"ไอ้เฉื่อย" เป็นชื่อที่ผมตั้งให้แมวจรแถวบ้านผม เป็นแมวจร มอมแมม ป่วยๆ ที่ผมให้อาหารกินบ่อยๆ มันมักมาอาศัยร้านกาแฟแม่ผมเป็นที่นอนบ่อยๆ ผมจะมีชามอาหารแมวอยู่ใบนึง ให้แมวจรได้มากิน แต่ไอ้เฉื่อยนี่ผมค่อนข้างสงสารมัน เพราะมันทำตัวได้น่าสงสารที่สุดในขบวนแมวจรในย่านนี้ มองๆไปเหมือนคนแก่ที่ไม่มีใคร ไม่มีที่ไป ซักวันถ้าเราแก่ตัวไป ไม่รู้เหมือนกัน เราจะเป็นเหมือน "ไอ้เฉื่อย" แล้วจะมีคนเมตตาเราให้ข้าวเรากินประทังชีวิตรึเปล่าก็ไม่รู้ เห็นมันแล้วก็ปลงๆนะ ชีวิตแมวจร


ผมนึกถึงเรื่อง "ไอ้เฉื่อย" ขึ้นมาอีกครั้งตอนที่มีการออกกฎหมายขึ้นทะเบียนสัตว์ บ้านผมเลี้ยงแมวอยู่ทั้งหมด 3 ตัว (ในตอนนั้น แต่ตอนนี้ 4 ตัวละครับ) จะรับเจ้าเฉื่อยมาเลี้ยงอีกตัวก็เกินกำลังทำได้แค่เพียงเลี้ยงไว้นอกบ้านให้อาหารมัน ป้อนยาฆ่าพยาธิ ให้มันนิดหน่อย ผมว่าการออกกฎหมายขึ้นทะเบียนสัตว์ในเวลานี้ อาจจะค่อนข้างลำบากมาก ถ้าเลี้ยง หรือดูแลสัตว์หลายๆตัว ผมขออนุญาติแชร์เรื่องราวของ"ไอ้เฉื่อย" แมรชราจรไว้ตรงนี้ละกันครับ

ขอบคุณครับ