สวัสดีค่ะ นี่เป็นกระทู้แรกของเรานะ คือชอบอ่านกระทู้ความรักคนอื่นแล้วแชร์ตลอด ไม่เคยคิดว่าจะตั้งกระทู้เอง แต่ครั้งนี้มันหนักใจจริงๆค่ะ คือไม่แน่ใจว่าตัวเองควรทำยังไง
เราเป็นเด็กมหาลัยปีต้นๆค่ะ เรากับแฟนคบกันมาอีกไม่นานจะครบ1ปีค่ะ แต่เราไม่มั่นใจเลยว่าเรายังรักเค้าอยู่รึเปล่า เรายังต้องการมีเค้ามั๊ย เพราะทุกวันนี้ทะเลาะกันบ่อยค่ะ แต่ที่เป็นปัญหาอาจจะไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ คือเรารู้สึกว่าคู่เราไม่เหมือนคู่อื่น แฟนเราไม่หวาน ไม่ใส่ใจเราเหมือนคู่อื่น เวลามองคู่เพื่อนๆ คนรู้จักเราก็ได้แต่อิจฉาค่ะ คือแฟนเรานิสัยแบบเด็กๆ เป็นคนกวนๆ ชอบเล่นไปหมดทุกอย่าง ส่วนเราเป็นคนหงุดหงิดง่ายค่ะ บางเวลาที่เค้าเล่นแล้วเราจริงจังเราก็จะหงุดหงิด คือแรกๆเรารู้สึกรักเค้ามากกกกก จนมาถึงจุดนึงที่เรารู้สึกว่าเค้าใส่ใจเราไม่มากพอ เค้าเล่นมากไป จนเราเบื่อ ละเริ่มรู้สึกรักน้อยลง มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากอะค่ะ ที่เรารู้สึกว่าไม่เหมือนคู่อื่นๆบางเรื่องมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่พอรวมกันมันก็ใหญ่ค่ะ อย่างเช่นแบบเรางอนเค้าไม่ชอบง้อ เวลาคุยโทรศัพท์กันเราชอบชวนคุย เค้าก็ไม่ค่อยพูดจนไม่มีอะไรคุยแล้ววางไป เคยให้เค้าชวนเราคุยแต่เค้าไม่รู้จะพูดไรจนทะเลาะกันเลย อีกเรื่องที่ทำเราค่อนข้างเฟลก็คือแบบเราทำของขวัญแฮนด์เมดให้เค้า ตั้งใจทำแล้วใช้เวลานานมาก แต่พอได้รับไปเค้าดูเฉยๆมาก แบบดูไม่ดีใจไม่ซึ้งใจอะไรเลย ขอบคุณสักคำก็ไม่มี เราเคยทำเซอร์ไพรส์วันเกิดเค้าก็เฉยๆมากค่ะ คือหลายคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กนะ แต่คือแฟนคนเก่าที่เราเคยคบมาแต่ละคนดีมากค่ะ ดีจนบางครั้งเราก็รู้สึกเปรียบเทียบ ว่าเค้าดีใจทุกครั้งที่เราตั้งใจทำอะไรให้ เค้าอยากคุยกับเราเสมอไม่เคยเบื่อ อ่อแล้วก็มีอีกเรืองนึงค่ะที่เราเฟลสุดๆ คือเราเป็นคนคิดมาก เวลามีเรื่องเครียดๆแล้วร้องไห้ เค้าไม่เคยเป็นที่ปรึกษาให้เราได้เลย ไม่เคยทำให้เรารู้สึกดีขึ้นตอนเราเสียใจ เวลาเราร้องไห้เค้าก็แค่พูดสั้นๆว่าไม่เป็นไรนะแบบผ่านๆแล้วก็หายไป ปล่อยให้เราหายเองค่อยกลับคุยกัน ตอนแรกเราก็พยายามไม่คิดอะไร แต่นานๆไปมันก็สะสม ทั้งเรื่องที่ไม่สนใจเราเลย แล้วยังทะเลาะกันบ่อยอีก เราก็เบื่อและไม่แน่ใจว่ายังรู้สึกรักอยู่มั๊ย จนวันนึงเราไปเจอคอมเม้นในกระทู้นึงที่ถามเรื่องแต่งงานประมาณว่าควรจะแต่งมั๊ยแล้วมีคนบอกว่า "แม่เราบอกว่า ให้จินตนาการไปอีก 30 ปี ว่าถ้าคิดถึง หนทางอีก 30 ปีข้างหน้า โดยมีผช.คนนี้เดินร่วมทาง
ความรู้สึกนั้น คืออะไร "
คือพออ่านประโยคนี้เราคิดหนักมาก กับคนที่ผ่านๆมาเรามองเห็นอนาคตสวยงามที่เค้าดูแลเราดีมาตลอด แต่สุดท้ายเราก็ทิ้งเค้า กับแฟนคนปัจจุบันเราก็บอกเลิกแฟนเก่าเพื่อมาคุยกับเค้า เพราะตอนนั้นเราชอบเค้ามาก บางทีก็อาจจะเป็นกรรมมั้งคะ แต่คือกับคนนี้เรามองภาพในอนาคตดีๆไม่ออกเลย ไม่นึกว่าเค้าจะทำอะไรให้เรา นึกถึงแต่อยู่กันแบบเบื่อๆ ไม่ใส่ใจ แล้วก็ทะเลาะกัน แค่ปัจจุบันก็มีเรื่อง มีคำพูดนิดๆหน่อยๆให้เราเฟลทุกวันอยู่แล้ว
เราควรทำไงดีคะ ยิ่งใกล้วันครบรอบเรายิ่งคิดหนัก ว่าเราควรจะคบกันต่อจริงๆรึเปล่า ควรจะยื้อเวลารอให้แน่ใจกว่านี้ก่อนหรือบอกเลิกไปเลย? เราแค่เบื่อ หรือเราหมดรัก เราแค่ต้องการให้เค้าสนใจหรือยังไง เราก็ไม่เข้าใจตัวเองค่ะ มีใครเคยเป็นแบบนี้มั๊ยคะ
เคยรู้สึกไม่แน่ใจกับแฟนที่คบอยู่มั๊ยคะ ว่าเราควรจะคบกันต่อรึเปล่า
เราเป็นเด็กมหาลัยปีต้นๆค่ะ เรากับแฟนคบกันมาอีกไม่นานจะครบ1ปีค่ะ แต่เราไม่มั่นใจเลยว่าเรายังรักเค้าอยู่รึเปล่า เรายังต้องการมีเค้ามั๊ย เพราะทุกวันนี้ทะเลาะกันบ่อยค่ะ แต่ที่เป็นปัญหาอาจจะไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ คือเรารู้สึกว่าคู่เราไม่เหมือนคู่อื่น แฟนเราไม่หวาน ไม่ใส่ใจเราเหมือนคู่อื่น เวลามองคู่เพื่อนๆ คนรู้จักเราก็ได้แต่อิจฉาค่ะ คือแฟนเรานิสัยแบบเด็กๆ เป็นคนกวนๆ ชอบเล่นไปหมดทุกอย่าง ส่วนเราเป็นคนหงุดหงิดง่ายค่ะ บางเวลาที่เค้าเล่นแล้วเราจริงจังเราก็จะหงุดหงิด คือแรกๆเรารู้สึกรักเค้ามากกกกก จนมาถึงจุดนึงที่เรารู้สึกว่าเค้าใส่ใจเราไม่มากพอ เค้าเล่นมากไป จนเราเบื่อ ละเริ่มรู้สึกรักน้อยลง มันเป็นความรู้สึกที่อธิบายยากอะค่ะ ที่เรารู้สึกว่าไม่เหมือนคู่อื่นๆบางเรื่องมันอาจจะเป็นเรื่องเล็กๆ แต่พอรวมกันมันก็ใหญ่ค่ะ อย่างเช่นแบบเรางอนเค้าไม่ชอบง้อ เวลาคุยโทรศัพท์กันเราชอบชวนคุย เค้าก็ไม่ค่อยพูดจนไม่มีอะไรคุยแล้ววางไป เคยให้เค้าชวนเราคุยแต่เค้าไม่รู้จะพูดไรจนทะเลาะกันเลย อีกเรื่องที่ทำเราค่อนข้างเฟลก็คือแบบเราทำของขวัญแฮนด์เมดให้เค้า ตั้งใจทำแล้วใช้เวลานานมาก แต่พอได้รับไปเค้าดูเฉยๆมาก แบบดูไม่ดีใจไม่ซึ้งใจอะไรเลย ขอบคุณสักคำก็ไม่มี เราเคยทำเซอร์ไพรส์วันเกิดเค้าก็เฉยๆมากค่ะ คือหลายคนอาจจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กนะ แต่คือแฟนคนเก่าที่เราเคยคบมาแต่ละคนดีมากค่ะ ดีจนบางครั้งเราก็รู้สึกเปรียบเทียบ ว่าเค้าดีใจทุกครั้งที่เราตั้งใจทำอะไรให้ เค้าอยากคุยกับเราเสมอไม่เคยเบื่อ อ่อแล้วก็มีอีกเรืองนึงค่ะที่เราเฟลสุดๆ คือเราเป็นคนคิดมาก เวลามีเรื่องเครียดๆแล้วร้องไห้ เค้าไม่เคยเป็นที่ปรึกษาให้เราได้เลย ไม่เคยทำให้เรารู้สึกดีขึ้นตอนเราเสียใจ เวลาเราร้องไห้เค้าก็แค่พูดสั้นๆว่าไม่เป็นไรนะแบบผ่านๆแล้วก็หายไป ปล่อยให้เราหายเองค่อยกลับคุยกัน ตอนแรกเราก็พยายามไม่คิดอะไร แต่นานๆไปมันก็สะสม ทั้งเรื่องที่ไม่สนใจเราเลย แล้วยังทะเลาะกันบ่อยอีก เราก็เบื่อและไม่แน่ใจว่ายังรู้สึกรักอยู่มั๊ย จนวันนึงเราไปเจอคอมเม้นในกระทู้นึงที่ถามเรื่องแต่งงานประมาณว่าควรจะแต่งมั๊ยแล้วมีคนบอกว่า "แม่เราบอกว่า ให้จินตนาการไปอีก 30 ปี ว่าถ้าคิดถึง หนทางอีก 30 ปีข้างหน้า โดยมีผช.คนนี้เดินร่วมทาง
ความรู้สึกนั้น คืออะไร "
คือพออ่านประโยคนี้เราคิดหนักมาก กับคนที่ผ่านๆมาเรามองเห็นอนาคตสวยงามที่เค้าดูแลเราดีมาตลอด แต่สุดท้ายเราก็ทิ้งเค้า กับแฟนคนปัจจุบันเราก็บอกเลิกแฟนเก่าเพื่อมาคุยกับเค้า เพราะตอนนั้นเราชอบเค้ามาก บางทีก็อาจจะเป็นกรรมมั้งคะ แต่คือกับคนนี้เรามองภาพในอนาคตดีๆไม่ออกเลย ไม่นึกว่าเค้าจะทำอะไรให้เรา นึกถึงแต่อยู่กันแบบเบื่อๆ ไม่ใส่ใจ แล้วก็ทะเลาะกัน แค่ปัจจุบันก็มีเรื่อง มีคำพูดนิดๆหน่อยๆให้เราเฟลทุกวันอยู่แล้ว
เราควรทำไงดีคะ ยิ่งใกล้วันครบรอบเรายิ่งคิดหนัก ว่าเราควรจะคบกันต่อจริงๆรึเปล่า ควรจะยื้อเวลารอให้แน่ใจกว่านี้ก่อนหรือบอกเลิกไปเลย? เราแค่เบื่อ หรือเราหมดรัก เราแค่ต้องการให้เค้าสนใจหรือยังไง เราก็ไม่เข้าใจตัวเองค่ะ มีใครเคยเป็นแบบนี้มั๊ยคะ