จากทริปก่อน ที่ได้เดินทางไปเที่ยวน่าน โดยตั้งใจไปเที่ยวที่ดอยเสมอดาว(ตามลิ้งค์)  https://ppantip.com/topic/37295396
และคิดว่าจะหาโอกาสมาเที่ยวที่น่านอีกครั้ง ในครั้งนี้เลือกที่จะเดินทางโดยนั่งรถ อารมณ์อยากนั่งรถชิคๆ ฟังเพลงไป ดูวิวข้างทางไป เลยตัดสินใจกับเพื่อนว่ารอบนี้เรานั่งรถไปกัน โดยจองตั๋วรถของกรีนบัส ขึ้นรถที่ขนส่งเชียงใหม่ อารมณ์นั่งรถบัสนี่หายไปนาน เพราะตั้งแต่กลับมาอยู่บ้านไม่ค่อยได้นั่งรถไปที่ไหน


          รถออกประมาณ 9.00 น. จากขนส่งเชียงใหม่-ขนส่งลำพูน-ขนส่งลำปาง-ขนส่งแพร่ ถึงน่านเวลาประมาณ 15.30 น. โอ้วววววววชิคๆไหมล่ะ นั่งเกือบทั้งวัน ตอนนั่งในรถหลับแล้วหลับอีก คิดว่าถึงแล้วคงต้องพักผ่อนก่อน แต่พอเมื่อถึงแล้วเพื่อนมารับ กลับไม่เป็นอย่างที่คิด เรี่ยวแรงมาจากไหนไม่รู้ เลยให้เพื่อนพาไปสถานที่ใกล้ๆบ้านเพื่อนที่สามารถไปได้ เพราะ จุดหมายหลักที่มารอบนี้มีในวันรุ่งขึ้น คือ ร้านกาแฟไทลื้อ และ บ่อเกลือ
    เมื่อเก็บของไว้ที่บ้านเพื่อนและทำธุระเสร็จแล้ว จัดสถานที่แรกก่อนเลยนั่นคือ วัดพระธาตุเขาน้อย ซึ่งอยู่ในอำเภอเมืองน่าน และคราวก่อนที่มาน่านพลาดไม่ได้ไป องค์พระธาตุเป็นเจดีย์ก่อ อิฐถือปูนทั้งองค์ เป็นศิลปะพม่าผสมล้านนา จากวัดพระธาตุเขาน้อย สามารถมองเห็นทิวทัศน์โดยรอบของตัวเมืองน่าน ปัจจุบันบริเวณลานชมทิวทัศน์ ประดิษฐานพระพุทธมหา อุดมมงคลนันทบุรีศรีน่าน ซึ่งเป็นพระพุทธรูปปางประทานพร ทางขึ้นชันพอสมควร แต่ขึ้นมาแล้วมองเห็นวิวทิวทัศน์เมืองน่านสวยมาก


          จากวัดพระธาตุเขาน้อยแล้ว ก็เดินทางมาต่อที่วัดพระธาตุแช่แห้ง ซึ่งเป็นวัดคู่บ้านคู่เมืองของชาวน่าน มีอายุราวๆประมาณหกร้อยกว่าปี แหม ทริปนี้มีแต่วัด 5555  วัดพระธาตุแช่แห้ง ก็เป็นอีกวัดหนึ่งที่มีความสวยงาม และเป็นวัดประจำปีเกิด ปีเถาะ(ปีกระต่าย) อีกด้วย





          จากการเดินทางโดยการนั่งรถเป็นวันๆ และ มาถึงก็ตะลอนเที่ยววัด ราวกับทริปแสวงบุญ 555+ ตอนนี้เริ่มหมดแรง เริ่มหิว อีกอย่าง เป็นเวลาค่ำแล้ว เลยคิดกันว่าจะไปไหน พอดีนึกขึ้นได้ว่ามีน้องเคยแนะนำร้านหม่าล่าอยู่ร้านหนึ่งที่อร่อย ก็เลยชวนเพื่อนว่าทริปเราวันนี้เอาแค่นี้ก่อน ไปหาไรกินกัน เลยพากันแสวงหาของกิน จากร้าน หม่าล่า ร้านหนึ่งไม่พอ ต้องมาต่อร้านที่สองคือร้านปั้ม เป็นร้านนั่งดื่มชิคๆ บรรยากาศดี แหมๆไม่รู้ว่าเอาแรงมากไหน 5555 แต่ก็เอาซะหน่อย เพราะคืนนี้นอนบ้านเพื่อน หมดห่วงเรื่องที่พักแล่ะ




          วันรุ่งขึ้นได้เวลามุ่งหน้าไปยังที่หมายของทริปนี้ นั่นคือ กาแฟไทยลือ อ.ปัว และ อ.บ่อเกลือ ในเส้นทางที่จะไป อ.ปัว นั้น จะต้องแวะไปรับเพื่อนที่ร่วมทริปอีกหนึ่งคน และในระหว่างที่รับเพื่อนแล้วเส้นทางผ่านจะมีวัดอีกหนึ่งวัด ที่เป็นที่รู้จักของคนส่วนมาก นั่นคือ วัดก๋ง หรือวัดศรีมงคล อยู่อำเภอท่าวังผา ด้านหลังวัดมีลานชมวิว ซึ่งมีทัศนียภาพที่งดงาม มองเห็นทุ่งนาเขียวขจี(แต่ตอนที่ไปเค้าเกี่ยวข้าวกันหมดแล่ะ >< ) และทิวเขาของดอยภูคาเรียงรายสลับซับซ้อน บริเวณนาข้าวมีที่พักและร้านกาแฟฮักนาน่าน มีสะพานไม้ไผ่เชื่อมจากตัววัดสามารถลงไปเดินเล่นถ่ายภาพได้ โดยบริเวณลานชมวิว ทางวัดได้จัดทำเป็นซุ้มและจุดชมวิวให้ถ่ายภาพหลายจุด ไปถึงอากาศร้อนพอสมควร แต่ไม่หวั่นจัดรูปไปสักเซตเป็นไร





          ถ่ายรูปสักพัก ก็ต้องรีบไปยังจุดหมายที่ตั้งไว้ นั่นคือ ร้านกาแฟบ้านไทยลื้อ หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าร้านลำดวนผ้าทอ เพื่อนบอกว่าเมื่อก่อนเป็นร้านที่ขายผ้าทอแล้วมีร้านกาแฟภายหลัง ทำให้เป็นที่รู้จักกัน เป็นอีกหนึ่งร้าน เก๋ ไก๋  ติดริมนาข้าวแฝงไปด้วยบรรยากาศแบบไทลื้อดั้งเดิม  เมื่อได้เห็นต้องร้องว้าวน่าซื้อเครื่องดื่มซักแก้ว ไปนั่งเล่น นอนเล่น พร้อมถ่ายภาพเช็คอินเก๋  เก๋ ยังกระท่อมปลายนาในแบบฉบับที่ไม่เหมือนใคร คุ้มกับการที่ได้มา








         ชื่นชมบรรยากาศได้สักพัก ถึงเวลาต้องออกเดินทางไปยังจุดมุ่งหมายที่สองนั่นคือ อ.บ่อเกลือ ในระหว่างทางที่เดินทาง ระยะทางไกลพอสมควร เส้นทางส่วนใหญ่จะเป็นทางขึ้นเขาลัดเลาะไปตามภูเขาเรื่อยๆ ระหว่างทางก่อนถึงอ.บ่อเกลือ จะมีจุดชมวิวอยู่จุดหนึ่ง คือ จุดชมวิว 1715 – อุทยานแห่งชาติดอยภูคา ซึ่งเป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้นและพระอาทิตย์ตก สามารถชมทะเลหมอก (หากต้องการดูทะเลหมอกต้องมาช่วงฤดูฝน) จุดนี้เป็นจุดทิ่วิวสวยอีกจุดหนึ่ง




          เมื่อเช็คอินที่จุด 1715แล้ว ก็เดินทางต่อไปยัง ที่พัก ที่อ.บ่อเกลือ ขับรถใช้เวลาพอสมควรจึงถึงที่พัก เมื่อเก็บของทำธุรส่วนตัวเสร็จแล้ว ก็มุ่งหน้าไปที่บ้านสะปัน เพราะต้องการไปชมวิถีชาวบ้าน และอีกอย่างเจ้าของที่พักบอกว่าวันนี้มีถนนคนเดินเล็กๆ เพื่อให้คนที่มาพักมาเที่ยวได้มาเดินเล่น ก่อนที่จะไปถนนคนเดินนั้นได้แวะที่พัก ที่ขึ้นชื่อของสะปัน นั่นคือ อุ่นไอมาง เคยได้ยินและได้เห็นตามเพจที่เค้ารีวิวกัน พอได้มาเห็นสถานที่จริงคือ โซคูลลลลลมาก ชิคๆดี ชอบมาก เสียดายไม่ได้พักที่นี่ แต่ก็ไหนๆมาแล้วขอเก็บรูปเป็นที่ระลึกซะหน่อย ว่างั้น







          เก็บรูปเสร็จก็มุ่งหน้าต่อไปที่ถนนคนเดิน ซึ่งตั้งอยู่ตรงสะพานข้ามแม่น้ำ เป็นถนนคนเดินเล็กๆ ชาวบ้านพากันนำของมาขาย ส่วนใหญ่จะเป็นของกิน นักท่องเที่ยวที่มาพักแถวๆนั้น ก็เดินหาซื้อของกิน และชาวบ้านได้จัดขันโตกไว้ให้นักท่องเที่ยวมานั่งกินของที่ได้ซื้อจากถนนคนเดิน เป็นการผ่อนคลายไปอีกแบบ ถนนคนเดินถึงแม่จะไม่ใหญ่โตเหมือนที่เคยเจอมา แต่มันก็รู้สึกดีนะที่ได้เห็นวัฒนธรรมของคนที่นี่ ถนนคนเดินของหมู่บ้านกลางหุบเขา เล็กๆแต่ดูอบอุ่นดี


          เสร็จกิจจากถนนคนเดิน ก็กลับมาที่พักนำของที่เตรียมมาจากบ้านเพื่อน เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศนั่นคือ หมูกระทะ ฮ่าๆ สำหรับคืนนี้กับการเดินทางมาเหนื่อย แล้วได้กินหมูกระทะแบบฟินๆ คงจะนอนหลับสบายดีนะ


          ฟินๆกับหมูกระทะแล้วนอน พอรุ่งเช้า ต้องร้อง ว้าว อีกครั้ง นั่นคือ พอเปิดเต้นออกมาได้เจอกับหมอกในตอนเช้าคือมันดีมาก ทั้งที่บ้านบางทีฝนตกแล้วมีหมอกลงก็ยังไม่ตื่นเต้นเท่า เพราะแต่ละสถานที่มีสเน่ห์ไม่เหมือนกัน คือชอบนะฟิลแบบนี้



          เมื่อหมอกจางถึงเวลาต้องออกจากที่พักแล่ะต้องเดินทางกลับ ระหว่างทางกลับไหนๆมาอำเภอบ่อเกลือแล่ะ ต้องไปดูการทำเกลือซะหน่อย นั่นคือบ่อเกลือโบราณ หรือ บ่อเกลือสินเธาว์ เกลือภูเขาที่มีเพียงหนึ่งเดียวในโลก เสียดายตอนไปอยู่ในช่วงเข้าพรรษา ชาวบ้านบอกว่า ช่วงเข้าพรรษาเค้าจะไม่ผลิตเกลือกัน เลยอดเห็นกรรมวิธีในการผลิตเกลือ แต่ก็มาแล้วขอเก็บรูปไว้หน่อยล่ะกันจะได้ไม่เสียเที่ยว




          ดูบ่อเกลือแปปๆ เวลาเร็วเหลือเกินต้องกลับแล่ะ เพราะเส้นทางกลับใช้เวลาพอสมควร แวะส่งเพื่อนของเพื่อนที่ร่วมทริปที่อ.ท่าวังผา แล้วเพื่อนเราก็มุ่งหน้าไปส่งเราเพื่อขึ้นรถกลับตอนบ่ายสามโมง แต่ดูเวลาแล้ว เฮ้ย!!ยังพอมีเวลานิ เส้นทางผ่านจะมีอีกที่หนึ่งที่น่าสนใจนั่นคือ หอศิลป์น่าน เป็นแหล่งรวมศิลปะและ วัฒนธรรมของจังหวัดน่าน ดูมีมนต์เสน่ห์ของน่านไม่น้อย   ในนี้มีหลายจุดมากที่น่าถ่ายรูป ถึงปุ๊บไม่รีรอขอจัดรูปทิ้งท้ายก่อนกลับอีกหน่อย







มองนาฬิกา ใกล้เวลารถออกแล้ว จึงให้เพื่อนมาส่งที่สถานีขนส่งน่าน นี่ยังคิดเลยว่าทำไมเวลาเที่ยวมันถึงเดินเร็วนัก อยากลาต่ออีกสักสองสามวัน ไว้มีโอกาสจะต้องกลับมาที่น่านอีกแน่ๆ หลงเสน่ห์เมืองน่านเข้าแล้ว #หนีร้อนมานอนน่าน ไว้เจอกันอีกนะน่านนคร