🍂
ดิฉันอยากจะเขียนชื่นชมละครเรื่องนี้มานานแล้วค่ะ เพราะเป็นละครคุณภาพที่ถ่ายทอดความรู้สึกของผู้สูงวัยได้อย่างละมุนจริงๆ ทั้งมิตรภาพของคนแก่ที่มาอยู่ร่วมกันในบ้านพักคนชราแห่งนี้ หลายๆฉากทำให้ดิฉันอมยิ้มไปกับการเถียงกันของคุณตาคุณยาย แต่หลายฉากก็ทำให้เสียน้ำตาโดยเฉพาะการเขียนสมุดเบาใจ ที่เป็นเหมือนความปรารถนาครั้งสุดท้ายยามที่หมดลมหายใจจากโลกนี้ไป หลายฉากมันเงียบเหงาเหลือเกินจนทำให้คนดูอดน้ำตาคลอไม่ได้แม้จะไร้บทพูดก็ตาม เพราะดิฉันเชื่อว่าท้ายสุดแล้วทุกคนคงอยากอยู่กับลูกหลานที่บ้านมากกว่า

ความงดงามอีกอย่างคือการเห็นคุณค่าและความสำคัญของนักแสดงอาวุโสไม่ว่าจะเป็นนักแสดงระดับบรมครูที่เป็นศิลปินแห่งชาติ เพราะท่านเหล่านี้ถือเป็นปูชนียบุคคลของวงการบันเทิงอย่างแท้จริง ทั้ง สะอาด เปี่ยมพงศ์สานต์  ,สุประวัติ ปัทมสูต  ,เศรษฐา ศิระฉายา  ,พิศมัย วิไลศักดิ์ รวมถึงนักแสดงอาวุโสอีกหลายท่าน โดยเฉพาะแม่ก้อย ทาริกากับการแสดงระดับครู ที่ดิฉันอยากให้นักแสดงรุ่นใหม่ได้เห็นว่า ศาสตร์การแสดงที่ #เล่นน้อยแต่ได้มาก เป็นอย่างไร?

หรือแม้แต่พัฒนาการทางการแสดงของเพื่อน คณินก็ทำให้ดิฉันแปลกใจในหลายๆฉาก เพราะเล่นซีนดราม่าได้ขาดจริงๆ แต่พอทราบว่าผู้กำกับคือ กัปตัน ภูธเนศ และแอ๊คติ้งโค้ชคือ เฟรช อริศรา ดิฉันไม่แปลกใจเลยค่ะ ว่าทำไมนักแสดงถึงถ่ายทอดฉากดราม่าได้ละเอียดขนาดนี้!




#ขอบคุณจากใจสำหรับละครที่อิ่มใจเรื่องนี้ ❤️