The Unforgiven ( Metallica )
*****

New blood joins this earth
And quickly he's subdued
Through constant pain disgrace
The young boy learns their rules

With time the child draws in
This whipping boy done wrong
Deprived of all his thoughts
The young man struggles on and on he's known
A vow unto his own

That never from this day
His will they'll take away
What I've felt
What I've known

Never shined through in what I've shown
Never be
Never see
Won't see what might have been
What I've felt
What I've known
Never shined through in what I've shown
Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

They dedicate their lives
To running all of his
He tries to please them all
This bitter man he is

Throughout his life the same
He's battled constantly
This fight he cannot win
A tired man they see no longer cares
The old man then prepares

To die regretfully
That old man here is me
What I've felt
What I've known

Never shined through in what I've shown
Never be
Never see
Won't see what might have been

What I've felt
What I've known
Never shined through in what I've shown

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

What I've felt
What I've known
Never shined through in what I've shown

Never be
Never see
Won't see what might have been

What I've felt
What I've known
Never shined through in what I've shown

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

You labeled me
I labeled you
So I dub thee unforgiven

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven

You labeled me
I labeled you
So I dub thee unforgiven

Never free
Never me
So I dub thee unforgiven








ไม่อโหสิกรรม ( นกมีหูหนูมีปีก : ฮกกงจื้อ )
****

( กาพย์ฉบัง ๑๖ )
๏  สายเลือดที่ใหม่ได้เกิด    ต่างถือกำเนิด
ขึ้นในโลกใบนี้นา
และเขาก็ถูกตีตรา    ย่ำยีบีฑา
กดขี่สารพันทันใด
ต้องประสบพบความทุกข์ใจ    อัปยศยิ่งใหญ่
ให้ปวดรวดร้าวฤดีพลัน
ตลอดมาทุกเมื่อเชื่อวัน    เด็กน้อยต้องหมั่น
เรียนรู้กฏเกณฑ์มากมี

๏  เมื่อกาลเวลาจรลี    เด็กน้อยได้ทวี-
ท่วมท้นลนลานพรั่นพรึง
ได้ถูกยื้อยุดฉุดดึง      ทั้งโดนรุมทึ้ง
ให้เข้าไปยังสังคม
แม้ทำสิ่งที่ตนนิยม    เคยชอบชื่นชม
ล้วนผิดไปจากครรลอง
ความคิดอุดมการณ์ของ-    เขานั้นต่างต้อง
ถูกพรากหมดจากตัวตน

๏  หนุ่มน้อยต่างต้องดิ้นรน    กระเ สือก กระสน
ดั้นด้นพยายามต่อไป
และเขาก็จึงเข้าใจ    แล้วก็รู้ได้
จึงได้ตั้งสัตย์ปฏิญาณ
ว่าต่อแต่นี้ในกาล    ตราบจนเนิ่นนาน
บรรดากฏเกณฑ์สังคม
จะไม่มีวันมาข่ม-    ขี่ทั้งทับถม
พรากจิตวิญญาณได้เลย

๏  สิ่งใดที่มากก่ายเกย    ที่ฉันนั้นเคย
รู้สึกได้เลยนั่นแล
สิ่งใดที่มากหลายแหล่    ที่ฉันนั้นแม้
รู้เห็นเป็นจริงเป็นจัง
ล้วนไม่ปรากฏได้ดัง    แจ่มแจ้งพร้อมพรั่ง
ครั้งที่ได้แสดงออกมา
ไม่มีทางได้เป็นครา-    ดังที่ปรารถนา
ไม่มีทางทัศนาการ

๏  ไม่มีทางได้พบพาน    เห็นปรากฏการณ์
ใดที่ควรประสบพบเจอ
สิ่งใดที่มากนั่นเออ    ที่ฉันนั้นเผลอ-
ไผลเคยรู้สึกได้หนอ
สิ่งใดกำเนิดเกิดก่อ    ที่ฉันนั้นก็
รู้เห็นเป็นจริงเป็นจัง
ล้วนไม่ปรากฏได้ดัง    แจ่มแจ้งพร้อมพรั่ง
เมื่อได้แสดงออกมากมี

๏  ปราศจากอิสระเสรี    ไม่ปรากฏมี-
ตัวฉันที่เป็นเช่นเคย
ดังนั้นฉันจึงขอเอ่ย-    ถึงผู้ก่ายเกย
ว่าไม่ควรอโหสิกรรม
ผู้คนเหนือคณาคราคร่ำ    ล้วนต่างได้ดำ-
รงอยู่เพื่อครอบงำเขา
แม้ตัวของคนนั้นเล่า    พยายามใฝ่เฝ้า
ให้ชนเหล่านั้นทั้งมวล

๏  ได้สมดังใจทั่วถ้วน    จนเขากำสรวล
ยิ่งแสนครวญคร่ำช้ำอุรา
ตราบชั่วชีวิตตลอดมา    ของเขานั่นหนา-
เสมือนว่าเป็นไปดั่งเดิม
เขาต้องยืนหยัดฮึกเหิม-    ต่อสู้ริเริ่ม
อยู่เสมอกับศึกสงคราม
การยุทธวิธีนิยาม-    เช่นนี้คือความ
ต่อสู้ที่มิอาจมีชัย

๏  พ่อหนุ่มผู้แสนเหนื่อยใจ    อ่อนล้าเกินไป
ที่ไม่ให้ความสำคัญ-
กับสิ่งมากมายสารพัน    อีกต่อไปนั้น
ล้วนเห็นว่าสิ้นความหมาย
ผู้ที่แก่ชราต้องกลาย    เป็นผู้มุ่งหมาย
ที่เตรียมตัวตายลำพัง
ด้วยความเสียใจคับคั่ง    ผู้เฒ่านั้นยัง
เป็นดั่งตัวฉันนั้นแล

๏  สิ่งใดที่มากนั้นแน่    ที่ฉันนั่นแม้
รู้สึกได้แท้แน่นอน
สิ่งใดที่มากเก่าก่อน    ที่ฉันนั้นตอน-
รู้เห็นเป็นจริงเป็นจัง
ล้วนไม่ปรากฏได้ดัง    แจ่มแจ้งพร้อมพรั่ง
ครั้งที่ได้แสดงออกมา
ไม่มีทางได้เป็นครา-    ดังที่ปรารถนา
ไม่มีทางทัศนาการ

๏  ไม่มีทางได้พบพาน    เห็นปรากฏการณ์
ใดที่ควรประสบพบเจอ
สิ่งใดที่มากนั้นเออ    ที่ฉันนั่นเผลอ-
ไผลเคยรู้สึกได้หนอ
สิ่งใดกำเนิดเกิดก่อ    ที่ฉันนั้นก็
รู้เห็นเป็นจริงเป็นจัง
ล้วนไม่ปรากฏได้ดัง    แจ่มแจ้งพร้อมพรั่ง
เมื่อได้แสดงออกมากมี

๏  ปราศจากอิสระเสรี    ไม่ปรากฏมี-
ตัวฉันที่เป็นเช่นเคย
ดังนั้นฉันจึงขอเอ่ย-    ถึงผู้ก่ายเกย
ว่าไม่ควรอโหสิกรรม
คุณคือผู้ที่กระทำ-    ซึ่งสัญลักษณ์นำ
มาติดอยู่ที่ตัวฉัน
แล้วถึงเวลาสำคัญ    โดยที่ตัวฉัน
จะต้องแก้แค้นกลับไป

๏  ดังนั้นฉันจึงเรียกได้    ว่าคนทั่วไป
นั้นไม่ควรอภัยโดยดี
ปราศจากอิสระเสรี    ไม่ปรากฏมี-
ตัวฉันที่เป็นเช่นเคย

ดังนั้นฉันจึงขอเอ่ย-    ถึงผู้นั้นเลย
ว่าล้วนไม่ควรอโหสิกรรม ๚ะ๛