารไม่ได้ว่าเลยย จำได้ว่าตอนเด็กเป็นเด็กงอแงค่ะ มาเปิดเจอสมุดบันทึกตอนเด็ก อาจารเขียนว่างอแง ทำงานไม่ทันก็ร้องไห้ ตอบไม่ได้ร้องไห้
นั่นแหละคะคือเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา คือร้องไห้แบบไม่มีใครทำไรก็ร้องออกมาแล้ว คือเราเป็นอะไรหรอคะ? เข้าข่ายศรึมเศร้าไหมคะ ช่วยบอกๆกันหน่อยนะคะอยากรู้มากๆ เป้นตั้งแต่เด็กยันตอนนี้ม.3แล้ว ก็เป้นอยู่ ปล.ขอย้ำว่าไม่ได้ร้องเพราเครียด เกรดตก ครูด่า แฟนทิ้ง พ่อแม่ไม่มาคอยดูแล แล้วก้เราไม่ได้เป็นแบบนี้ตลอดน่ะคะ เป็นบางครั้งบางครา
ยังไงก็ขอบคุณคนที่มาบอกด้วยน่ะคะ ขอบคุณค่ะ