เกริ่นก่อนนะคะ เรากับแม่อยู่คนล่ะบ้าน เราจะกลับไปหาแม่ช่วงวันหยุดเท่านั้น เรากับแม่มีบัตรATM ใบนึงที่ทั้งแม่และเรารู้รหัส แต่ตังค์ในบัตรคือเงินสำรองที่เราเก็บไว้ใช้ยามฉุกเฉิน เก็บไว้เพื่อให้ตัวเราเองอุ่นใจว่าอย่างน้อยเรามีเงินส่วนนี้อยู่ แล้วแต่ล่ะเดือนเราก็โอนตังค์ให้แม่ทุกเดือน ระหว่างเดือนแม่ก็ขอ
แต่มาเดือนนี้เราเหนื่อย เราเลยบอกแม่ว่าเดือนนี้ขอไปเที่ยวนะ เราเลยไม่ได้โอนเงินให้แม่ พอกลับไปบ้านและกลับมารู้ตัวอีกที แม่ก็หยิบบัตร ATM ที่เป็นเงินสำรองไปแล้ว
เราไม่ได้แคร์เรื่องเงินอะไรขนาดต้องนั่งเสียใจนะคะ แต่ทำไมเราถึงรู้สึกแย่กับการกระทำของแม่ตัวเองคะ เหมือนโลกหมุน คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เราเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ครั้งอื่นจะเป็นเงินเล็กๆ น้อยๆ เราก็เงียบ เพราะแม่ก็ให้เรามาเยอะ แต่เราคิดเเค่ว่าแม่ควรบอกเราสักนิดไหม แค่เสียใจกับการกระทำแบบนี้เกิดขึ้นทั้งๆ ที่คนทำก็คือแม่เราเอง
อยากถามเพื่อนๆ ว่า เราควรทำอย่างไรไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกคะ ไม่ว่าจะหยิบของส่วนตัวเราทุกชนิด ควรบอก ไม่ให้เรารู้เองตอนหลังอ่ะคะ
คุณจะรู้สึกอย่างไร เมื่อคนเป็นแม่ทำแบบนี้
แต่มาเดือนนี้เราเหนื่อย เราเลยบอกแม่ว่าเดือนนี้ขอไปเที่ยวนะ เราเลยไม่ได้โอนเงินให้แม่ พอกลับไปบ้านและกลับมารู้ตัวอีกที แม่ก็หยิบบัตร ATM ที่เป็นเงินสำรองไปแล้ว
เราไม่ได้แคร์เรื่องเงินอะไรขนาดต้องนั่งเสียใจนะคะ แต่ทำไมเราถึงรู้สึกแย่กับการกระทำของแม่ตัวเองคะ เหมือนโลกหมุน คิดอะไรไม่ออกเลยค่ะ เราเจอเหตุการณ์แบบนี้ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ครั้งอื่นจะเป็นเงินเล็กๆ น้อยๆ เราก็เงียบ เพราะแม่ก็ให้เรามาเยอะ แต่เราคิดเเค่ว่าแม่ควรบอกเราสักนิดไหม แค่เสียใจกับการกระทำแบบนี้เกิดขึ้นทั้งๆ ที่คนทำก็คือแม่เราเอง
อยากถามเพื่อนๆ ว่า เราควรทำอย่างไรไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกคะ ไม่ว่าจะหยิบของส่วนตัวเราทุกชนิด ควรบอก ไม่ให้เรารู้เองตอนหลังอ่ะคะ