ผมชอบพี่คนนึ่งครับชอบแบบเปิดเผย ไปสารภาพกับพี่เขา พี่เข้าก็บอกว่าพี่ให้ได้แค่พี่น้อง แต่พอคุยกันไปสักพักเขาก็บอกทำนองว่าเหมือนจะเริ่มมีใจให้
หลังจากนั้นประมาณ 3-4 วัน เขาเจอคนที่เขาปลื้มก็เห็นแซวกับเพื่อนใหญ่เลย ซึ่งผมก็ยืนอยู่กะเขานั้นแหละ พอกลับมารู้สึกอึดอัดเลยร้องไห้ ประกอบกับวันนั้นค่อยข้างมีแต่เรื่องแย่ๆ พอพี่เขารู้ก็บอกว่าถ้าพี่เป็นสาเหตุให้เสียใจ เราเลิกคุยกันเถอะ ผมก็บอกว่าไม่ยอมยังไงก็จะคุยต่อแล้วก็หยอดมุขใส่เขา เขาก็ตอบเหมือนตอนแรกว่า พี่ให้ได้แค่พี่น้อง เลยถามเขาไปตรงๆว่าปิดโอกาสสำหรับผมละหรอ เขาก็ตอบว่าอื่ม ผมก็บอกกลับไปว่าไม่เป็นไรยังรักเหมือนเดิม แล้วก็คุยกันมาอีกสักพักใหญ่ๆ คุยเกือบทุกวันแต่ถ้าวันไม่ได้คุยคือต่างคนต่างหายบางทีผมก็แกล้งหายไปเพื่อดูปฏิกริยาเขา ก็อย่างว่าแหละครับเขาก็ไม่สนใจ
บางคนอาจจะมองว่าผมไม่ควรเสียเวลากับเขา แต่ผมกลับคิดว่าขนาดตอนแรกเขาเหมือนจะไม่เปิดโอกาสให้เขายังเปิดเลยผมก็เลยยังพอมีหวังในใจลึกๆ
แต่ในใจจริงๆก็อยากตัดใจจากเขาอยู่เหมือนกันจนมาเมื่อเดือนก่อนผมทักเขาไปเขาก็ตอบแบบเหมือนไม่ค่อยอยากตอบผมก็เลยนึกในใจว่า ถ้าไม่อยากคุยก็จะไม่ทักจนถึงวันนี้ก็เดือนกว่าแล้วที่ไม่ได้คุยกับพี่เขาแต่ก็อยากคุยนะ อยากคุยมากๆแต่ไม่อยากทักเหมือนจะกลัวตัวเองเสียฟอร์มละมั้ง เพราะเป็นคนที่ตัดสินใจอะไรแล้วเปลี่ยนใจยาก พอเป็นแบบนั้นผมก็เลยไปบ่นกะเพื่อนสนิทเขาว่าเออถ้าอยากให้ตัดใจก็รีบๆหายแฟนนะ เพราะมันคงจะเป็นทางที่ทำให้ผมตัดใจได้เจ็บแล้วจบ ดีกว่าจะมานั่งอึดอัดแบบนี้หลังจากวันนั้นเขาก็ดูแบบเหมือนมีแฟนจริงๆ คือโพสต์สตอรี่บ่นคิดถึงๆ พอเห็นแบบนั้นก็จุกพอสมควรแต่ยังมองโลกในแง่ดีอยู่ แต่ในใจลึกๆก็อยากให้เขามีแฟนแล้วจริงๆ เลยตัดสินใจไปถามเพื่อนพี่เขา เพื่อนพี่เขาก็บอกว่ามันก็ยังไม่มีใครนิ แต่เอาจริงๆถ้าเขาไม่ได้มีแฟนแล้วจริงๆพออ่านมันก็อึดอัดอยู่นะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แต่ยังดีที่พอจะมีธรรมะประดับใจนิดๆ เลยไม่ค่อยจะเป็นอะไรมากละมั้ง

เลยอยากจะมีปรึกษาพี่ๆเพื่อนๆว่าผมควรทำยังไงต่อไปดี จะกลับไปคุยดีมั้ยหรือปล่อยเขาไปเลย สำหรับผมผมคิดว่าถ้าจะให้ตัดใจคงยากการที่เลิกคุยก็อยากจะทำให้ผมตัดใจได้แต่มันก็คงจะนานมากๆ เพราะเห็นกันอยู่วิลัยแทบทุกวัน แต่การที่เขาไปมีแฟนแล้วละก็ผมคิดว่ามันเจ็บหน่อยแต่มันก็จะ

******อ่านไปอาจจะงงๆนิดๆนะครับ -..- ********