คือเราอะ ไปแอบชอบ เอ [นามสมมติ] เอกับเราอยู่คนละคณะกัน ครั้งแรกที่เราเจอเอคือ อาคารเรียนรวมค่ะ ตอนแรกเหมือนจะเจอเอที่บันได เราเผลอไปมองเออะคะ แล้วเราก็จำหน้าเขาได้ขึ้นใจ ทั้งๆที่ปกติเป็นคนที่จำหน้าคนไม่ค่อยได้  ผ่านมาสักพักเพื่อนเราได้หนังสือรุ่นค่ะ เราก็เปิดดู แล้วเราเจอเอในสมุดรุ่นของเพื่อน มีเฟส มีไลน์ มีเบอร์ เราลองแอดเฟสเอไปค่ะ จำได้ว่าแอดไปวันที่ 8 กันยา แล้วเอก็รับแอดเราวันที่ 9  เราก็ไม่ได้อะไรนะคะ ตอนนั้นก็ใช้ชีวิตปกติ แต่วันที่ 22 เราไปเจอเอที่หอสมุด เราแบบนี้คือคนนั้นใช่ไหม แบบรีบเปิดเฟสดู คือคนๆเดียวกัน เป็นความบังเอิญมากที่เราเจอเอ เพราะปกติเรามาหอสมุดประจำแต่ไม่เคยเจอ แล้วเราก็ไปคุยกับเพื่อนค่ะ ก็คุยเล่นๆว่าเนี้ยถ้าพรุ่งนี้เจอเอจะทักไปจีบละ ละประเด็นวันที่ 23 เราเจอเอจริงๆค่ะ ที่เดิม เวลาใกล้เคียงเมื่อวาน คือเราชอบมาที่นี้ประจำ แต่ไม่เคยเจอเออะ อันนี้เจอสองวันติดๆ ก็แบบวันที่24 กย เลยทักเอไป เรากดโบกมือทักทายไปค่ะ นานมากกว่าเขาจะโบกกลับมาเราดีใจมาก เราก็คุยกันยาว แรกๆเราก็เป็นฝ่ายถามตลอด เขาก็ตอบช้าบ้างเร็วบ้าง คุยไปได้ประมาณยี่สิบวันเราลองถามเขาว่าถ้ายังไม่มีใคร เรายังพูดไม่จบค่ะ เขาตอบมาว่าตอนนี้ยังไม่พร้อมมีใคร เพราะเสียเวลา คือต้องบอกก่อนว่าเอค่อนข้างเป็นคนตั้งใจเรียน และเรียนหนักค่ะ ตอนนั้นเราก็ท้อแล้วละคะ จริงๆเอไม่เคยเจอเรานะคะ หรือเจอแต่ไม่ได้สนใจจำไม่ได้ หลายวันต่อมาเรากับเอได้เจอกัน อยู่ๆเอก็พูดว่า มาเจอหน่อยครับ คือเราสองคนไม่เคยเจอกันแบบจริงๆอะ แล้วเราก็ไม่ค่อยชอบลงรูปตัวเองในเฟส ตอนแรกเรานัดกันที่หอสมุด แต่วันนั้นงานเข้าพอดี เอเลยมาหาเราที่หอแทน เราเขินมากค่ะ เพราะเราเป็นคนขี้อาย แต่เราดันไปจีบเอก่อน จริงๆเอมาเอาไฮไลทนะคะ เพราะเราได้ไฮไลท์จากพี่รหัสเยอะมาก เราก็พูดลอยๆ เอก็บอกมาแบ่งให้เรา ตอนแรกกเราจะฝากวางไว้ที่หอสมุดจะไม่ไปเจอเอ แต่อยู่ๆเอก็พูดว่ามาเจอหน่อยครับ เรารู้สึกว่าหลังได้เจอกันเราสนิทมากขึ้น มั้ง มีครั้งหนึ่งคือเรารู้สึกไม่ไหวแล้ว เราอยากออกมา วันนั้นเขาลืมค่ะ เขาลืมคอลมา สิ่งที่เขาพูดว่าจะทำ เราก็เลยงอนนิดๆ เราเลยพูดความอัดอั้นใจทั้งหมดออกไปคือแบบ คือจริงๆเอก็ไม่ได้ขอให้เรารอนะ แต่เราก็รอ เราผิดเองแหละ ตอนนี้เราโครตเฟลเลย เอเอาแต่ถามว่าเราเป็นอะไร เราก็ตอบไปตรงๆว่าหน่วง เราตั้งใจจะออกมาแล้วค่ะ เอก็ส่งติ๊กเกอร์ร้องไห้มา เราก็ไม่ได้ตอบเอเลย คืนนั้นเราร้องไห้ทั้งคืนเลยอะ มันก็เป็นเวลาสั้นๆนะ แต่เรารู้สึกผูกพันกับคนนี้แบบบอกไม่ถูก เราไม่เคยร้องไห้เพราะใครแบบนี้มาก่อน ละแบบก็คิดแล้วละว่าต้องตัดใจ เพราะมันชัดเจนตั้งแต่เขาบอกไม่พร้อมมีใคร  เราก็ไม่ได้ทักหรือตอบอะไรไป ประมาณบ่ายสามของวันนั้นเขาทักมาหาเราว่าเป็นอะไร แล้วส่งสติ๊กเกอร์มา วันนั้นทั้งวันเราคิดได้ว่า เราต้องลองสู้ดูปะ แบบมันยังไม่ถึงเดือนด้วยซ้ำที่เรากับเขาคุยกัน เราไปถามขอคบเขามันก็แปลกๆปะ ก็คิดเข้าข้างตัวเอง เลยคิดจะลองสู้ใหม่ เราก็ตอบเขาไปว่าเมื่อคืนเมายากันยุงละตีเนียนลืมเรื่องเมื่อคืน เรากับเขาคุยกันมากขึ้น เวลาทำอะไร อยู่ไหนเขาก็จะชอบถ่ายรูปมาให้ดูค่ะ เราก็เหมือนกัน วันนั้นเราง่วงมาก เพราะเรามีเรียนแปดโมง เราก็บอกเขาว่าเรียนเสร็จจะไปแอบหลับหอสมุด ละเราไปหลับจริงๆค่ะ ละเอทักเรามาตอนเราหลับว่าเราอยู่ไหน เพื่อนเรามาปลุกเราพอดี เราเลยเห็นเอนั่งห้องเดียวกับเราพอดี ตรงข้ามกันด้วย เราก็รีบเปิดแชทอ่าน เราก็บอกว่าอยู่ห้องคอม เอก็ถามว่าโต๊ะไหน คือเราไม่รู้ว่าเอไม่เห็นจริงๆหรือพูดเล่น เพื่อนเราคุยกับเราเสร็จก็ลงไป ที่นี้เราก็ไม่รู้ว่าเราควรไปทักเอไหม เราก็แบบเนียนๆเก็บของเดินออกจากห้องงคอมค่ะ เพราะไม่กล้าทัก เราอายมาก เราลงมาคุยกับเพื่อน เพื่อนก็บอกทำไมไม่ทัก เราก้เลยรวบรวมความกล้าเข้าไปทักเขา แล้วเป็นตอนนี้ที่เขาเก็บของจะไปพอดี เราก็ได้คุยกันแป๊บเดียว วันนั้นตอนบ่ายสามมั้ง เราไม่มีเรียนเลยมาหอสมุดอีก เรากำลังนั่งเล่นคอมเราเห็นเอมาอีกแล้วค่ะ เราทำเป็นไม่เห็นละก้มหน้าลง เพราะเห็นเอมากับเพื่อนหลายคน ไม่รู้เอเห็นเราไหม เอนั่งโต๊ะรวม แล้วเราก้แอบมองอยู่ ประเด็นคือเอนั่งหันหน้ามาทางเรา เราก็เขิน แล้วเอก็ทักมาถามภาษาอังกฤษเราตอนนั้น  ตอนนี้เรากับเอก็คุยกันเรื่อยๆค่ะ เมื่อก่อนเราเป็นฝ่ายชวนคุยคนเดียว เดียวนี้เอก็เริ่มจะชวนเราคุย แต่ก่อนเอสอบละก็บอกสู้ๆนะ เอไม่เคยบอกเรากลับเลย แต่ล่าสุดเรามีสอบ เอพูดว่าสู้ๆนะ  เขายังมาชวนให้เราลงตัวเรียน เทอมหน้าตัวเดียวกับเขา  ที่เราอยากจะถามคือเขาพอจะมีใจให้เราบ้างไหมอะคะ หรือเขาแค่กำลังให้ความหวังเรา แต่ไม่มีท่าทีว่าเขาจะจีบเราเลย วันนี้เป็นวันที่24ครบหนึ่งเดือนแล้วค่ะที่เราคุยกัน -..- เขาก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรขนาดนั้นนะคะ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ เราแค่รู้สึกถูกชะตากับผู้ชายคนนี้มากๆ