ต้องโทษตัวเราเองด้วยที่หน้าบาง ปากหนัก แต่เราไม่เข้าใจจริงๆนะกับคนจำพวกนี้ พอเราออกไปซื้อของกินหรือแค่ออกไปนอกออฟฟิศก็จะต้องฝากซื้อของกินนั่นนี่ บางทีสั่งแล้วเรื่องมากด้วยนะ เช่นก๋วยเตี๋ยวไม่ใส่นั่นไม่ใส่นี่ เงินก็ไม่ให้มาก่อน พอซื้อมาให้ แทนที่จะควักเงินให้เลยก็ทำเป็นเงียบ บางครั้งเราก็ถือว่าทำทาน แต่พอหลายทีชักรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบก็ทวงบ้าง นางก็ทำเป็นเหมือนนึกขึ้นได้แล้วถึงให้มา แต่พอครั้งหน้าก็เป็นแบบเดิมอีก ไม่อยากรับฝาก แต่พวกนางเป็นรุ่นพี่ในที่ทำงาน แล้วที่ทำงานเล็กๆเราก็ไม่อยากจะงัดข้อ แต่รู้สึกแย่จังเลย