สวัสดีค่ะ ตอนนี้เรามีเรื่องกลุ้มใจมากๆ เลยค่ะ
เราอายุ25 ปีแล้วค่ะ แต่ไม่เคยมีแฟนเลย
เราอ้วนมากๆ ค่ะ เลยไม่เคยคิดเรื่องความรัก
เพราะคิดว่าไม่มีผู้ชายคนไหนยอมรับกับสภาพร่างกายเราได้
จนเราได้เข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ได้เกือบสองปีแล้วค่ะ
มีคนเข้ามาหยอกบ้างอะไรบ้าง แต่เราเฉยๆ มาตลอด
จนสอง สามเดือนมานี้ มีน้องคนหนึ่งเข้ามาใหม่ค่ะ
น้องอายุน้อยกว่าเรามาก คือน้อยกว่า5-6 ปีเลย
น้องขี้เล่น ทะเล้นมาก ตอนแรกๆ เราก็เฉยๆ นะคะ
แต่น้องเข้ามาตีสนิท เข้ามาเล่นด้วย ชอบมาทัก มาเรียกเรา
จนเราเริ่มหวั่นไหวแหละ คือถ้าวันไหนน้องไม่มาทำงานเราจะมองหา
เหมือนว่าขาดอะไรไป อยากเห็นหน้า เป็นห่วง
ยิ่งช่วงอาทิตย์ก่อนน้องสนิทกับเรามากขึ้น ชอบมาเดินใกล้ ๆ
ยิ้มให้ มายืนมอง มีมือไวมาจับแขนเราบ้าง เล่นแบบโดนตัวมากขึ้น
จนวันนี้น้องไม่มาทำงาน คนที่แผนกบอกว่าน้องลาออกไปแล้ว
เราก็อึ้งไปสักพักเลย คือความรู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีเขาอีกแล้ว
จะไม่ได้เจอหน้าแล้ว มันตึบไปหมด ใครพูดชื่อน้องขึ้นมาใจเรากระตุกเลย
เราไม่มีเฟส ไม่มีอะไรที่จะติดต่อเขาได้เลย เราคิดว่ามีแต่ละครแหละทีาจะเห็นภาพอดีต
แต่วันนี้ทั้งวันเราเป็นแบบนั้น ภาพเก่าๆ ย้อนกลับมา
มันชัดมาก น้องนั่งกินข้าวตรงนั้น น้องเคยยืนมองเราตรงนั้น
เราเคยเล่นกันตรงนั้น ภาพมันวนๆ เต็มไปหมดเลย
คือเข้าห้องน้ำ คิดถึงเขาแล้วน้ำตาไหล เราไม่รู้หรอกว่าที่น้องทำ
น้องแค่เฟรนลี่หรือว่าอะไร แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่ามันขาดอะไรไป
มันไม่ดีเลยที่ไม่มีน้อง เราไม่รู้ว่าเรารักหรือชอบน้องไหม
หรือมันเป็นแค่ความรู้สึกเคยชินที่ได้เจอกันทุกวันคะ ตอนนี้ค่อเราไม่หิว
ไม่อยากกินอะไร ภาพเขาวนเวียน ฉายซ้ำๆ มากค่ะ
แบบนี้นี่เรียกว่าเผลอใจรักเขาไปแล้วไหมคะ
เราอายุ25 ปีแล้วค่ะ แต่ไม่เคยมีแฟนเลย
เราอ้วนมากๆ ค่ะ เลยไม่เคยคิดเรื่องความรัก
เพราะคิดว่าไม่มีผู้ชายคนไหนยอมรับกับสภาพร่างกายเราได้
จนเราได้เข้ามาทำงานที่บริษัทนี้ได้เกือบสองปีแล้วค่ะ
มีคนเข้ามาหยอกบ้างอะไรบ้าง แต่เราเฉยๆ มาตลอด
จนสอง สามเดือนมานี้ มีน้องคนหนึ่งเข้ามาใหม่ค่ะ
น้องอายุน้อยกว่าเรามาก คือน้อยกว่า5-6 ปีเลย
น้องขี้เล่น ทะเล้นมาก ตอนแรกๆ เราก็เฉยๆ นะคะ
แต่น้องเข้ามาตีสนิท เข้ามาเล่นด้วย ชอบมาทัก มาเรียกเรา
จนเราเริ่มหวั่นไหวแหละ คือถ้าวันไหนน้องไม่มาทำงานเราจะมองหา
เหมือนว่าขาดอะไรไป อยากเห็นหน้า เป็นห่วง
ยิ่งช่วงอาทิตย์ก่อนน้องสนิทกับเรามากขึ้น ชอบมาเดินใกล้ ๆ
ยิ้มให้ มายืนมอง มีมือไวมาจับแขนเราบ้าง เล่นแบบโดนตัวมากขึ้น
จนวันนี้น้องไม่มาทำงาน คนที่แผนกบอกว่าน้องลาออกไปแล้ว
เราก็อึ้งไปสักพักเลย คือความรู้สึกเหมือนกับว่าไม่มีเขาอีกแล้ว
จะไม่ได้เจอหน้าแล้ว มันตึบไปหมด ใครพูดชื่อน้องขึ้นมาใจเรากระตุกเลย
เราไม่มีเฟส ไม่มีอะไรที่จะติดต่อเขาได้เลย เราคิดว่ามีแต่ละครแหละทีาจะเห็นภาพอดีต
แต่วันนี้ทั้งวันเราเป็นแบบนั้น ภาพเก่าๆ ย้อนกลับมา
มันชัดมาก น้องนั่งกินข้าวตรงนั้น น้องเคยยืนมองเราตรงนั้น
เราเคยเล่นกันตรงนั้น ภาพมันวนๆ เต็มไปหมดเลย
คือเข้าห้องน้ำ คิดถึงเขาแล้วน้ำตาไหล เราไม่รู้หรอกว่าที่น้องทำ
น้องแค่เฟรนลี่หรือว่าอะไร แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่ามันขาดอะไรไป
มันไม่ดีเลยที่ไม่มีน้อง เราไม่รู้ว่าเรารักหรือชอบน้องไหม
หรือมันเป็นแค่ความรู้สึกเคยชินที่ได้เจอกันทุกวันคะ ตอนนี้ค่อเราไม่หิว
ไม่อยากกินอะไร ภาพเขาวนเวียน ฉายซ้ำๆ มากค่ะ