ดีครับ ผมเรียน นิติ รามคำแหง ตอนนี้เครียดเรื่องเรียนมาก พยายามแค่ใหนก้ไม่ผ่านสักที เหมือนตกหน้าผาตอนเกรดออก รุ้สึกแย่มากๆ

ในช่วงตอนปี1ก็ไม่เครียดอะไร เพราะทางบ้านส่งเรียน แต่มาตอนปี3 โดนตัดหางเลยจร้า เกรดห่วยจร้า เขาเลยไม่ส่ง ผมเลยต้องทำงาน ผมทำสุดความสามารถแล้ว ทำเต็มที่แล้วจริง แต่ผลที่เราได้จากการพยายาม มันคนละด้านกันเลย ผมรุ้สึกแบบ พุดไรไม่ออก นั่งเงียบ เพื่อนยุก็เฮฮา แต่ในใจ มันแย่มาก โกรธง่าย เบื่ออาหาร เบื่อนุ้นนี่ เบื่อสังคม เบื่อผลที่ได้จากการสอบ เบื่อสมองตัวเอง ทุกอย่างมันมืดไปหมด ที่บ้านก็หย่ากัน ฐานะก็ปานกลาง สอบตำรวจก็ไม่ได้ เพราะเปนโรคหัวใจ  เรียนก็โง่ ตามใครก้ไม่ทัน พูดก็ไม่รุ้เรื่อง ลายมือก็แย่ เหนื่อยจนไม่อยากอยู่ เหมือนกำลังเดินอยู่คนเดียว พ่อแม่ ก็ไม่ถามว่าเปนไงบ้างิกินข้าวรึยัง ไม่เคยได้ยินคำนี้เลย เหมือนเกิดมาเปนภาระให้เขา อย่าว่ากันเลยนะครับที่คิดแบบนี้ ผมก็แค่อยากระบาย ผมไม่รุ้จะระบายกับใคร

คุณเข้าใจความรุ้สึกที่เพื่อนๆจบกันไหม มันแบบอึดอัด ทำไมเราไม่จบเหมือนเขา เราก้พยายามไม่ต่างจากเขา มันแย่มากความรุ้สึกนี้

ผมรุ้ว่าผมมีครบ32 แต่ผมอยากระบาย อยากปล่อย ผมสับสนตัวเอง ควรไปต่อ หรือควรหยุด