เป็นเรื่องที่ก็ไม่ควรเครียด แต่ก็เครียดอ่ะค่ะ อาจจะเป็นเพราะอายุ 33 ย่างเลข 4 อะไรที่ก่อนนี้ไม่เคยคิด มาคิดเอาช่วงอายุนี้ซะหลายเรื่อง เรารู้จักกับแฟนตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัยค่ะ เป็นเพื่อนกันเค้ามาจีบ เราก็ดูๆกัน 3 ปีถึงเป็นแฟน ช่วงปีที่เจ็ดนี่เป็นช่วงที่เกือบเลิกกันค่ะ เราเป็นฝ่ายบอกเลิกเค้าตลอด เพราะเราไม่แน่ใจว่าเราต้องการอะไรในชีวิตและความรักคืออะไรเราก็ไม่รู้ เค้าเป็นฝ่ายไม่ปล่อยไป แล้วสาเหตุที่ให้เลิกกันจริงๆจังๆมันก็ไม่ได้มีขนาดนั้น เพราะเค้าก็เหมือนไม่ได้ทำอะไรผิด (เราเป็นคนไม่เชคโทรศัพท์แฟน ไม่มีเฟสบุ้คแฟน ไม่ได้ add friend กัน ไม่มีรหัสอะไรใดๆทั้งนั้น ถือคติว่าอยากทำไรก็ทำ ไม่อยากเอามาเป็นเรื่องให้ไม่สบายใจ) ระหว่างที่คบกันมา มันเนิบมากค่ะ ไม่เคยมีอะไรพิเศษ พวกวันเทศกาลต่างๆตัดไป เราก็ไม่เคยคาดหวังค่ะ ลึกๆก็เฉยๆ มีก็ดี ไม่มีไม่เป็นไร ที่ผ่านมาคือไม่มี 5555 เจอกันก็กินข้าว แยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมัน ไปเที่ยวตจวบ้าง ต่างประเทศบ้าง (เราก็ออกส่วนของเรา เค้าก็ออกมากกว่าหน่อย แต่ปกติเราก็จะแชร์กันจ่าย) เป็นแบบนี้มาตลอด

เค้าก็ทำงานประจำที่บริษัท + ทำงานที่บ้าน เวลาไม่ค่อยมี เสาร์-อาทิตย์ไม่เคยมีกิจกรรมร่วมกัน แต่เราก็ปรับตัวโดยหากิจกรรมทำ ไปวิ่งที่สวนคนเดียวอะไรแบบนี้ คือเราอยู่ได้ เราปรับตัวได้ค่ะ ที่ผ่านมาเราก็เลยรู้สึกว่าการคบกันมันไม่ได้ยากเย็น ไม่ต้องพยายาม ไม่ค่อยทะเลาะกัน แต่มันเหมือนความรู้สึกที่เรามีต่อเค้ามันลดลงไปเรื่อยๆเหมือนกัน เราไม่แน่ใจว่าเรารู้สึกกับเค้าแบบเพื่อนรึเปล่า แค่เค้าไม่ยอมเลิกกับเรา ไอ้เราก็เลิกไม่เป็นเพราะเป็นเพื่อนกันมานาน ตอนนี้คือทำอะไรไม่ถูก ไม่เคยมีแฟนด้วย

ตอนนี้โคตรจะกลุ้มใจ งงตัวเองว่าควรทำไงต่อไป ระหว่างที่คบกับแฟน มีคนมาจีบเรื่อยๆค่ะ ตอนนี้ก็มี แต่เราจะบอกทุกคนที่เข้ามาว่ามีแฟนแล้วคบกัน10กว่าปี ก็จะมีประเภทที่ถอย ไม่ไปต่อ กับประเภทที่เค้าก็อยากคุยต่อ เราก็คุยในแบบที่มีขอบเขต แต่แบบเราอยากใช้เวลาทำความรู้จักก่อนไง (เราก็เป็นคนไม่ได้ไว้ใจใครง่ายๆขนาดนั้น เราขอเวลาเรียนรู้กันก่อนได้มั้ย) แต่ส่วนมากผู้ชายพออายุ 30++ กันชอบรีบคุยรีบคบ รีบอยากจะไป base ถัดไป เรื่อง18+ไรงี้ ทำให้เราต้อง fade เลยไม่ได้ทำความรู้จักกับใครต่อ ไม่อยากให้ความหวังใครด้วย เพราะคงไม่ได้ให้ในสิ่งที่เค้าต้องการโดยเฉพาะเรื่องแบบนั้น

เราไม่รู้ว่าอนาคตเรายังอยากจะอยู่กับแฟนคนนี้มั้ย อย่างตอนนี้เราทั้งสองคนก็อายุ 33 เค้าไม่ได้แพลนว่าจะซื้อบ้านสำหรับครอบครัว เค้ามองว่าที่บ้านเค้าก็โอเคอยู่แล้ว มีห้อง มีพื้นที่ถ้าอนาคตจะมีครอบครัวกัน แต่เราไม่ค่อยเห็นด้วย เราเป็นพวกสันโดษ บางทีเราชอบอยู่เงียบๆ เรามาซื้อคอนโดเพราะจะอยู่เองผ่อนเองคนเดียว ไม่ไกลจากบ้านปัจจุบันที่เราอยู่กับแม่ เพราะเราคงไม่สามารถไปอยู่บ้านเค้าได้ทุกวัน เราคงอึดอัดตาย อ้อ ทั้งนี้เรากับแฟนไม่ได้มีอะไรกันมา 2 ปีได้ เราก็ไม่อยากจะพูดไรมาก เพราะพูดจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว เราเป็นคนพูดตรงอยู่แล้วค่ะ แต่เค้าบอกว่า คือตอนนี้เค้ามองถึงครอบครัว มองเราเป็นภรรยาในอนาคต เค้าไม่อยากมีอะไรกับเราตอนนี้ เค้าเหมือนรู้สึกผิด เราฟังแล้วก็งงๆอึนๆนิดหน่อย มันมีงี้ด้วยเหรอวะ (แต่ก่อนหน้านี้ที่คบกันเคยมีอะไรกันแล้วนะคะ) เค้าก็จะโฟกัสงาน ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นเลย

พูดตามตรง เราอยากรู้ว่าข้างนอกนั้นมันมีคนที่เหมาะกับเรา ใช่สำหรับเราอยู่รึเปล่า แต่เราไม่มีโอกาสนั้นหรือเราปิดโอกาสตัวเอง จริงๆก็ไม่ได้มีใครเอาโซ่มาล่ามเรานะ แต่ไม่กล้าออกไปเองรึเปล่าไม่รู้ แฟนเรามุมนึงก็เป็นคนตั้งใจทำงาน เป็นคนรักครอบครัว แต่เรื่องอื่นเราไม่แน่ใจว่าจะอยู่กันยังไง เราไม่เคยอยู่ด้วยกัน (นานสุดคือไปเที่ยว 12 วัน) อยากได้คำแนะนำค่ะ ฮือออ