สวัสดีกระทู้นี้ก็ขอดราม่าแล้วกัน เริ่มเลยนะ.. บ้านเราเป็นครอบครัวฐานะกลางๆ เป็นร้านขายของปลีก-ส่ง มีพี่น้องสองคน เราไปคุณพี่ ตอนนี้อยู่มหาลัย ส่วนน้องเรียนไม่เก่งก็เลยไม่ได้เรียนต่อจบแค่ม.3 ตอนนี้ไ

จากหัวข้อเลยค่ะ แม่ไม่เคยถามเลยว่าเราเรียนหนักมั้ย มีปัญหาอะไรหรือป่าว ตั้งแต่เรียนมากจนจะปี4แล้วไม่เคยได้ยินคำนี้ออกจากปากแม่เลย บางครั้งก็นึกอิจฉาเพื่อนนะกับคุยแม่ได้ทุกวัน ทุกเรื่อง แม่เราไม่เคยรับ

สวัสดีค่ะ เราจะไปทำงานต่างประเทศค่ะ ไม่มีเงินเลยไปขอร้องให้ทางครอบครัวช่วย แต่ผลปรากฎว่าครอบครัวปฏิเสธไม่ให้เราไปพร้อมทั้งบอกให้เราทำงานของตัวเองไป อย่าไปคิดเรื่อง ต่างประเทศ เพราะไม่มีเงินให้ ทั้งๆที

ผมเป็นเด็กต่างจังหวัด เข้ามาทำงานในกรุงเทพได้เกือบจะ2ปีละครับ ที่บ้านผมทั้งพ่อและแม่เป็นเกษตรกร ตอนนี้ผมพึ่งบรรจุไปเป็นพนักงานราชการ เงินเดือน ป.ตรีก็สตาร์ท 18000บาท ที่บ้านผม โดยเฉพาะแม่จะชอบโทรมาคุย

คือเราไปปรึกษาไปคุยอะไรด้วยก็หาเรื่องมาว่าว่าเราผิดตลอดเลยค่ะ เราควรทำยังไงดีคะเราไม่เคยสบายใจเลยเวลาคุยกับเขา เอาเรื่องที่เราไม่มั่นใจไปคุยแล้วเราก็เผลอร้องไห้ เขากลับบอกว่าไร้สาระเราเป็นประสาทอ่อนแอ