ความรักอะ มันขึ้นอยู่กับคนสองคนจริง ๆ ครับ
ผมอะ แอบชอบรุ่นพี่คนนึงอยู่ และแน่นอนครับ เค้าก็มีแฟนแล้ว  ตอนแรกก็ไม่ได้อะไรมากมายนะครับ แล้วด้วยอะไรก็ไม่รู้ ทำให้พี่เค้ากับผมได้เรียนห้องเดียวกัน เซคเดียวกัน ทำงานกลุ่มด้วยกัน แล้วทีนี้ เพราะความใกล้ชิดนี้แหละคับจุดเริ่มต้น เราสองคนไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ เรียนก็นั่งข้างกัน แชทคุยกันทุกคืน วิดีโอคอลบ้าง ทั้ง ๆ ที่ก็เจอกันทุกวัน ยิ่งเวลามันผ่านไปเรื่อย ๆ ความผูกพันธ์ มันก็ชอบเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แล้ววันที่เราเรียนจบก็มาถึง หลังเรียนจบ เราได้มีโอกาศอยู่ด้วยกัน 1 เดือนครับ แบบรูมเมท 1 เดือนนั้นแบบว่ากินข้าวด้วยกัน ไปนั้นนี่ด้วยกัน บางครั้งก็เหมือนแฟนกันเลย เวลานอนผมนอนไม่ค่อยหลับเลย ไม่ใช่อึดอัดนะ แต่คือตื่นเต้น บางคืนก็แอบนอนจ้องหน้าพี่เค้าทั้งคืน ตอนนี้เราแยกกันอยู่คนละจังหวัด ผมนี่ทักไปหาพี่เค้าทุกวันเลย ตอนเช้าส่งรูปกับข้าวไป ตอนกลางวันทักไปกินข้าวรึยัง ฯลฯ ตอนเย็นส่งรูปวิวไป ตอนกลางคืนก็บอกฝันดีทุกคืน ผมอะทำแบบนี้มาตลอด ตั้งแต่เราแยกกัน จนมีอยู่วันนึง ผมโพสข้อความ มันเป็นภาษาที่พี่เค้าสอนผม (ตัวเมืองล้านนา) ข้อความลงท้ายว่าพี่...ที่รัก ...... แล้วตอนหัวค่ำ ก็มีรูปจากแฟนพี่เค้าโพสออกมา สถานที่เช็คอินคือจังหวัดที่พี่เค้าอยู่ ผมคิดว่ามันคือการเตือนเเบบเบา ๆ แล้วมันก็ทำให้ผมได้รู้ว่า เราไม่ได้เป็นแฟนกัน ถ้าฝืนทำแบบนี้ต่อไป มโนว่าเราเป็นแฟนกัน ผมเองต้องเจ็บ ต้องเสียบใจแบบนี้ไปเรื่อย ๆ 2 วันผ่านมานี่ผมไม่ทัก ไม่ตอบไลน์ ปิดเฟส คือพยายามตัดขาดการติดต่อ เพื่อที่จะตัดใจ แต่โคตรอึดอัดเลยครับ ผมไม่รู้ว่าพี่เค้าจะคิดถึงผมบ้างมั้ย เค้าจะรู้สึกมั้ยว่าอะไรมันหายไป มันผิดปกติจากทุกวันที่ผ่านมา ผมก็ไม่รุ้ว่าวิธีนี้จะทำให้ผมตัดใจได้จริง ๆ รึป่าว หรือแค่ทรมารตัวเอง ....