ลี้มาหาแล้วค่ะ ตอนเอาคอมมาให้แม่มินไง แล้วเม่นบอกไปว่าอยู่รพ. เลยไม่ได้ตามต่อ (ก็ไม่ใช่แฟนนี่นะ ตามเฝ้าถึงรพ.ก็กระไรอยู่ พ่อแม่เขาก็อยู่เฝ้าแล้ว)

โครงเรื่องดี เพราะต้นฉบับดีค่ะ คนเขียนบทกับผู้กำกับทำไม่สุดเอง
บทพ่อกับพี่ชาย และเพื่อนร่วมห้อง น้อยมากจนน่าตกใจ ทั้งๆที่เป็นถึงสาเหตุการตายของมิน คนดูไม่เห็นเลยว่าพ่อ พี่ เพื่อน แย่กับมินตรงไหน (มีนิดเดียว จางมากๆ) เน้นแต่แม่กับพาย คนเลยไม่อินกับมิน (ชีวิตมินมันมืดมนตรงไหนวะ)

คือถ้าฆ่าตัวตายแบบวัยรุ่นคิดสั้น กรอกยาตายแบบสิ้นคิดยังพอเข้าใจได้ แต่ไอ้มินมันถึงขนาดเผาข้าวของ เอารูปถ่ายมาขูดหน้าตัวเองออกแล้วใส่กลับเข้ากรอบใหม่ เขียนจดหมายเป็นหน้า จิตขนาดนี้ ต้องบรรยายความหดหู่ของชีวิตให้มากกว่านี้ แต่แอร์ไทม์ไปลงแต่ฉากมุ้งมิ้งมินพายซะงั้น ไม่อินเลย

ตอนดูเราก็ชอบนะ แต่ก็ไม่ได้ว้าวอะไร