สวัสดีค่ะ เราอายุ15 อยู่ม.3 ช่วงนี้(จริงๆก็ประมาณตั้งแต่ป.5-ป.6) เราหงุดหงิดง่ายมาก ใครมาอะไรนิดๆหน่อยๆก็โมโห+หงุดหงิดแล้ว แถมบางทีเราก็ร้องไห้ง่ายและบ่อยมากๆ เช่นเวลาอยู่คนเดียวก็ร้องไห้ทุกครั้งเลย เราเครียดกับหลายๆเรื่องโดยเฉพาะตอนช่วงสอบเข้าม.1เราเครียดมาก กลัวครอบครัวผิดหวังหรือเสียใจ เราเครียดมากจนเราต้องมาคุยคนเดียว'ทุกครั้ง!' แบบเราหิวข้าวจัง แล้วตัวของเราเองก็จะตอบกลับไปเรื่อยๆๆๆๆแบบนี้ค่ะ จนถึงทุกวันนี้ก็ยังเป็นอยู่ มันทำให้เรารู้สึกไม่อยากยุ่งกับใครเลย พอมาอยู่รร.ใหม่เราก็เลยเข้ากับใครไม่ค่อยได้ เลยทะเลาะกับเพื่อนบ่อยๆ จนเพื่อนๆเริ่มตีตัวออกห่าง เราอยากระบายกับแม่ แต่แม่ก็เอาเรื่องที่ทำงานมาลงที่เราต่อ แล้วก็ว่าเราตลอด จนเราแทบไม่ค่อยอยากคุยกับใครเลย แม่ชอบทำเหมือนว่าเข้าใจเราว่าเหนื่อยงานเยอะนู่นนี่ แต่แม่ไม่เข้าใจเราเลย พอเราไม่รับโทรศัพท์(ตอนนั้นคือสอบอยู่ค่ะ ห้ามรับโทรศัพท์)แม่ก็บอกว่าเราไม่เข้าใจหรอก เพราะเราไม่เคยเป็นห่วงหรือรักใครเลย พอเราตอบว่าแม่รู้ได้ยังไง ไปรู้มาจากไหนว่าเราไม่รักใครเลย ขอต่อข้างล่างค่ะ