ก่อนอื่น ขอสวัสดีนะคะพี่ๆน้องทุกคน
เริ่มคะ  บางทีน้อยใจ เสียใจ  ผิดหวัง
เพราะในครอบครัวหรือในตระกุลมักมีคนสวยๆหล่อๆเยอะมากเป็นพิเศษ
แต่เราไม่สวย เค้าก้อดูถูกเรา  เราเปนคนอ้วน สูงแค่ 150 กว่าๆ ไม่มีอะไรสู้กับคนอื่นได้เลย เราก้อพยายามที่จะหนีจากตรงนั้นมาไกลเพราะเราไม่ชอบ ถ้าเปนคนอื่นล้อรึคนไม่สนิทเราก้อจะเฉยๆแต่นี่มันคือครอบครัว ตอนนี้เราเรียนอยู่ปวช.3 เราเลือกที่จะมาเรียนกรุงเทพ 3 ปีแล้วที่มา เพราะไกลบ้าน  บางครั้งในช่วงปิดเทอมเราจะกลับบ้านส่วนน้อย แต่คิดว่า คิดถึงบ้านนะ แต่กลับบ้านทำไมเราไม่ค่อยมีความสุขเลยเวลากลับบ้าน ซึ่งนานๆเรากลับบ้านที ที่เรากลับเพราะคิดถึงพ่อแม่  เเต่กลับรู้สึกว่ามีแต่ปัญหา ไม่มีความสุขเลย  ญาติพี่น้องก้อล้อ
ล้อจนเราอายและกั้นน้ำตาไม่ไหวเลยหนีไปที่อื่น  เราไม่ชอบร้องให้ให้กับคนอื่นเห็นไม่อยากให้เขารู้ว่าเราอ่อนแอ ร้องให้คนเดียวมาตลอด ล้อจน เราไม่อยากจะกลับบ้าน  เเละความรู้สึกๆคือรู้สึกว่าบางทีมีพ่อแม่ พี่น้อง แต่เหมือนว่าเราโดดเดียวไม่ค่อยไม่ใครสนใจเราหรอก  เหมือนเราไม่ใช่ลูกเขา พ่อแม่ไม่เคยหวังอะไรในตัวเราเลยและไม่รู้ว่าเขารักเรารึป่าว แต่เราจะพยายามทำมันให้สำเร็จ