บ้านเราเป็นบ้านผีเข้าผีออกค่ะ บางครั้งก็ดีอยู่ๆก็ร้ายขึ้นมา
1.อยากไปคอนต์เสิร์ต ตอนแรกก็ขอดีๆค่ะ แกก็ให้แล้วเราเลยโทรไปขอเงินป้า ซึ่งแม่บอกว่าเราไม่มีสัมมาคาระวะ(พิมพ์ผิดขออภัย) ก็โอเค๊ไม่เป็นไรเพราะแม่บอกว่าไม่ค่อยมีประโยชน์
2.ขอเงินไปเรียนต่ออังกฤษ วันเดียวกับวันที่ขอไปคอนต์เสิร์ตค่ะ โอเคแม่บอกว่าไร้สาระเลยไม่ไป เพื่อนคนนึงทักมาถาม 'เห้ยแป้ง อยากไปเรียนsummerที่U.K.ว่ะ ไปป้ะ?' แล้วนางก็ส่งรายละเอียดทุกอย่างมาให้ เอาวะ อยากไปเรียนมานานละ ขอแม่ ตอนแรกๆก็ดีค่ะ พอบอกรายละเอียดปุ้ป แม่เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ คือตอนที่เราสอบเข้ามัธยมต้น ตอนนี้เราอยู่ ม.2 แม่บอกบอกว่าเรายัดเงินเข้าค่ะ แล้วมีใครจะมาช่วยมั้ย แม่ทำเนี่ยทำเพื่อใคร? คือแบบ แม่!!!! มันคนละเรื่อง ก็ทะเลาะกันว่าแม่จะเอายังไง เพราะไรสาระแม่ก็ไม่ให้ ไปเรียนก็ไม่ให้ (เงินในบัญชีเราพอแน่นอนต่อการเรียนต่อ)
3.ไปเรียนพิเศษค่ะ จู่ๆครูก็ถามมาว่า โตขึ้นเราอยากจะเป็นอะไรกัน เพื่อนคนนึงก็แบบ อยากเป็นครูไรงี้ พอเราพูดว่า 'หนูอยากเป็นจิตแพทย์ค่ะ' ทั้งห้องเงียบค่ะ 'จะเป็นหมอรักษาคนบ้าเหรอ?'นี่คือสิ่งที่เพื่อนที่นั่งข้างกันพูดขึ้นค่ะ เราก็แบบเงียบๆ ครูแกยังพูดเสริมอีก 'ก่อนที่เราจะไปเป็นจิตแพทย์รักษาคนอื่น เรารักษาตัวเองเถอะ' คือแบบ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้
4.ตอนกลับบ้านโดนอ่าด่า คือเรากลับบ้านหลังจากเรียนพิเศษเสร็จค่ะ เราเลยแบบยังไม่ยอมละจากการไปเรียนต่อนอก เลยส่งรายละเอียดให้อาดู อาอ่านแล้วตอบมาว่า'เพื่อ?'เจ็บจึ้กเลยค่ะ เราเลยตอบ'อยากไป'อาอ่านแล้วพิมพ์อยู่ซักพัก 'มีความสามารถ?'เราก็เลยแบบ อืมมม ความฝันของเราไม่มีใครจะสนับสนุนเลย นอกจากนี้ที่บ้านยังกดดันเรื่องการเรียนค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยพอใจที่เราอยากจะเป็นจิตแพทย์ เลยอยากถามว่าเรื่องราวพวกนี้ทำให้เราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย
อาการของเรา= เศร้า เก็บตัว อยู่กับตัวเองคนเดียว ไม่สุงสิงกับใคร กินอาหารแค่ตอนเย็น ท้อแท้ ไม่อยากทำอะไร อ่อนเพลีย นอนหลับๆตื่นๆ ไม่คิดทำร้ายตัวเอง แต่เอายางสีแดงมารัดแขนค่ะ รู้สึกไร้ค่าถ้าไม่มีฉันตรงนี้คงจะดี จำอะไรไม่ค่อยได้ แต่ก่อนชอบอ่านหนังสือภาษาอังกฤษมากค่ะ มันคือความสุขเลยตอนนั้น แต่ตอนนี้ตื่นขึ้นมา เอาแต่นอนค่ะ ไม่ทำอะไรเลย รบกวนช่วยตอบด้วยนะค่ะ🙏🏻
อยากทำอะไรไม่เคยได้รับความร่อมมือเลยค่ะ
1.อยากไปคอนต์เสิร์ต ตอนแรกก็ขอดีๆค่ะ แกก็ให้แล้วเราเลยโทรไปขอเงินป้า ซึ่งแม่บอกว่าเราไม่มีสัมมาคาระวะ(พิมพ์ผิดขออภัย) ก็โอเค๊ไม่เป็นไรเพราะแม่บอกว่าไม่ค่อยมีประโยชน์
2.ขอเงินไปเรียนต่ออังกฤษ วันเดียวกับวันที่ขอไปคอนต์เสิร์ตค่ะ โอเคแม่บอกว่าไร้สาระเลยไม่ไป เพื่อนคนนึงทักมาถาม 'เห้ยแป้ง อยากไปเรียนsummerที่U.K.ว่ะ ไปป้ะ?' แล้วนางก็ส่งรายละเอียดทุกอย่างมาให้ เอาวะ อยากไปเรียนมานานละ ขอแม่ ตอนแรกๆก็ดีค่ะ พอบอกรายละเอียดปุ้ป แม่เปลี่ยนเป็นคนละคนเลยค่ะ คือตอนที่เราสอบเข้ามัธยมต้น ตอนนี้เราอยู่ ม.2 แม่บอกบอกว่าเรายัดเงินเข้าค่ะ แล้วมีใครจะมาช่วยมั้ย แม่ทำเนี่ยทำเพื่อใคร? คือแบบ แม่!!!! มันคนละเรื่อง ก็ทะเลาะกันว่าแม่จะเอายังไง เพราะไรสาระแม่ก็ไม่ให้ ไปเรียนก็ไม่ให้ (เงินในบัญชีเราพอแน่นอนต่อการเรียนต่อ)
3.ไปเรียนพิเศษค่ะ จู่ๆครูก็ถามมาว่า โตขึ้นเราอยากจะเป็นอะไรกัน เพื่อนคนนึงก็แบบ อยากเป็นครูไรงี้ พอเราพูดว่า 'หนูอยากเป็นจิตแพทย์ค่ะ' ทั้งห้องเงียบค่ะ 'จะเป็นหมอรักษาคนบ้าเหรอ?'นี่คือสิ่งที่เพื่อนที่นั่งข้างกันพูดขึ้นค่ะ เราก็แบบเงียบๆ ครูแกยังพูดเสริมอีก 'ก่อนที่เราจะไปเป็นจิตแพทย์รักษาคนอื่น เรารักษาตัวเองเถอะ' คือแบบ ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้
4.ตอนกลับบ้านโดนอ่าด่า คือเรากลับบ้านหลังจากเรียนพิเศษเสร็จค่ะ เราเลยแบบยังไม่ยอมละจากการไปเรียนต่อนอก เลยส่งรายละเอียดให้อาดู อาอ่านแล้วตอบมาว่า'เพื่อ?'เจ็บจึ้กเลยค่ะ เราเลยตอบ'อยากไป'อาอ่านแล้วพิมพ์อยู่ซักพัก 'มีความสามารถ?'เราก็เลยแบบ อืมมม ความฝันของเราไม่มีใครจะสนับสนุนเลย นอกจากนี้ที่บ้านยังกดดันเรื่องการเรียนค่ะ แล้วก็ไม่ค่อยพอใจที่เราอยากจะเป็นจิตแพทย์ เลยอยากถามว่าเรื่องราวพวกนี้ทำให้เราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้ามั้ย
อาการของเรา= เศร้า เก็บตัว อยู่กับตัวเองคนเดียว ไม่สุงสิงกับใคร กินอาหารแค่ตอนเย็น ท้อแท้ ไม่อยากทำอะไร อ่อนเพลีย นอนหลับๆตื่นๆ ไม่คิดทำร้ายตัวเอง แต่เอายางสีแดงมารัดแขนค่ะ รู้สึกไร้ค่าถ้าไม่มีฉันตรงนี้คงจะดี จำอะไรไม่ค่อยได้ แต่ก่อนชอบอ่านหนังสือภาษาอังกฤษมากค่ะ มันคือความสุขเลยตอนนั้น แต่ตอนนี้ตื่นขึ้นมา เอาแต่นอนค่ะ ไม่ทำอะไรเลย รบกวนช่วยตอบด้วยนะค่ะ🙏🏻